Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 18

Rhanna

چون هر یقا دِ نفر یا سه نفر چمن نومِ خونَین جمع ببینده، از بِر چون میون اِسیم.»

هَنی شَما را وام که اگم شما دِ نفر زمین سر درباره ای چی که خداکودَ گوا، ای دل ببیا، چمن آسمانیه په اَجو شَماهون آدی.

عیسی ای خوردگیش وُنگ بکه اِشتن وَر و اَ خوردگِش بِنا چون میون و بِوات: «حقیقتا، شَمارا وام تا اَ لحظَه که شَما عوض مبا و خوردگون شارین مبا هرگز آسمونه پاتشاهی دله نشا.

هر که اِشتن، اَم خوردگون شارین فروتن بکره، آسمونه پاتشاهیه دَ همُّنَ دَ پیله تر بی.

و هر که هِمنَه خوردگی چمن نومَ دَ قبول بکره، اَمِنِش قبول کَردِ.

حقیقتا، شَما را وام که هر چه که زمینَ دَ دبَندا، آسمان دَ دِبَسته بی و هر چه که زمینَ دَ آکرا، آسمان دَ آبی.

اگم شَما نی شَما براعه صِدقِ دلییَم مَبَخشا، چِمن آسمانییَه پِه نی شَماییم هِمنَه رفتار کَره.»

«امّا هر کِه باعث بیبی که ای نفر از اَم وِلِگون که اَمِن ایمان دارنده گناه بکره، چورا چاکتره که پیله آسیابَ سِگی اِشتن گردن دبَنده و اِشتن فر ده دریا دلَ و غرق بیبی!

شما چه فکری کرا؟ اگم مَردی صد گوسپند بِداره و ای گوسپند ویر آبی، مگم اَ نَوَد و نه گوسپندون کوهَ دَ نِنی و اَ گوسفندِ پش نیشی که ویر آبیاسه؟