Vrug Van Die Gees

Ongebroke Gemeenskap met die Vader: 'n Studie van Intimiteit in Johannes

HET JY HOM MEER LIEF AS HIERDIE?

Geborge in Christus - 'n Studie van Efesiërs

Van vrees na vertroue

Die deur is toe; wat nou?

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch17" data-usfm="JDG.17">
 <div class="label">17</div><div class="s1">Die afgode van Miga</div><div class="p"> 1Daar was 'n man uit die Efraimsberge. Sy naam was Miga. 2Hy het vir sy ma ges&#234;: &#8220;Daar is dertien kilogram silwer van Ma gesteel. Ek het gehoor hoe Ma dit vervloek, maar dit is by my. Ek het dit gevat.&#8221;</div><div class="p">Toe s&#234; sy ma vir hom: &#8220;Mag die Here jou se&#235;n, my seun.&#8221;</div><div class="p"> 3Die man het die dertien kilogram silwer vir sy ma teruggebring, en toe s&#234; sy: &#8220;Ek wy die silwer in belang van my seun aan die Here. Jy moet daarvan 'n afgodsbeeld maak. Ek gee dit vir jou terug, my seun.&#8221;</div><div class="p"> 4Nadat hy die silwer aan sy ma terugbesorg het, het sy sowat twee en 'n half kilogram daarvan gevat en vir 'n silwersmid gegee om 'n afgodsbeeld te maak. Dit is toe in Miga se huis gesit. 5Miga het naamlik sy eie tempel gehad en hy het 'n efodbeeld en afgodsbeeldjies gemaak. Toe het hy een van sy seuns as priester gewy, en die seun het Miga se priester geword.</div><div class="p"> 6In daardie tyd was daar nog nie 'n koning in Israel nie. Elkeen het gedoen wat reg is in sy eie o&#235;.</div><div class="p"> 7Daar was 'n jongman uit Betlehem in Juda wat aan die Judastam behoort het. Hy was 'n Leviet en het as vreemdeling in Betlehem gewoon. 8Hy het van daar af weggegaan om 'n ander woonplek te gaan soek. Hy het op die Efraimsberge uitgekom by die huis van Miga om daar 'n heenkome te vind. 9Miga het vir hom gevra: &#8220;Waarvandaan kom jy?&#8221; en hy het geantwoord: &#8220;Ek is 'n Leviet uit Betlehem in Juda en ek is onderweg op soek na 'n woonplek.&#8221;</div><div class="p"> 10Toe s&#234; Miga vir hom: &#8220;Bly by my en wees vir my 'n leermeester en 'n priester, dan gee ek jou honderd en veertien gram silwer in 'n jaar, en kos en klere.&#8221;</div><div class="p"> 11Die Leviet het ingestem om by die man te bly, en die jongman was vir Miga soos een van sy eie seuns. 12Miga het die Leviet as priester gewy, en die jongman het Miga se priester geword en in Miga se huis gebly. 13Toe s&#234; Miga: &#8220;Nou weet ek die Here sal vir my goed wees, want die Leviet het my priester geword!&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch18" data-usfm="JDG.18">
 <div class="label">18</div><div class="s1">Die stam Dan trek na Lajis toe</div><div class="p"> 1In die tyd toe daar nog nie 'n koning in Israel was nie, het die stam Dan grond gesoek om op te woon, want tot op daardie tyd het hy nog nie 'n eie besitting onder die stamme van Israel gekry nie. 2Die mense van Dan het vyf dapper man uit Sora en uit Estaol gestuur as verteenwoordigers van hulle hele stam om die land te verken en deur te kyk. Daar is vir hulle ges&#234;: &#8220;Gaan kyk die land deur.&#8221;</div><div class="p">Hulle het by die huis van Miga in die Efraimsberge gekom en daar oornag. 3Toe hulle by die huis van Miga kom, het hulle die stem van die jongman, die Leviet, herken en daar ingedraai. Hulle het vir hom gevra: &#8220;Wie het jou hierheen gebring? Wat doen jy hier? Hoekom is jy hier?