Gewilde Bybelverse vanaf Лүк 7

Deel

Шуңа күрә Мин сиңа болай дип әйтәм: аның гөнаһлары күп иде, һәм алар кичерелде, шуның өчен аның Миңа мәхәббәте зур. Ә менә аз гөнаһлары кичерелгән кешенең мәхәббәте дә аз була. Хатынга исә Гайсә: – Гөнаһларың кичерелде, – диде.

Гайсә шунда хатынга: – Сине ышануың коткарды, имин йөр, – диде.

Ул елый-елый Гайсә артында басып торды, күз яшьләре Аның аякларын чылатты. Хатын, Гайсәнең аякларына тамган күз яшьләрен үзенең чәчләре белән сөртеп, Аның аякларын үбә-үбә хуш исле май белән майлады.

Шуңа күрә Синең каршыңа барырга да үземне лаеклы дип санамадым. Син әйт кенә, һәм хезмәтчем савыгачак. Мин үзем дә буйсынудагы кешемен, үземнең дә кул астымда гаскәриләр бар. Аларның берәрсенә «кит» дисәм – китә, икенчесенә «бире кил» дисәм – килә; хезмәтчемә «шуны эшлә» дисәм – эшли. Бу сүзләрне ишетеп, Гайсә хәйран калды һәм артыннан ияреп килүче халыкка борылып: – Сезгә әйтәм: хәтта Исраилдә дә бу кадәр ышанган кешене күрмәгән идем, – диде.

Бу вакытта инде Гайсә күпләрне сырхаулардан, көчле авырулардан савыктырган, явыз рухлардан арындырган һәм күп сукырларны күзле иткән иде. Яхъяның хәбәрчеләренә җавап итеп Гайсә: – Барыгыз, күргән-ишеткәннәрегезне Яхъяга кайтып сөйләгез: сукырлар янә күрә, аксаклар йөри, махаулылар тазарына, чукраклар ишетә, үлгәннәр терелә, фәкыйрьләргә Яхшы хәбәр игълан ителә.