Gewilde Bybelverse vanaf Марк 5

Deel

– Кызым, сине ышануың савыктырды, имин йөр һәм сәламәт бул, – диде аңа Гайсә.

Халык арасында унике ел дәвамында кан китүдән газапланган бер хатын бар иде. Ул, күп кенә табибларда дәваланып бөтен байлыгын сарыф итсә дә, файдасын күрмәгән, киресенчә, аның хәле һаман начарлана барган.

һәм, кан китү шундук туктап, хатын үзенең савыгуын тойды.

Кызның кулыннан тотып, Гайсә аңа: – Талита, кум! – диде (бу – «Кыз бала, сиңа әйтәм, тор!» дигәнне аңлата).

Гайсә шулай дип сөйләшеп торганда, гыйбадәтханә башлыгының өеннән кешеләр килде һәм Яһирга: – Кызың вафат. Остазны ник борчып торырга, – дип әйтте. Әмма Гайсә, аларның сүзләрен игътибарга алмыйча, аңа: – Курыкма, тик ышан гына! – диде.

чөнки Гайсә әлеге кешенең эченә оялаган җенгә «явыз рух, чык бу адәмнән!» дип боерган иде. – Исемең ничек синең? – дип сорады Гайсә җеннән. – Минем исемем Гаскәр, чөнки без бик күп, – дип җавап бирде теге