&#8221;</div><div class="p"> 4Toe s&#234; hy vir hulle: &#8220;Miga het met my 'n re&#235;ling getref: hy het my gehuur en ek is sy priester.&#8221;</div><div class="p"> 5Hulle het vir hom ges&#234;: &#8220;Vra tog vir God of ons onderneming wat ons aangepak het, goed sal verloop of nie!&#8221;</div><div class="p"> 6Die priester het vir hulle ges&#234;: &#8220;Gaan gerus! Die Here is by julle op julle reis.&#8221;</div><div class="p"> 7Die vyf mans is toe daar weg, en hulle het in Lajis gekom. Hulle het opgemerk dat die inwoners rustig woon, hulle was sonder agterdog en houtgerus soos die mense van Sidon maar was. Hulle het nooit iets in hulle land kortgekom nie, hulle besittings was veilig. Hulle was ver van die ander mense van Sidon af en was nie in aanraking met ander mense nie. 8Die vyf mans het teruggekom by hulle familie in Sora en in Estaol, en di&#233; het vir hulle gevra: &#8220;Wat het julle gesien?&#8221;</div><div class="p"> 9Toe antwoord hulle: &#8220;Kom ons trek daarnatoe. Ons het die land gesien. Dit is baie mooi. Wat sit julle nog stil? Moenie talm om die land in besit te gaan neem nie. 10Wanneer julle trek, sal julle by 'n volk kom wat houtgerus is en by 'n land wat oop l&#234; na weerskante toe. Die Here gee vir julle 'n plek waar daar nie gebrek is aan enigiets op aarde nie.&#8221;</div><div class="p"> 11Ses honderd goed gewapende man uit die stam Dan het toe uit Sora en uit Estaol opgetrek. 12Hulle het kamp opgeslaan by Kirjat-Jearim in Juda. Daarom word die plek, wat net agter Kirjat-Jearim l&#234;, nou nog Magane-Dan genoem. 13Van daar af het hulle na die Efraimsberge toe getrek en by Miga se huis gekom. 14Die vyf man wat die land by Lajis gaan verken het, het vir hulle stamgenote ges&#234;: &#8220;Julle weet, in hierdie huis is daar 'n efodbeeld, afgodsbeeldjies en 'n godsbeeld. Julle weet nou wat julle behoort te doen.&#8221;</div><div class="p"> 15Hulle het daar ingedraai en na die huis van die jongman, die Leviet, toe gegaan by Miga se huis en die jongman gegroet. 16Die ses honderd goed gewapende man uit die stam Dan het by die deur gaan staan, 17en die vyf wat die land gaan verken het, het by die huis ingegaan en die godsbeeld en die afgodsbeeldjies en die efodbeeld gevat. Die priester het by die deur gestaan by die ses honderd goed gewapende man, 18en toe die vyf man die huis van Miga ingaan en die godsbeeld en die efodbeeld en die afgodsbeeldjies vat, s&#234; die priester vir hulle: &#8220;Wat doen julle?&#8221;</div><div class="p"> 19Maar hulle s&#234; vir hom: &#8220;Bly stil! Moenie praat nie! Kom saam met ons en wees ons leermeester en priester. Is dit vir jou beter om priester te wees vir een man se huis of vir al die mense van 'n stam in Israel?&#8221;</div><div class="p"> 20Die priester was toe tevrede, en hy het die efodbeeld, die afgodsbeeldjies en die godsbeeld gevat en saam met die mense van Dan gegaan. 21Hulle het toe weggedraai en vertrek met hulle kinders en vee en besittings op die voorpunt. 22Toe hulle 'n ent weg is van Miga se huis af, het hy die hulp ingeroep van die mense wat in sy omgewing bly. Hulle het die mense van Dan ingehaal 23en vir hulle geskreeu, maar die mense van Dan het omgekyk en vir Miga ges&#234;: &#8220;Wat is dit met jou dat jy so te kere gaan?