Secunnu Matteu 24
24
1E comu nisciu Gesù di lu tempiu, si nni java. E si cci accustaru li soi discipuli, pri faricci a vidiri li fabbrichi di lu tempiu.
2Iddu però cci rispusi e dissi: Viditi tutti sti cosi? In virità vi dicu, nun ristirrà ccà petra supra petra, ca nun sarrà distrutta.
3E mentri iddu sideva supra lu munti di l’ Olivitu, si cci accustaru segretamenti li discipuli, e cci dissiru: Dinni, quannu succidirrannu sti cosi? e quali sarrà lu signu di la to vinuta, e di la fini di li seculi?
4E Gesù rispunnennucci dissi: Dati a cura, ca nuddu vi seducissi.
5Giacchì tanti vinirrannu a nomu miu, dicennu: Iu sugnu Cristu: e seducirrannu genti assai.
6Pirchì sintirriti parrari di guerri, e di dicirii di guerri. Dati a cura di nun turbarivi. Giacchì sti cosi hannu a succediri, ma nun finisci ddocu.
7Pirchì si sullivirrannu genti contra genti, e regnu contra regnu, e cci sarrannu pesti, fami, e terremoti ad ogni banna.
8Ma tutti sti cosi sarrannu lu principiu di li disgrazj.
9Allura vi jittirrannu ntra li tribulazioni, e v’ ammazzirrannu: e sarriti odiati da tutti li genti pri causa di lu me nomu.
10E allura tanti sarrannu scannaliati, e si tradirrannu l’ unu cu l’ autru, e si odiirrannu ntra d’ iddi.
11E accumparirrannu tanti profeti fausi, e seducirrannu genti assai.
12E comu l’ iniquità sarrà suprabbunnanti, la carità di tanti s’ arrifriddirrà.
13Ma cui perseverirrà sinu a la fini, chistu sarrà salvu.
14E sarrà pridicatu stu vancelu di lu regnu pri tuttu lu munnu, pri testimonianza a tutti li genti: ed allura vinirrà la fini.
15Quannu dunca vidirriti l’ abbominazioni di la desolazioni, di la quali parrau lu profeta Danieli, misa ntra lu locu santu: cu’ leggi, cumprenna.
16Allura chiddi, ca sunnu ntra la Giudia, si nni fuissiru supra li muntagni:
17E cui si trova supra lu tettu, nun scinnissi pri pigghiari cosa di la so casa:
18E cui si trova ’n campagna, nun turnassi pri pigghiari la so vesti.
19Guai pri li gravidi, o pri chiddi, chi nutricanu ntra ddi jorna.
20E prigati, ca nun avissivu a fuiri di nvernu, o di sabatu.
21Giacchì allura vi sarrà gran tribulazioni, comu nun cci nn’ è stata di lu principiu di lu munnu nsinu ad ora, nè cci nni sarrà cchiù mai.
22E si nun fussiru accurzati ddi jorna, nun cci sarria vita, ca sarria salvata: ma pri causa di l’ eletti ddi jorna sarrannu accurzati.
23Allura si qualcunu vi dicissi: Eccu Cristu è ccà, o ddà: nun cci criditi.
24Giacchì accumparirrannu fausi cristi, e fausi profeti: e farrannu miraculi, e prodigj granni, di manerachì sarrannu ingannati (si fussi possibili) puru l’ eletti.
25Eccu ca iu vi l’ aju predittu.
26Si dunca vi dirrannu: Eccu ca è ntra lu disertu, nun stati a nesciri: eccu ca è dintra la casa, nun lu criditi.
27Giacchì comu lu lampu nesci di l’ orienti, e si vidi sinu a l’ occidenti, accussì sarrà la vinuta di lu Figghiu di l’ omu.
28In qualunqui banna sarrà lu corpu, ddà si juncirrannu l’ aquili.
29Perciò immediatamenti doppu la tribulazioni di ddi jorna lu suli si scurirrà, e la luna nun darrà la so luci, e li stiddi cadirrannu di lu celu, e li potenzj di lu celu si smuvirrannu:
30Ed allura lu signu di lu Figghiu di l’ omu accumparirrà ntra lu celu: ed allura chiancirrannu tutti li tribù di la terra: e vidirrannu lu Figghiu di l’ omu scinniri supra li nuvuli di lu celu cu gran potenza, e maistati.
31E mannirrà li soi ancili, li quali cu la trumma, e cu vuci sonora arricugghirrannu li soi eletti di li quattru venti, di l’ autu di li celi sinu a li soi confini.
32Di l’ arvulu di la ficu adunca nsignativi sta parabula: quannu già lu so ramu s’ arrinnova e spuntanu li fogghi, canusciti, ca la stati è vicina:
33Accussì anchi vuautri, quannu vidirriti tutti sti cosi, sapriti, ca è vicinu a la porta.
34In virità vi dicu, ca nun passirrà sta generazioni, ca tutti sti cosi succidirrannu.
35Lu celu e la terra finirrannu, ma li mei palori nun manchirrannu.
36Però lu jornu e l’ ura nuddu la sapi, mancu l’ ancili di lu celu, ma lu sulu me Patri.
37E comu a li tempi di Noè, accussì sarrà a la vinuta di lu Figghiu di l’ omu.
38Giacchì comu ntra li jorna prima di lu dilluviu manciavanu e vivianu, si maritavanu e pigghiavanu mugghieri, sinu a lu jornu, ca Noè trasiu ntra l’ arca,
39E nun si nn’ addunaru ca quannu vinni lu dilluviu, e si li purtau tutti: accussì sarrà a la vinuta di lu Figghiu di l’ omu.
40Allura dui si truvirrannu ntra na campagna: unu sarrà pigghiatu, e l’ autru sarrà lassatu.
41Dui fimmini macinirrannu a lu mulinu: una sarrà pigghiata, e l’ autra sarrà lassata.
42Stati allerta dunca, giacchì nun sapiti, a chi ura lu Signuri vostru vinirrà.
43Chistu però sappiati, ca si lu patri di famigghia sapissi, a chi ura avi a veniri lu latru, certamenti starria allerta, e nun farria scassari la so casa.
44Perciò anchi vuautri siati preparati: giacchì ntra l’ ura, ca nun pinsati lu Figghiu di l’ omu vinirrà.
45Cui è ddu servu fidili, e prudenti, ca lu so patruni lu fici suprastanti di la so famigghia, pri daricci a manciari giustu a tempu?
46Beatu ddu servu, ca quannu vinirrà lu patruni, lu truvirrà facennu accussì.
47In virità vi dicu, ca cci darrà lu maneggiu di tutti li soi beni.
48Si però ddu servu tintu dirrà ntra lu so cori: Lu me patruni tardirrà a veniri:
49E cumincirrà a vastuniari li cumpagni soi, ed a manciari e viviri cu li mbriachi:
50Vinirrà lu patruni di stu servu, ntra lu jornu, ca nun si l’ aspetta, e ntra dd’ ura, ca nun sapi:
51E lu spartirrà, e mittirrà la so partita cu l’ ippocriti. E ddà cci sarrà chiantu, e scrusciu di denti.
Právě zvoleno:
Secunnu Matteu 24: SCN
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat

Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
First published in 1860 and 1861.