Gewilde Bybelverse vanaf Мк 4

Deel

Иисус кӹньӹлӹн, мардежӹм цӓрен дӓ тангыжлан шӱден: «Тырлы! Цӓрнӹ!» Мардеж цӓрнен, дӓ когон тыр лин. Тӹдӹ тыменьшӹвлӓжӹлӓн попен: «Малын техень лӱдшӹ ылыда? Кыце ӹнянӹмӓшдӓ уке?»

Нӹнӹм кого лӱдмӓш ӓвӓлтен, иктӹ-весӹштӹлӓн попенӹт: «Кӱ тидӹ ылеш? Тӹдӹм мардежӓт, тангыжат вӓк колыштыт».

А пыш кормашты, вуйжым тонгезӹш пиштен, Иисус амален. Тыменьшӹвлӓжӹ Тӹдӹм кӹньӹлтенӹт дӓ келесенӹт: «Тымдышы! Мӓ пӹтенӓ. Тӹнь тидӹ гишӓн ат шаны ма?»

Вара Иисус келесен: «Мам колыда, тӹдӹ гишӓн шаналтыда. Махань висӓ доно тӓ виседӓ, тӓлӓндӓӓт, колыштшывлӓлӓн, тенгеок висӓлтеш, эче утларакат.

Иисус келесен: «Йымын Кугижӓншӹ техеньӹ: мӱлӓндӹ вӹкӹ эдем вырлыкашым ӱдӓ. Кечӹвлӓ дӓ йыдвлӓ эртӓт. Эдем амала дӓ кӹньӹлеш, пӹрцӹ шӹтен лӓктеш дӓ кушкеш. Кыце тидӹ лиэш, эдем ак пӓлӹ

Кӱн пӹлӹшӹжӹ колышташ улы – колжы!»