&#8221;</div><div class="p"> 24Toe s&#234; hy: &#8220;Maar julle het my god wat ek gemaak het, gevat en ook my priester, en nou gaan julle weg. Wat het ek nou oor? Hoe s&#234; julle vir my: Wat is dit met jou?&#8221;</div><div class="p"> 25Die mense van Dan het hom geantwoord: &#8220;Moenie hier by ons kom staan en lawaai nie! Netnou val 'n klompie roekelose manne jou aan en dan maak hulle jou en jou mense dood.&#8221;</div><div class="p"> 26Toe trek die mense van Dan verder, en Miga het besef hulle is sterker as hy en hy het omgedraai huis toe.</div><div class="p"> 27Die mense van Dan het die beelde gevat wat Miga gemaak het, en ook sy priester, en na Lajis toe gegaan, na die volk wat sonder agterdog en houtgerus woon, en hulle doodgemaak en hulle stad verbrand. 28Niemand kon hulle red nie, want hulle was ver van Sidon af en nie binne bereik van ander mense nie. Die stad was gele&#235; in die laagte by Bet-Regob.</div><div class="p">Die mense van Dan het die stad herbou en daarin gaan woon. 29Hulle het die stad Dan genoem, na hulle stamvader Dan wat vir Israel gebore is. Die stad is vroe&#235;r Lajis genoem. 30Die mense van Dan het die afgodsbeeld daar opgestel, en Jonatan, seun van Gersom seun van Moses, en sy seuns was priesters vir die stam Dan totdat die bevolking in ballingskap weggevoer is.</div><div class="p"> 31Hulle het die afgodsbeeld van Miga wat hy gemaak het, op sy plek neergesit, en dit het daar gebly so lank as die huis van God in Silo was.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="JDG.19">
 <div class="label">19</div><div class="s1">'n Leviet en sy byvrou</div><div class="p"> 1Toe die volgende gebeurtenis plaasgevind het, was daar nog nie 'n koning in Israel nie.</div><div class="p">Daar was 'n Leviet wat as vreemdeling gewoon het in die uithoeke van die Efraimsberge. Hy het vir hom 'n byvrou gevat uit Betlehem in Juda. 2Die byvrou het ontrou geword en van hom af weggegaan na haar pa se huis toe in Betlehem in Juda. Sy was 'n jaar en vier maande lank daar, 3en toe gaan haar man agter haar aan. Hy wou met haar gaan mooipraat om haar te laat terugkom na hom toe. Hy het 'n slaaf en 'n span donkies by hom gehad. Hy het na haar pa se huis toe gegaan, en toe die meisie se pa hom sien, was die pa bly en hy het die Leviet tegemoet geloop. 4Sy skoonpa, die meisie se pa, het by hom daarop aangedring, en hy het drie dae daar oorgebly. Hulle het ge&#235;et en gedrink, en hy het daar oornag. 5Die vierde dag het hy vroeg klaargemaak om te vertrek, maar die meisie se pa het vir sy skoonseun ges&#234;: &#8220;Eet eers 'n stukkie vir die pad en dan kan jy vertrek.&#8221;</div><div class="p"> 6Hulle twee het toe gaan sit en saam ge&#235;et en gedrink. Die meisie se pa s&#234; toe vir die man: &#8220;Moenie te&#235;praat nie. Bly nog di&#233; nag oor en geniet dit hier.&#8221;</div><div class="p"> 7Die man was op die punt om te vertrek, maar toe sy skoonpa daarop aandring, het hy omgedraai en daar oornag. 8Die vyfde dag het hy vroegm&#244;re klaargemaak om te vertrek, maar toe s&#234; die meisie se pa: &#8220;Eet eers 'n stukkie vir die pad en wag tot agtermiddag.&#8221;</div><div class="p">Hulle het toe ge&#235;et. 9Toe die man en sy byvrou en sy slaaf op die punt staan om te vertrek, s&#234; sy skoonpa, die meisie se pa, vir hom: &#8220;Kyk, man, die son is aan die sak, dis amper aand. Oornag hier. Die dag is verby. Slaap hier en geniet dit. Julle kan m&#244;re vroeg alles regkry vir die reis en dan kan jy huis toe gaan.