Gewilde Bybelverse vanaf Сығыу 9

Deel

Ләкин, һин Минең ҡөҙрәтемде күрһен һәм исемем бөтә ер йөҙөндә билдәле булһын өсөн, Мин һине иҫән ҡалдырҙым.

Раббы Мусаға былай тине: – Фирғәүен янына бар ҙа әйт: «Ғивриҙәр Аллаһы Раббы былай тип әйтә, тиген: „Миңә ғибәҙәт ҡылыр өсөн халҡыма китергә рөхсәт ит.

Әгәр ҙә Мин, ҡулымды күтәреп, һиңә һәм халҡыңа ҡырғын ебәрһәм, ер йөҙөнән юҡ булыр инең.

һинең яландағы бөтә малыңа – аттарыңа, ишәктәреңә, дөйәләреңә, һыйырҙарыңа, һарыҡ-кәзәңә Раббының ҡаты ҡулы төшөр, аяуһыҙ үләт башланыр. Раббы Исраил халҡының малы менән Мысыр халҡының малын айырыр; исраилдарҙың бер генә баш малы ла ҡазаланмаҫ“».

Белеп тор, Мин иртәгә ошо ваҡытта Мысыр өҫтөнә шундай көслө боҙ яуҙырам – ундай боҙ-борсаҡтың Мысырға нигеҙ һалынған көндән алып бөгөнгә тиклем күренгәне юҡ. Көтөү-көтөү малдарыңды ышыҡҡа ҡуй, яландағы һәр нәмәңде йәшер-тыҡшыр. Асыҡ ерҙә ҡалған, ышыҡҡа йәшенмәгән һәр нәмә – кеше лә, мал-тыуар ҙа – боҙ һуғыуҙан харап булыр“».

Бөтөн Мысыр өҫтөндә саң күтәрелер, кешеләрҙе һәм мал-тыуарҙы эренле шеш баҫыр. Муса менән Һарун, берәр ус көл алып, фирғәүен алдына килеп баҫты. Мусаның көлдө күккә һибеүе булды – кешеләрҙең, мал-тыуарҙың тәнен эренле шеш баҫты.