Gewilde Bybelverse vanaf انجیل مَرقُس 4

Deel

عیسی آپابو و شُ باد نِهِب دَ و شُ دریاچَه گُت: «ساکت بِش! آروم آبِش!» مِ موکَوا باد کَعط بو و مَجا کامل آروم آبو. بعد شُ شاگردیاش گُت: «اَسِی چه اِکَّد تِرسِدای؟ هَنو ایمون تُنی؟»

آنایا بُری تِرس شُن جو اُفتَدِستاد و شُن یَه اَگُت: «اِ کِی که حتی باد و دریاچَه هم از آنا فَرمو اَبرِت!»

ولی عیسی تَهِ کایِک، سِرَ شُ لِی مُتّکایی نَدِستاد و خَتِستاد. شاگردیاش بیدار شُناکِه و شُگُت: «استاد، تُسِه مهم نی که هلاک بُدائِم؟»

و عیسی شُ آنایا گُت: «اُ چِی که اَشناوی، دِکَّت بِکنی. وَ هر کِئلَه‌ای که کِئلَه بِکنی اَسِی شما کِئلَه اَبِه، و حتی بِشتَه اُ شما دَدَ اَبِه.

عیسی اُشگُت: «پادشاهِنِ خدا چُنِ مَردیه که لِی زِمی بَذر اَپاشِه. شاو و راز، آن مَردا چه خَتِسبِه چه بیدار بِه، مِ بَذرا سَوُز اَبِه و دَر اَدا. ولی کشاورز نادو چینا.

هرکَه گاش شَنَوا اُشَه، بِشناوِ.»