&#8221;</div><div class="p"> 10Maar die man wou nie die nag oorbly nie. Hy het klaargemaak en vertrek. Hy het regoor Jebus, dit is Jerusalem, gekom met sy span donkies en sy byvrou by hom. 11Toe hulle by Jebus kom, was die dag verby, en sy slaaf s&#234; vir hom: &#8220;Kom ons draai hier in by hierdie stad van die Jebusiete en dan vernag ons in die stad.&#8221;</div><div class="p"> 12Maar hy s&#234; vir sy slaaf: &#8220;Ons kan nie by 'n vreemde stad indraai waarin daar nie Israeliete is nie. Kom ons druk deur tot by Gibea.&#8221;</div><div class="p"> 13Hy het verder vir sy slaaf ges&#234;: &#8220;Kom ons probeer kom by een van &#243;ns plekke, dan oornag ons in Gibea of in Rama.&#8221;</div><div class="p"> 14Hulle het toe deurgedruk en toe hulle regoor Gibea in Benjamin kom, gaan die son vir hulle onder. 15Hulle het daar ingedraai om in Gibea te gaan oornag. Hulle het by die stadsplein gekom en daar gaan sit. Niemand het hulle genooi om in sy huis te oornag nie.</div><div class="p"> 16Daardie aand het daar 'n ou man van sy werk in die veld af in die stad ingekom. Hy was afkomstig uit die Efraimsberge en het as vreemdeling in Gibea gewoon. Die mense van Gibea was Benjaminiete. 17Die ou man het die reisiger op die stadsplein raakgesien en vir hom ges&#234;: &#8220;Waarheen is jy op pad? Waarvandaan kom jy?&#8221;</div><div class="p"> 18Toe s&#234; hy vir die ou man: &#8220;Ons is op pad van Betlehem in Juda af na die uithoeke van die Efraimsberge toe. Ek is van daar af, maar ek het na Betlehem in Juda gegaan, na die huis van die Here toe. Ek is op pad, maar niemand het my na sy huis toe genooi nie. 19Ek het genoeg voer vir die donkies, en kos en wyn vir my en die vrou en die slaaf. Ons kom niks kort nie.&#8221;</div><div class="p"> 20Toe s&#234; die ou man vir hom: &#8220;Dis alles reg, maar wat jy sal gebruik, sal ek voorsien. Jy mag egter nie op die plein oornag nie.&#8221;</div><div class="p"> 21Die ou man het hom toe in sy huis gevat en vir die donkies voer gegee. Die mense het hulle voete gewas, en toe het hulle ge&#235;et en gedrink. 22Net toe hulle begin vrolik raak, omsingel 'n klomp straatboewe van die stad die huis en hulle slaan op die deur. Hulle s&#234; toe vir die ou man aan wie die huis behoort: &#8220;Bring uit die man wat in jou huis gekom het. Ons wil geslagsgemeenskap met hom h&#234;.&#8221;</div><div class="p"> 23Die man aan wie die huis behoort, is na hulle toe uit en hy s&#234; vir hulle: &#8220;Nee, vriende, moenie hierdie man kwaad aandoen nadat hy in my huis ingekom het nie. Julle moet hom nie so 'n lae ding aandoen nie. 24Hier is my dogter, sy is nog 'n maagd, en die man se byvrou. Ek sal hulle uitbring, verkrag hulle. Doen met hulle wat julle wil, maar moenie hierdie lae ding aan die man doen nie.&#8221;</div><div class="p"> 25Maar die mans wou nie na hom luister nie. Toe gryp die Leviet sy byvrou en stoot haar buitentoe na hulle toe. Hulle het met haar geslagsgemeenskap gehad en haar die hele nag deur tot die m&#244;re toe verrinneweer. Toe die rooidag breek, het hulle haar gelos. 26Teen die m&#244;re se kant het sy by die huis gekom en voor die deur van die huis waarin haar man was, neergeval en bly l&#234; tot sonop. 