Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیل متی 16

Rhanna

اَدمی عیسی اِشتن شاگردانه باتشه: «اگم کسی بِگَوشه چِمن پیرو بیبی، اِشتن جانک گه دس اَگیره، اِشتن عذاب و مرگه صلیبه اَگیره و چِمن پشدنه بایه.

اَز نی تنه واترم که ته پِطرُسش یانی سِگ، اِم سِگه سَرک چِمن، کلیسا بنا کَرم و هرگیز مرگ قدرت نتانه کلیسا نابود بکره.

آسمانه پادشاهی آچَران ته آدَیم. اَ چی ای که زمیک دِوَندی، آسمانک نی دِوسه آبی و اَ چی ای که زمیک آکری، آسمانک نی آبی.»

چون هر کی بِگَوه اِشتن جانه نجات آدَیه، اَوه از دست آدَیه؛ امّا هر کی چِمن واسنه اِشتن جانه فدا بکره، اِشتن جانه نیا داره.

انسان را چه فایده داره که تمان دنیا بداره، امّا اِشتن جانه از دَست بِدَیه؟ یا انسان اِشتن جانه پس اَرکتنه را چه تانه کَردن؟

عیسی آپرسس: «شاما چِه واجا؟ شاما واترا از کی اِم؟» شَمعون پِطرُس جواو بدا: «تِه مسیح موعودش، خدای زنده زا!»

عیسی باته: «خَسه ته ببا ای شَمعون، یونا زا! چون اِم حقیقته جسم و خون اِشته را آشکار کرده نییه، بلکه چِمن په که آسمانکه اِشته راش آشکار بکه.