GÜVENİLİR UMUT

Gretchen Scruby

“Canlarımız için gemi demiri gibi sağlam ve güvenilir olan bu umut, perdenin arkasındaki iç bölmeye geçer. Melkisedek düzeni uyarınca sonsuza dek başkâhin olan İsa oraya uğrumuza öncü olarak girdi.”—İbraniler 6:19-20

Beyaz teslim bayrağımı sallayarak oturma odamızdaki sandalyeye oturdum. Günümü yemek pişirerek ve ben hakemlik yaparken çocukların çalışması için yaratıcı bir şekilde sessiz yerler bularak geçirdim.

İçinde bulunduğum koşullarda boğuluyordum ve bu durum beni umutlu olmak yerine tedirgin ediyordu. Dua edecek kelimeleri ya da Kutsal Kitap'ımı açacak enerjiyi bulamadım. Benim için dua etmelerini istemeliydim, fakat benim stresli günüm diğer insanların yüz yüze bulunduğu durumla karşılaştırıldığında önemsiz görünüyordu. COVİD-19 nedeniyle yeni rutinimize alışmak için bir aydan fazla süredir evdeydik. Neyse ki, ailem sağlıklıydı ve hep birlikte olduğumuz için minnettardım. Nasıl şikayet edebilirdim?

Yine de günler birbirini kovalıyor ve gerilim artmaya devam ediyordu. Ertesi gün bunu tekrar yapma düşüncesi nefesimi kesti. İsa'nın her zaman benimle olduğunu biliyorum (İbraniler 13:5), ama yine de kendimi yalnız hissettim. Neden bunu hatırlamak umutsuzluğumu gidermeye yetmiyordu?

Bir kaptanın, özellikle çalkantılı denizlerde gemisini dengede tutmak için çapa (gemi demiri) kullanması gerektiği gibi, ben de dengemi korumak için İsa'ya ihtiyacım olduğunu fark ettim. Böylece zihnimde dönen yalanları Tanrı'nın gerçekleriyle değiştirmeye başladım. 1. Petrus 5:7, “Bütün kaygılarınızı O'na yükleyin, çünkü O sizi kayırır” diyor. Karşılaştığımız şey her ne olursa olsun, Tanrı hepsini Kendisine getirmemizi istiyor.

Günü atlattım ve bir sonraki günü de atlatabileceğimi biliyordum. Bu yeni normalin bitmesini gerçekten istiyordum. Beni değiştirmesi yerine, zorluklarımı değiştirmesi için İsa'yı arıyordum. İsa'daki güvenilir umudu benimsemek, tüm fırtınaların duracağı anlamına gelmez.

Rüzgar hâlâ esmeye devam etmesine rağmen, birkaç pratik adım attıkça İsa beni sakinleştirdi: Nasıl hissettiğimi başkalarıyla paylaştım ve dua istedim, evimizdeki kargaşayla mücadele etmek için daha sık tapınma müziği açtım. Kendi bereketlerime ve başkalarını nasıl bereketleyebileceğime odaklandım.

En önemlisi, artık gün boyunca Kutsal Yazılar üzerinde derin düşünüyorum. Geçtiğimiz ay evdeyken bir Kutsal Yazılar günlüğü yazmaya başladım; sadece onu açmam gerekiyordu. Tanrı'nın beni, bu dönemde yorgun düşeceğim zamana hazırlamakta olduğunu bilmiyordum.

"Böylece gerçeğe ait olduğumuzu bileceğiz ve yüreğimiz bizi ne zaman suçlarsa, Tanrı'nın önünde onu yatıştıracağız. Çünkü Tanrı yüreğimizden daha büyüktür ve her şeyi bilir.”—1. Yuhanna 3:19-20

Durun ve Düşünün: Hayatınızda, koşulları değiştirmesi için İsa'yı aradığınız bir fırtına mı var? Bu durumda sizi sakinleştirmesi için O'nu içeri davet eder misiniz?

Uygulayın: İbraniler 6:19-20'yi yazın ve üzerinde derin düşünün. Kendinizi umutlu hissetmeseniz bile İsa'nın umudunuzun gemi demiri olduğunu unutmayın.

Dua edin: İsa'nın umuduna tutunmaya, tapınma müziği dinlemeye, şükrettiğiniz şeyleri listelemeye ve dua istemeye devam edin. Yalnız değilsiniz. İsa sizinledir ve yaşadığınız her şeyi görüyor.