Duanın Gerçekleştiği YerdeÖrnek

Dördüncü Gün

Mahkûmiyet Olmadan Dua Etmek

Bağışlandığımızı keşfettiğimizde, yüreğimizde inanılmaz bir özgürlük ortaya çıkar. Kendimizi canlı ve özgür hissederiz. Fakat bu yeri kolayca terk edip yeni bir tür esaret keşfedebiliriz. Çoğumuz Tanrı'nın bizi bağışladığına inanırken, O'nun bizden dolayı derin bir hayal kırıklığına uğradığını düşünürüz. Bir kez daha, yüreğimizde suçluluk ve utanç oluşur ve sadık olmaya çalışırken korku ve endişeyle mücadele ederiz.

Tam da bu noktada Romalılar 8:1'i duymamız gerekir: "Böylece Mesih İsa'ya ait olanlara artık hiçbir mahkûmiyet yoktur." Hiçbir mahkûmiyet yoktur. Bağışlandığımızı bilmek özgürlüğe yol açıyorsa, artık mahkûmiyet olmadığının farkına varmak ne kadar önemlidir? Fakat bizi götürdüğü özgürlük mantığa aykırıdır. Bu, bırakma ve istediğimizi yapma özgürlüğü değildir. Bu, kanunsuz bir özgürlük değil, bizi dürüst olmaya yönelten bir özgürlüktür.

Dualarımız çok dürüst olmasa bile, hiçbirimizin dualarımızda aldatıcı olmaya çalıştığını sanmıyorum. Günahımızı, isyanımızı, kırıklığımızı ve mücadelemizi görüyoruz, aslını söylemiyoruz, sadece Tanrı'dan bunları ortadan kaldırmasını veya düzeltmesini istiyoruz. Günahımızı gördüğümüzde, Tanrı'ya ne kadar samimi olduğumuzu gösterirsek, belki özrümüzü kabul edeceğini umarak bolca özür diliyoruz. Mesih İsa'dakiler için artık hiçbir mahkumiyet olmadığını unutuyor ve bunu kabul edip kendi gerçeğimizi O'na getirmek yerine, kendimize kötü davranarak O'nun bakışlarından saklanıyoruz.

Mesih İsa'da hiçbir mahkûmiyet olmadığına gerçekten inanmanın tek yolu, bizi mahkûm edilmiş hissettiren her şeyi O'nun önüne getirmek ve ayaklarına sermektir. Bu tür gerçekleri sadece doğrulayamayız, onları sınamamız gerekir. Kurtuluşun yalnızca Mesih'e olan imanla geldiğine gerçekten inanıp inanmadığımızı test etmemiz gerekir. Hiçbir mahkûmiyet olup olmadığını denememiz gerekir. Bir bütün olarak kendimizi Tanrı'ya getirerek bu şeylere inanıp inanmadığımızı kontrol ederiz.

Gerçeği Tanrı'ya getirmekte nerede zorlanıyorsunuz? Tanrı'nın sizden neyi alabileceğine inanmakta zorluk çekiyorsunuz? Öfkeniz, şehvetiniz, kıskançlığınız mı, yoksa belki de kirlilik, mahkûmiyet veya korku hissiniz mi? İsa'yı geçmişte değil, bu şeyleri yaşadığınız şu anda sizin için dua ederken bulmak nasıl olurdu?