Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Сығыу 10

Rhanna

Раббы Мусаға былай тине: – Фирғәүен янына бар. Мин уны һәм уның хеҙмәтселәрен тиҫкәреләндерҙем. Быны Мин улар араһында хикмәттәремде күрһәтер өсөн, һәм һин һуңынан үҙеңдең балаларыңа, ейәндәреңә Минең мысырҙарға ҡарата ҡаты мөғәмәләм, күрһәткән хикмәттәрем хаҡында һөйләй алһын өсөн эшләнем. Һеҙ Минең Раббы булыуымды белерһегеҙ.

Раббы Мусаға: – Ҡулыңды күккә күтәр, – тине. – Шул саҡ бөтә Мысыр ерен ҡараңғылыҡ ҡаплар, күҙгә төртһәң, күренмәҫлек булыр. Муса ҡулын күккә күтәрҙе – өс көнгә тотош Мысыр еренә ҡуйы ҡараңғылыҡ ятты. Кеше бер-береһен күрмәҫ, өс көн буйы өйҙәренән сыҡмаҫ булды. Исраилдар йәшәгән ерҙә иһә яп-яҡты ине.

Муса таяғын Мысыр ере өҫтөнә күтәрҙе. Раббы был ергә көнсығыш елен ебәрҙе. Ел көнө буйы, төнө буйы иҫте лә таңға табан саранча тубын алып килде. Тотош Мысыр ерен саранча баҫты, энә төртөр урын ҡалманы: быға тиклем дә, бынан һуң да шул хәтле саранчаның булғаны булманы һәм булмаҫ та.