Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیلِ مَتّی 10

Rhanna

«از شَماهون گوسپندون شارین خرسِم ورگون وَ‌ر. پس مارِه شارین هوشیار و کوتر شارین سادَه ببا.

هر که بِگَوه اِشتن جان نیا بداره، اجو از دس دی و هر که چِمن خونَین اِشتن جان فدا بکره، اَجو نیا داره.

کسونیه دَ که توننده شَما جانه بِگیرِنده امّا نتوننده شَما روح کوشتن، مترسا؛ خدا کودَ بترسا که تونه هم شَما روح و هم شَما جانه جهندَمَ دَ نابود بِکَره.

هر که اِشتن عذاب صلیب اومَگیره و چمن پش ما چمن لایق نی.

«هر‌ که مردم وَرَ اقرار بکره که اَمِن ایمان داره ازی چمن آسمانیه پِه ور چو تعریف کَرِم؛ امّا هر کی اَمِن مردم وَرَ هاشا بکره، ازی چمن آسمانیه په ور اَجو هاشا کَرِم.

مریضون شفا بدیا، مَردَعون زنده بِکَرا، جذامیون شفا بدیا و دیون اَبَر بِکَرا. مِفت ایگَتَیو مِفتَه نی آدیا.

پس مَتَرسا، چون شَما ارزش هزارون کیجِک دَ ویشتره.

«فکر مکرا که از اومییم تا اِشتن خَمنا صلح زمین بایرم. نومیم که صلح بایرم بلکم اومَیم تا شمشیر بایرم!