Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Югьан 11

Rhanna

– Тирилив де, яшав да Менмен. Магъа иман салагъан оьлгенден сонг да яшажакъ. Гьар бир яшайгъан адам ва Магъа иман салагъан адам бир заманда да оьлмежек. Бугъар сен инанамысан? – дей Иса огъар.

– Иман сала бусанг, Аллагьны макътавлугъун гёрежексен деп Мен сагъа айтмадыммы? – дей Иса огъар.

Иса йылап йибере.

Муну эшитгенде, Иса: – Бу оьлюр аврув тюгюл, Аллагьны макътавлугъу учун, ондан таба Аллагьны Уланы макътав къазансын учун йиберилген аврув, – дей.

Шону айтгъандан сонг, О: – Лазар, чыкъ! – деп къычыра. Оьлю де къолларына, бутларына кетен гебин чырмалгъан ва бетине явлукъ байлангъан гьалда къыргъа чыгъып геле. Иса олагъа: – Ону гебинин чечигиз. Къой, гетсин, – дей.

Иса къайтып юреги бек гьалек гьалында къабурну янына геле. Шо къабур алдына таш салынгъан бир анакъ болгъан.

Шолай да айтып, О: – Бизин къурдашыбыз Лазар юхлай, Мен барып ону уятайым, – деп къоша.