Psalm 77:1-10

Gwaeddais yn uchel ar Dduw,
yn uchel ar Dduw, a chlywodd fi.
Yn nydd fy nghyfyngder ceisiais yr Arglwydd,
ac yn y nos estyn fy nwylo'n ddiflino;
nid oedd cysuro ar fy enaid.
Pan feddyliaf am Dduw, yr wyf yn cwyno;
pan fyfyriaf, fe balla f'ysbryd.
Sela

Cedwaist fy llygaid rhag cau;
fe'm syfrdanwyd, ac ni allaf siarad.
Af yn ôl i'r dyddiau gynt
a chofio am y blynyddoedd a fu;
meddyliaf ynof fy hun yn y nos,
myfyriaf, a'm holi fy hunan,
“A wrthyd yr Arglwydd am byth,
a pheidio â gwneud ffafr mwyach?
A yw ei ffyddlondeb wedi darfod yn llwyr,
a'i addewid wedi ei hatal am genedlaethau?
A yw Duw wedi anghofio trugarhau?
A yw yn ei lid wedi cloi ei dosturi?”
Sela

Yna dywedais, “Hyn yw fy ngofid:
A yw deheulaw'r Goruchaf wedi pallu?”