Gewilde Bybelverse vanaf Башланмыш 37

Deel

Бер ваҡыт Йософ төш күрҙе. Уны ағаларына һөйләгәс, улар уны тағы ла нығыраҡ күрә алмай башланы.

Олоғайып барған сағында тыуған бала булғанға, Исраил Йософто башҡа улдарына ҡарағанда нығыраҡ ярата ине. Ул Йософҡа затлы күлдәк тектерҙе.

Аталарының Йософто үҙҙәренә ҡарағанда нығыраҡ яратыуын күреп, ағалары ҡустыларын шул тиклем һөйһөнмәне, хатта уның менән йүнләп һөйләшә лә алманы.

Ә Йософ тағы бер төш күрҙе, уны ла ағаларына һөйләне. – Мин йәнә бер төш күрҙем: имеш, ай менән ҡояш та, улар янындағы ун бер йондоҙ ҙа миңә баш эйҙе, – тине ул.

Ағалары Йософтан көнләште, әммә атаһы был төштө хәтеренә һалып ҡуйҙы.

– Тыңлағыҙ әле, – тине Йософ уларға, – бына мин ниндәй төш күрҙем! Имеш, беҙ баҫыуҙа көлтә бәйләйбеҙ, шунда мин бәйләгән көлтә турайып баҫты, ә һеҙҙең көлтәләр, уны уратып алып, минең көлтәгә баш эйҙе!

– Үлтереп һыу соҡорона ырғытайыҡ та, ҡырағай януар ашаған, тип әйтер ҙә ҡуйырбыҙ. Бына шунан ҡарарбыҙ, уның төштәре нисек юш килер икән!

Мидйән сауҙагәрҙәре яҡыныраҡ килгәс, Йософто һыу соҡоронан сығарҙылар ҙа егерме шекел көмөшкә исмәғилдәргә һатып ебәрҙеләр. Улар иһә Йософто Мысырға алып китте.

– Ана, беҙҙең төш күреүсе килә! – тиештеләр.

Ағалары Йософтоң яҡынлашып килеүен алыҫтан уҡ күрҙе һәм уны үлтерергә һүҙ ҡуйышты.

Ниңә ҡан ҡойорға? Сүлдәге һыу соҡорона ташлағыҙ ҙа ҡуйығыҙ, тик үҙенә ҡағылмағыҙ. Ысынында иһә ул Йософто ҡотҡарып, атаһына кире ҡайтарырға уйлағайны.