Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Нүүдл 4

Rhanna

Тиигхлә Деед Эзн келҗәнә: – Күүнд кен ам өгсмб? Кен келн уга эс гиҗ таңх болхиг кеҗәхмб? Кен нүдәрн үздг эс гиҗ сохр болхиг кеҗәхмб? Би, Деед Эзн, эс кеҗәнү? Тиигәд йовхнчн! Чамаг келхлә, Би чамла бәәхүв. Би эврән ю келхичн чамд дасхнав.

– О-о, мини Деед Эзн! – гиҗ Моше Деед Эзнәс эрәд сурна. – Би хурц келтә бишүв. Өцклдүр чигн, урҗ өдр чигн, Тана мухлала Тана күүндсн өдрәс авн чигн тиим би болҗанав. Би сәәнәр келдгов. Кезәчн хурц келн угав.

Тиигхлә Деед Эзн Мошед уурлад, энүнд келнә: – Левихнә отгас Ахарон гидг ах чамд угай? Тер келҗ чаддгинь би меднәв! Тер чамаг тосхар аашна, терчн чамаг үзәд байрлх.