27Toe haar man die m&#244;re opstaan en die huis se deur oopmaak om verder te reis, l&#234; die vrou, sy byvrou, in die deur met haar hande op die drumpel. 28Hy s&#234; toe vir haar: &#8220;Staan op dat ons kan vertrek,&#8221; maar sy het nie geroer nie. Hy tel haar toe op 'n donkie en maak klaar en vertrek na sy plek toe.</div><div class="p"> 29Toe hy by die huis kom, vat hy 'n mes en die lyk van sy byvrou en sny haar op in twaalf stukke, lid vir lid, en stuur dit deur die hele gebied van Israel. 30Elkeen wat dit gesien het, het ges&#234;: &#8220;So iets het nog nooit gebeur vandat die Israeliete uit Egipte weggetrek het nie. Van toe af tot nou toe is so iets nog nie gesien nie. Ons moet dit ter harte neem. Ons moet 'n plan maak. Ons moet praat!&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="JDG.20">
 <div class="label">20</div><div class="p"> 1Toe het al die Israeliete, di&#233; van Dan tot di&#233; van Berseba en di&#233; uit die Gileadstreek, soos een man as gemeente in Mispa bymekaargekom in die teenwoordigheid van die Here. 2Die leiers van die hele volk, van al die stamme van Israel, was daar in die vergadering van die volk van God. Daar was vier honderd duisend voetsoldate wat met die swaard kon veg.</div><div class="p"> 3Die Benjaminiete het verneem dat die ander Israeliete na Mispa toe opgetrek het. Die Israeliete het vir hulle gevra: &#8220;S&#234; ons tog! Hoe het hierdie lae ding plaasgevind?&#8221;</div><div class="p"> 4Toe antwoord die Leviet, die man van die vermoorde vrou: &#8220;Ek en my vrou het in Gibea gekom wat aan Benjamin behoort, om daar te oornag. 5Toe wou die mans van Gibea my kom aanrand, en hulle het my die heel nag omsingel in die huis waar ek was. Hulle wou my doodmaak, en hulle het my byvrou verrinneweer, sodat sy gesterf het. 6Toe het ek haar opgesny en rondgestuur deur die hele gebied wat aan Israel behoort, want die mense van Gibea het 'n afskuwelike en lae ding in Israel gedoen. 7En nou is julle almal hier, Israeliete! Ons moet praat en net hier 'n plan maak!&#8221;</div><div class="p"> 8Die hele volk het eenparig verklaar: &#8220;Niemand mag na sy woonplek toe gaan nie, niemand mag teruggaan huis toe nie. 9Dit is wat ons met Gibea sal doen: ons sal lootjies trek oor Gibea, 10en uit elke honderd man uit die stamme van Israel sal ons tien man vat, uit elke duisend man honderd en uit elke tien duisend duisend om kos by die volk te gaan haal. Wanneer ons in Gibea by Benjamin kom, sal ons hom straf ooreenkomstig die lae ding wat hy in Israel gedoen het.&#8221;</div><div class="p"> 11Al die Israeliete het saamgestem en hulle het by Gibea bymekaargekom. 12Toe stuur die stamme van Israel die manne na al die families in Benjamin toe met die boodskap: &#8220;Wat vir 'n lae ding het hier by julle plaasgevind? 13Lewer nou die straatboewe van Gibea uit sodat ons hulle kan doodmaak en di&#233; soort verkeerde ding uit Israel kan uitroei.&#8221;</div><div class="p">Maar die mense van Benjamin wou nie na hulle volksgenote, die Israeliete, luister nie. 14Toe kom die mense van Benjamin uit al hulle stede bymekaar in Gibea om oorlog te maak teen die Israeliete. 15Die Benjaminiete wat uit die stede gekom het, is daardie dag getel, en daar was ses en twintig duisend man wat kon veg, en dit behalwe di&#233; van Gibea. Hulle is ook getel, sewe honderd knap soldate. 