Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o متی‌ٰ 10

Rhanna

«ما اُ شما چُنِ کَهریا اُ مارَکَهِ گرگیا اَفرِستام. پَ چُنِ مار هوشیار بی و چُنِ کَموتَر سادَه.

هرکَه اُشبِئِه جونُش نِگَه بِکو، آنا از دست اَدَ ولی هرکَه وَخاطر ما از جونُش بِگذَرِ، آنا نِگَه اَکو.

از کسِی که بَدنا اَکشِت ولی شُناشابِه روحا بِکشِت، مَتِرسی؛ از آنا بِتِرسی که شَشابِه هم روح و هم بَدنا تِی جَهَنام نابود بِکو.

هرکَه صلیبُش آنِسی و اَزدُمبالَهِ ما نِیاد، لایِک ما نی.

«هرکَه حَدِ مردم اُ زابو بیارِ که مال مائِه، ما هم حَدِ بامو که تِی آسِموئِه، اُ زابو دارام که آن آداما مال مائِه؛ ولی هرکَه حَدِ مردم اُ ما حاشا بِکو، ما هم حَدِ بامو که تِی آسِموئِه، اُ آنا حاشا اَکنام.

اُ مریضیا شفا هاتی، اُ مُردَیّا زندَه آکنی، اُ جُذامِنیا شفا هاتی، اُ دیویا از آدامیا دَر بِکنی. وَ مُفتی تُگِرِتِه، وَ مُفتی هم هاتی.

پَ مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتَه از هزاران هزار دَلِه.

«گَمون مَکنی که اُندِستام تا صلح اُ لِی زِمی بیارام. نِندِستام تا صلح بیارام، بلکه اُندِستام تا شمشیر بیارام!