Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o اِنجیل مَتّی 5

Rhanna

هیچکس نی چِرا روشون آنِکَرِه که چَیی سَری کا سَرپوش پِنَه، بَلكَم اَیی چِرا پوعَه سَری کا بَنای تا چَیی نور گِردِ کسونی را دَتاوِه که کَ دیلَه کا اینَه. اِنتَه نی بِدارَه شِمَه نور مردمی چِمی پیشی کا شَفق بِژَنَه تا شِمَه چاکَ كارون بِوینن و شِمَه آسِمونی یَه دَده، سِتایش بِکَرِن.

«شِمَه دنیا نوری رونَه. ایلَه شهری که ایلَه کوه سَری کا بینا بییَه، نییَب نِین آکَردِه.

خَسَه بِبو کسونی که دیل پاکی نَه، چوم اَوِن خِدا بَویندین.

خَسَه بِبو کسونی که صالِح بییِه را وِشی و تِشی اینَه، چوم اَوِن سیر آبون.

امّا از شِمَه نَه بَواتیم، شِمَه دِشمَنون نَه محبت بِکَرَه و کسونی را که شِمَه اَذیت آزار بَکَردین، خِیرَه دعا بِکَرَه.

«خَسَه بِبو کسونی که بَزنین که روح کا فَقیری نَه، چوم آسِمونی پاُتشایی چَوون شِنَه.

خَسَه بِبو کسونی که صلح برقرار بَکَردین، چوم اَوون نَه خِدا خِردَنون بَواتین.

خَسَه بِبو کسونی که ماتم دارِن، چوم اَوِن تَسلی بَگتین.

خَسَه بِبو کسونی که صالح بییِه واسی اَذییت آزار بَبین، چوم آسِمونی پاُتشایی چَوون شِنَه.

خَسَه بِبو کسونی که رَحیمی نَه، چوم اَوون رَحم بَبی.

«خَسَه شِمَه بِبو، وختی چِمِن واسی مردم، شِمَه فَش بِدَن و اَذیت آزار بِکَرن و هَر جورَه بَدَه گفی شِمَه ضِد دوروع نَه بوآجِن. خوش بِبییَه و شادی بِکَرَه، چوم شِمَه پاداش آسِمونی کا یالَ. چوم پیغمبرونی که پیش اَز شِمَه بینَه نی هِنتَه اَذیت آزار کَردِشونَه.

خَسه بِبو کسونی که فروتنی نَه، چوم اَوِن زمینی بِه اِرث بَبَردین.

«شِمَه دنیا نِمِکی رونَه. امّا اَگم نِمِک اِشتَن مَزه از دَس بِدَه چِنتَه بَبی هَنی اَیی سور آکَردِه؟ دِ مَصرفی نیشَه، غِیر از اِم که اَیی فِر آدَن و مردمی پا بِنون کا بومونَه.

بَس شِمَه بَسی كامِل بِبییَه هَتَه كه شِمَه آسِمونی یَه دَده كاملَه.

بَس بِدارَه شِمَه ’ها‘ هَ ’ها‘ بِبو و شِمَه ’نِه‘ هَ ’نِه‘ بِبو، هَر گَفی اِمی کا وِرتَر، شریری کا یَه.

«دَرَسَرونَه كه توراتی کا نیویشته بییَه، ”چِم چِمی عَوض و دَندون دَندونی عَوض.“ امّا از شِمَه نَه بَواتیم، شَرورَه آدَمی پیشی کا، مقاومت مَکَرَه. و اَگم کسی اِشتِه راستَ دیمی سیله ژَنه، اِشتِه دیمی اَ وَری نی آگاردِن چَیی طرف تا بِژَنه.

بَس اَگم اِشتِه راستَ چِم باعیث بَبی تِه گناه بِکَری، اَیی بَروَه و فِرآدَه، چوم چاکتَره اِشتِه بَدنی ایی تیکه از دَس بِدَی تا اِم که گِرد اِشتِه بَدَن جَهندَمی کا دَرَفَنده بِبو. و اَگم اِشتِه راستَ دَس باعیث بَبی تِه گناه بِکَری، اَیی قطع آکَه و فِرآدَه؛ چوم چاکتَرَه اِشتِه بَدَنی ایی تیکه از دَس بِدی تا اِم که گِرد اِشتِه بَدَن جَهندَمی کا دَرَفَنده بِبو.