16In daardie hele le&#235;r was daar sewe honderd knap soldate, almal links. Hulle kon keer op keer 'n haar raakgooi met 'n klip uit 'n slingervel.</div><div class="p"> 17Die Israeliete is ook getel, en sonder Benjamin was daar vier honderd duisend man wat kon veg, elkeen reg vir die oorlog. 18Hulle het na Bet-El toe gegaan en God daar geraadpleeg. Die Israeliete het gevra: &#8220;Wie van ons moet eerste optrek om teen Benjamin te gaan veg?&#8221;</div><div class="p">Die Here het geantwoord: &#8220;Juda moet eerste gaan.&#8221;</div><div class="p"> 19Die volgende m&#244;re het al die Israeliete klaargemaak en regoor Gibea kamp opgeslaan. 20Die Israeliete het hulle manne teenoor Gibea ontplooi om teen die Benjaminiete te veg, 21maar die Benjaminiete het uit Gibea gestorm en op daardie dag twee en twintig duisend Israeliete om die lewe gebring.</div><div class="p"> 22-23Nadat die Israeliete tot die aand toe in die teenwoordigheid van die Here gekla het, het hulle vir Hom gevra: &#8220;Moet ons weer teen ons broers die Benjaminiete gaan oorlog maak?&#8221;</div><div class="p">Die Here het geantwoord: &#8220;Trek teen hulle op!&#8221;</div><div class="p">Toe het die Israeliete moed geskep en weer hulle manne ontplooi om te veg waar hulle dit die vorige dag gedoen het. 24Die tweede dag het die Israeliete weer die Benjaminiete aangeval, 25maar hulle het weer uit Gibea uit gestorm en agtien duisend man van Israel om die lewe gebring, almal goeie soldate. 26Al die Israeliete en die hele le&#235;r is toe na Bet-El toe en daar het hulle in die teenwoordigheid van die Here gaan sit en huil, en daardie dag het hulle tot die aand toe niks ge&#235;et nie. Hulle het brandoffers en maaltydoffers aan die Here geoffer. 27Hulle het die Here geraadpleeg; die verbondsark van die Here was destyds by hulle. 28Pinehas, seun van Eleasar seun van A&#228;ron, wat destyds as priester gedien het voor die Here, het gevra: &#8220;Moet ons weer gaan oorlog maak teen ons broers die Benjaminiete of moet ons ophou?&#8221;</div><div class="p">Toe antwoord die Here: &#8220;Trek op! M&#244;re gee Ek hulle in julle mag.&#8221;</div><div class="p"> 29Van die Israeliete het toe rondom Gibea in hinderlae gaan l&#234;. 30Op die derde dag het die ander Israeliete teen Benjamin opgeruk en die manskappe regoor Gibea ontplooi soos die vorige kere. 31Die Benjaminiete het die soldate tegemoet gestorm, maar die Benjaminiete is van hulle stad af weggelok. Soos die vorige kere het hulle die Israeliete verslaan en begin doodmaak op die grootpaaie na Bet-El en Gibea toe. Hulle het sowat dertig Israeliete om die lewe gebring.</div><div class="p"> 32Die Benjaminiete het gedink: soos voorheen is hulle weer deur ons verslaan. Maar die Israeliete het afgespreek: &#8220;Ons sal vlug en hulle uit die stad uit na die grootpaaie toe lok. 33Wanneer die grootste deel van Israel uit sy plek padgee en by Ba&#228;l-Tamar ontplooi, moet die Israeliete wat in die hinderlae l&#234;, uit hulle plekke wes van Gibea opspring.&#8221;</div><div class="p"> 34Tien duisend dapper soldate uit die le&#235;r van die Israeliete het tot regoor Gibea gegaan, en daar is roekeloos geveg. Die Benjaminiete het nog nie besef dat 'n ramp op hulle afkom nie. 35Maar die Here het hulle verslaan vir die Israeliete, en die Israeliete het op di&#233; dag vyf en twintig duisend een honderd man van Benjamin, almal dapper soldate, om die lewe gebring. 