Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o مزامیر ۴۰

Rhanna

خوداوندٚ رِه خیلی اینتظار بکشم، بأزین خو رویَ می طرف وأگردأنه و می ایجگره زِئنَ بیشنأوسته. اون مرَ چاه هلاکتٚ جأ بیرون بأورده و چلٚ گیلٚ جأ بیرون فأکشه؛ می پایَ بنَه صخره سر می قدمأنَ موحکمَ کوده.

تازه سرودَ می دَهنٚ میأن بنَه، سرودی کی اَمی خودایَ ستایش کونه. خیلی‌یأن دینیدی و ترسیدی و خوداوندَ توکل کونیدی.

خوشا بحالٚ او کسی کی خوداوندَ خو تکیه‌گاه چأکوده، و نه مغرورٚ آدمأنَ توجه کونه و نه اوشأنی کی بُتأنَ دونبأل ایسیدی و گومرأییدی.

اَی می خودا، می ناجه اَنه کی تی ایراده‌یَ بجا بأورم؛ تی شریعت، می دیلٚ دورون نهَه.»

اَی خوداوند، تی رحمتَ می جأ دریغ نوکون؛ تی موحبت و وفا همیشه مرَ موحافظت کونه.