Казані ў час посту. Заснаваныя на Holy Bible: MosaicУзор

Абапірайся на мяне (Карэн Слоан)

"Абапірайся на мяне." Бог запрашае вас і мяне ў кожны момант нашага жыцця. Мы можам адказаць: «Калі ласка, Божа, выратуй мяне! Прыйдзі хутчэй, Госпадзе, і дапамажы мне». Але што да мяне, то я часта засяроджваюся на сабе. Я аказваюся ўцягнутым альбо ва ўсё, што я дасягнуў, альбо ва ўсім, што я пакінуў нязробленым. Я лічу, што абставіны з'яўляюцца альбо вынікам маіх уласных здольнасцей, альбо віной маіх уласных абмежаванняў. Калі жыццё звязана толькі са мной, я аслеплены ад рэальнасці сваёй поўнай залежнасці ад майго Стваральніка. Шум фанабэрыі і трывогі глушыць заклік абаперціся на вечныя рукі.

Мы створаны Богам быць залежнымі. Гэта падвойная залежнасць - па-першае, непасрэдна ад Бога, і па-другое, ускосна ад Бога праз тых людзей, якіх Бог уводзіць у наша жыццё. Наша існаванне - гэта ўзаемасувязь, а не ізаляцыя.

Паколькі Ісус пражыў сваё жыццё на зямлі як Бог і як чалавек, ён жыў у поўнай залежнасці ад свайго Айца; аднак ён таксама залежаў ад забеспячэння ад свайго Айца праз іншых людзей. Бог забяспечыў чалавечае жыццё Езуса праз Марыю. Марыя спачатку несла Езуса ў сваім целе, а потым на руках. Ежа, якую прымала Мэры, была першай ежай, якую ён атрымаў. Яна гатавала яму хлеб надзённы і ад усёй душы апякала яго, задавальняючы адну з найглыбейшых патрэб чалавечай душы.

У сталым узросце Ісус залежаў ад вялікай супольнасці, каб выканаць працу, да якой ён быў пакліканы. Хлопчык даў пяць хлябоў і дзве рыбы, каб накарміць пяць тысяч. Ісус папрасіў у жанчыны вады ў калодзежа і паклаўся на яе слова, каб евангелізаваць увесь яе самаранскі горад, і многія паверылі ў Яго. Перапоўнены смуткам у Гефсіманскім садзе, Ісус шукаў суцяшэння ў кампаніі Пятра, Якуба і Яна, нават калі яны заснулі менавіта тады, калі Пан меў патрэбу ў іх больш за ўсё. Калі Ісус памёр на крыжы, Марыя была побач з іншымі жанчынамі і Янам, магчыма, гатовая трымаць яго цела ў апошні раз. Ісус заклікаў свайго вучня зрабіць для яго яшчэ адно — клапаціцца пра яго маці (Ян 19, 26-27). Нават яго магіла была падарункам аднаго з яго паслядоўнікаў (Мацвея 27:59-60).

Але Ісус не заставаўся ў гэтай магіле больш за тры дні. Бо Той, ад каго ён залежаў перад усімі іншымі, уваскрасіў яго са смерці да жыцця.

У залежнасці ёсць свабода. Гэта дазваляе кожнаму з нас прыняць сваю ўразлівасць. Нам больш не трэба хавацца ў сораме або самадастатковасці. Вы і я можам абаперціся на нашага Айца сярод цэлага шэрагу катастрафічных і цудоўных падзей, молячыся: «Калі ласка, Божа, выратуй мяне! Прыйдзі хутчэй, Госпадзе, і дапамажы мне» (Псалом 70:1).

Мы залежым ад Пана, мы залежым ад самых блізкіх, а таксама мы абапіраемся на святых, якія ішлі перад намі ў веры. 1600 гадоў таму еўрапейскі хрысціянскі лідэр па імені Ян Касіян апублікаваў аповед пра свае размовы з манахамі, якія жылі ў блізкаўсходняй пустыні. Адзін старэйшы манах, Ісаак, падзяліўся гэтай малітвай з псальма 70 з маладым Янам падчас яго візіту ў іх манастыр. Кніга Яна - і малітва Ісаака - мелі такі ўплыў, што нават сёння многія хрысціяне ва ўсім свеце пачынаюць час малітвы з верша Пісання, які Ісаак даручыў Яну Касіяну. І ў дні, калі я яшчэ здольны пачуць заклік "Абапірайся на мяне" я таксама далучаюся да гэтай малітоўнай практыкі, у тым ліку дзякуючы Яну Касіяну, Ісааку і яго братам-манахам.