Handelinge 28:1-16

En toe hulle ontsnap het, het hulle geweet dat die eiland Melita genoem word. En die barbaarse volk het aan ons geen geringe guns bewys nie, want hulle het 'n vuur aangesteek en ons almal ontvang vanweë die huidige reën en vanweë die koue. En toe Paulus 'n bondel stokke bymekaargemaak en op die vuur gelê het, het daar 'n adder uit die hitte gekom en dit aan sy hand vasgemaak. En toe die barbare die giftige dier aan sy hand sien hang, sê hulle onder mekaar: Hierdie man is ongetwyfeld 'n moordenaar, wat, al het hy die see ontvlug, tog die wraak nie toelaat om te lewe nie. En hy het die dier in die vuur afgeskud en geen kwaad gevoel nie. Maar hulle het gekyk toe hy moes swel of skielik dood neergeval het; maar nadat hulle 'n lang tyd gekyk het en geen kwaad in hom sien kom nie, het hulle van plan verander en gesê dat hy 'n god is. In dieselfde kwartiere was die besittings van die hoofman van die eiland, wie se naam Publius was; wat ons ontvang het en ons drie dae hoflik gehuisves het. En dit het gebeur dat die vader van Publius siek gelê het aan 'n koors en 'n bloedige vloed; tot wie Paulus ingegaan en gebid en hom die hande opgelê en hom gesond gemaak het. En toe dit gebeur het, het daar ook ander gekom wat siektes op die eiland gehad het, en hulle is gesond. Wat ons ook met baie eer vereer het; en toe ons weggegaan het, het hulle ons gelaai met die dinge wat nodig was. En ná drie maande het ons vertrek met 'n skip van Alexandrië wat op die eiland oorwinter het, waarvan die teken Castor en Pollux was. En toe ons by Sirakuse aangekom het, het ons drie dae daar gebly. En daarvandaan het ons 'n kompas gaan haal en by Rhegium gekom; en ná een dag het die suidewind gewaai, en ons het die volgende dag by Puteoli gekom. Waar ons broers gekry het en ons begeer was om sewe dae by hulle te vertoef, en ons het toe na Rome gegaan. En van daar af, toe die broeders van ons hoor, het hulle ons tegemoet gekom tot by die forum van Appii en die drie kroeë; en toe Paulus dit sien, het hy God gedank en moed geskep. En toe ons in Rome kom, het die hoofman oor honderd die gevangenes aan die owerste van die lyfwag oorgegee; maar Paulus is toegelaat om alleen te woon by 'n soldaat wat hom bewaar het.