36Toe het die Benjaminiete besef dat hulle verslaan is en dat die Israeliete net vir hulle teruggeval het omdat die Israeliete staatgemaak het op die hinderlae wat hulle teen Gibea opgestel het.</div><div class="p"> 37Die manne van die hinderlae het toe gou in Gibea versprei en die stad oorweldig en die inwoners om die lewe gebring.</div><div class="p"> 38Daar was 'n afspraak tussen die Israeliete en hulle hinderlaag om 'n groot rookwolk in die stad op te stuur. 39Toe die Israeliete omdraai om te veg, het die Benjaminiete begin om hulle dood te maak. Sowat dertig man is om die lewe gebring, en die Benjaminiete het gedink: ja-nee, hulle is weer deur ons in die geveg verslaan soos die vorige keer. 40Toe die rookwolk uit die stad begin opstyg, het die Benjaminiete omgedraai, maar die stad het klaar in vlamme gestaan.</div><div class="p"> 41Toe die Israeliete omgedraai het om te veg, het die Benjaminiete baie bang geword, want hulle het besef dat 'n groot ramp hulle getref het. 42Hulle het met die woestynpad voor die Israeliete weggevlug, maar hulle kon die geveg nie vryspring nie, want di&#233; wat die stad in puin gel&#234; het, het hulle verslaan. 43Die Benjaminiete is omsingel en sonder genade agtervolg. Hulle is regoor Gibea, aan die oostekant, platgeloop.</div><div class="p"> 44Van Benjamin het daar in die geveg agtien duisend man geval, almal dapper soldate. 45Die ander het weggekom na die woestyn toe, na die Rimmonrots toe. Op die grootpaaie het die Israeliete nog vyf duisend man doodgemaak. Hulle het die Benjaminiete nog agtervolg tot by Gidom en twee duisend man om die lewe gebring. 46Uit Benjamin het di&#233; dag vyf en twintig duisend man geval, manne wat kon veg, almal dapper soldate. 47Ses honderd man het tot by die Rimmonrots gevlug. Hulle het vier maande lank daar gebly. 48Die manskappe van Israel is terug na die gebied van Benjamin toe. Daar het hulle van stad tot stad gegaan en alles, mens en dier, om die lewe gebring. In al die stede het hulle alles wat hulle aangetref het, verbrand.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid6 iso6393afr" data-vid="6" data-iso6393="afr">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="JDG.21">
 <div class="label">21</div><div class="s1">Vrouens vir die Benjaminiete</div><div class="p"> 1By Mispa het die Israeliete 'n eed afgel&#234;: &#8220;Nie een van ons sal sy dogter met 'n Benjaminiet laat trou nie.&#8221;</div><div class="p"> 2Die volk het by Bet-El gekom. Daar het hulle tot die aand toe in die teenwoordigheid van God gesit. Hulle het lank daar gesit en hard gehuil. 3Toe vra hulle: &#8220;Waarom het dit in Israel gebeur, Here God van Israel, dat een van die stamme van Israel vandag makeer?&#8221;</div><div class="p"> 4Die volgende m&#244;re het die volk vroeg opgestaan en net daar 'n altaar gebou en brandoffers en maaltydoffers geoffer.</div><div class="p"> 5Toe s&#234; die Israeliete: &#8220;Wie van al die stamme van Israel het nie hier na die gemeente, na die Here toe, opgekom nie?&#8221;</div><div class="p">Daar is vroe&#235;r 'n eed afgel&#234; dat elkeen wat nie na die Here toe kom in Mispa nie, doodgemaak sal word.</div><div class="p"> 6Die Israeliete was jammer oor hulle broers uit Benjamin en het ges&#234;: &#8220;Vandag is een stam van Israel afgekap. 