Alan YaratmakÖrnek

Ebeveynlik ve Aile

Özdeyişler 22:6'yı okuyun.

Yetiştirmek/Eğitmek kelimesi, yeni doğmuş bir bebeğe yemek yemeyi öğretme sürecini ifade eder. Bu, Tanrı'nın hepimizle yaptığı şeyin güzel bir resmidir. Kutsal Kitap bize, "Tadın da görün, RAB ne iyidir!" der (Mezmur 34:8). Tanrı, İsa'dan biraz tatmamızı ister, böylece O'ndan çok daha fazlasını isteriz. Sonra bu arzu hayatımız boyunca büyür. Yetiştirmek kelimesinin arka planı budur. Ebeveynler çocuklarını, İsa Mesih'in iyiliğini, güzelliğini ve sevincini nazikçe uygulayarak eğitirler. Onlara Rab'bin ne kadar iyi olduğunu görmeleri için rehberlik ederiz. Onları daha fazlasını tatmaya ve istemeye yönlendiririz. Çocuklarımızı yetişkinliğe hazırlamanın en iyi yolu budur. Onları gitmeleri gereken yola göre yetiştirmek, onları ruhlarımız için iyi lütuf ve tatmin edici öz olan İsa'yla beslemek anlamına gelir. Çocuklarımızı yetiştirip baktığımızda yaptığımız şey budur.

Bu ayetlerdeki terbiye kavramı, bir ceza veya sert muamele resmi değildir. Aksine, değnek bize hayatını koyunlara bakmaya adamış bir çobanı hatırlatmalıdır. O, değneğini kullanarak koyunları otlanabilecekleri yeşil meralara veya içebilecekleri sakin sulara doğru nazikçe dürter. Bir koyun yanlış yöne koşuyorsa, çoban, değneği fırlatıp koyunun bacaklarına vurarak uçurumdan düşmesini veya tehlikeli bir yere gitmesini önleyebilir. Bir yırtıcı hayvan yaklaşırsa, çoban koyunlara zarar gelmemesi için çomağını kullanarak yırtıcı hayvanı savuşturabilir. Bu özdeyişlerdeki terbiye fikri şudur: Sevgiyle çocuklarımızı düzeltir, azarlar ve koruruz. Bu şekilde Tanrı bizi terbiye eder.

Çocuklarımızı İsa'yı izlemeleri için yönlendirmeye çağrılıyoruz. Yönlendirdiğimizde, onlar için bir erkek veya kadın olmanın ne anlama geldiğine dair bir örnek oluyoruz. Onlara sadece Tanrı hakkında konuşmuyor; tövbe ve imanla, Tanrı'ya yakın sürdürülen bir hayatı gösteriyoruz. Başarısız olduğumuzda, mükemmel Oğul, gerçek insanlık olarak İsa'ya yöneltiyoruz.