7Wat kan ons doen om vrouens te kry vir di&#233; uit Benjamin wat oorgebly het? Ons het 'n eed voor die Here afgel&#234; dat ons nie ons dogters met hulle sal laat trou nie.&#8221;</div><div class="p"> 8Toe vra hulle: &#8220;Is daar nog 'n deel van die stamme van Israel wat nie na die Here toe gekom het in Mispa nie?&#8221;</div><div class="p">Dit het toe geblyk dat niemand uit Jabes in Gilead na die vergadering toe gekom het nie. 9Die volk is getel en daar was nie een mens uit Jabes in Gilead nie.</div><div class="p"> 10Toe stuur die gemeente twaalf duisend dapper soldate met die opdrag: &#8220;Gaan bring die inwoners van Jabes in Gilead om die lewe, ook die vrouens en die kinders. 11Dit is wat julle moet doen: julle moet elke man en ook elke vrou wat al geslagsgemeenskap gehad het, doodmaak.&#8221;</div><div class="p"> 12Onder die inwoners van Jabes in Gilead is daar vier honderd meisies gevind wat nog maagde was en nie geslagsgemeenskap gehad en by 'n man geslaap het nie. Die soldate het hulle na die kamp toe in Silo in Kana&#228;n gebring.</div><div class="p"> 13Toe stuur die hele gemeente 'n boodskap na die Benjaminiete toe by die Rimmonrots om met hulle vrede te maak. 14Die Benjaminiete het dadelik teruggekom, en die vrouens uit Jabes in Gilead wat bly lewe het, is vir hulle gegee, maar daar was nie genoeg nie.</div><div class="p"> 15Die volk het vir Benjamin jammer gekry, want die Here het 'n stuk uit die stamme van Israel uitgeskeur. 16Toe vra die leiers van die gemeente: &#8220;Wat kan ons doen om vrouens te kry vir die ander Benjaminiete? Die vrouens uit Benjamin is almal om die lewe gebring.&#8221;</div><div class="p"> 17Hulle het verder ges&#234;: &#8220;Daar moet erfgename kom vir di&#233; uit Benjamin wat oorgebly het. Daar mag nie 'n stam uit Israel verdwyn nie. 18Self mag ons hulle nie met ons dogters laat trou nie, want Israel het 'n eed afgel&#234; en ges&#234;: Vervloek is elkeen wat 'n vrou vir 'n Benjaminiet gee.&#8221;</div><div class="p"> 19Maar toe s&#234; hulle: &#8220;Kyk, daar is elke jaar 'n fees in Silo tot eer van die Here.&#8221;</div><div class="p">Silo l&#234; noord van Bet-El en oos van die grootpad van Bet-El af Sigem toe en suid van Lebona.</div><div class="p"> 20Die leiers het vir die Benjaminiete ges&#234;: &#8220;Gaan kruip weg in die wingerde 21en kyk mooi: wanneer die meisies van Silo uitkom om te dans, moet julle uit die wingerde opspring en elkeen moet vir hom 'n vrou gryp onder die meisies van Silo. Dan moet julle na die gebied van Benjamin toe gaan. 22Wanneer die meisies se pa's of broers 'n klag by ons kom indien, sal ons vir hulle s&#234;: Kyk, ons het nie genoeg vrouens vir hulle in die oorlog gevat nie, en julle is onskuldig, want julle het nie die dogters vir hulle gegee nie.&#8221;</div><div class="p"> 23Die Benjaminiete het dit toe gedoen. Terwyl die meisies gedans het, het hulle vir hulle die regte getal vrouens kom steel. Die Benjaminiete is toe daar weg, terug na hulle grondgebied toe. Hulle het hulle stede herbou en daarin gewoon.</div><div class="p"> 24Die Israeliete is toe ook daar weg, elkeen na sy stam en sy familie, elkeen na sy grondgebied toe.</div><div class="p"> 25In daardie tyd was daar nog nie 'n koning in Israel nie, en elkeen het gedoen wat reg is in sy eie o&#235;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

القضاةVoorbeeld

Skrif