Tanrı Beni Seviyorsa Neden İşimi Kaybettim?Örnek

Sessizlik Bir Cevaptır

İsa'nın, sevgili arkadaşı Lazar'ın ciddi şekilde hasta olduğunu duyduğunda, yanına gitmeden önce neden iki gün beklediğini hiç merak ettiniz mi? İsa'nın gecikmesi, en azından yanlarında bulunmasını isteyen Lazar'ın kız kardeşlerinin bakış açısından açıklanamaz görünse de, bundan dolayı O "yüceltilecekti". İsa onların isteğine hemen yanıt vermedi ve nihai sonuç, O'nun gerçekten Mesih, Tanrı'nın Oğlu olduğunu ortaya koydu.

Başka bir deyişle, verdiği yanıt "sessizlik"ti. Evet, o bir yanıttı. Bu sessizlik, Meryem, Marta ve komşularının mümkün olduğunu hiç bilmediği bir durumdan muhteşem bir kurtuluş gösterisine, ölmüş bir kişinin dirilişine dönüştü.

İşte geçiş yolculuğunda olan bizlerle bağlantısı. İşsiz olduğumuzda, sürekli olarak Tanrı'dan yeni bir kariyer fırsatı için duamıza cevap vermesini isteriz. Kutsal Kitap zamanındaki Kral Davut gibi, "Lütfet bana, ya RAB, bitkinim;... Çok acı çekiyorum. Ah, ya RAB! Ne zamana dek sürecek bu?" diye haykırıyoruz (Mezmur 6:2-3). İş bulmamızın ne kadar süreceğini merak ediyoruz, öncelikle yeni bir işin dualarımıza verilecek tek olası cevap olduğunu varsayıyoruz.

Dahası, bir iş bulmaktan daha azının Tanrı'nın duamızı önemsemediği anlamına geldiğine inanıyoruz. Dualarımız yeni bir işle cevaplanmazsa, Tanrı'nın bizi terk ettiğine inanmaya meyilliyiz. Tanrı korktuğumu, paraya, öz saygıya ihtiyacım olduğunu, öz değer duygumu yeniden inşa etmem gerektiğini anlamıyor mu?

Aslında Tanrı bundan çok daha fazlasını anlıyor. O bizim ihtiyaçlarımızın gayet farkındadır, ancak arzusu bizim O'na daha yakın olmamız, güvenmemiz, O'nunla daha yakın bir yürüyüşten gelen o harikulade gönül rahatlığı duygusunu deneyimlememizdir. İsa'nın her şeyi bırakıp Meryem ve Marta'nın yardımına koşmaması, Tanrı'nın bizim programımıza göre hareket etmediğini gösterir. Açıkçası biz O'nun programına göre hareket etmeliyiz. O yeni iş, tam olarak O'nun bizim için planladığı gün ve zamanda gerçekleşecektir ve tek bir dakika bile endişelenmek bunu değiştirmeyecektir.

Tanrı ile dilediğimiz her pazarlığı yapabiliriz, o yeni işi elde ettiğimizde O'nun bizden istediği her şey olmaya söz verebiliriz. Ama Rab bizi kendimizden daha iyi tanır. O yeni işi edindiğimizde çalışma programı moduna geri döneceğimizi ve O'na tekrar ihtiyacımız olana kadar yine arka planda kalacağını bilir.

Elbette korkabiliriz; kendimizden ve yeteneklerimizden emin olmayabiliriz. Dualarımıza cevap olarak Rab'den sadece sessizlik duyduğumuz için reddedilmiş, ihmal edilmiş ve utanmış hissedebiliriz. Eğer siz de böyleyseniz, bu zamanı O'nun Tanrı olduğunu bilmeniz için kullanmanızı öneririm (bkz. Mezmurlar 46:10; 100:3). Bazen sessizlik O'nun cevabıdır. Neden? Çünkü O'nunla ilişkimiz üzerinde çalışarak daha fazla zaman geçirmemizi istiyor.

Neden şu anda sessizliği için gerçekten Rab'bi övmeye zaman ayırmıyorsunuz? O'nunla daha yakın olma fırsatı için O'nu övün. Bu yakınlık alışkanlığını geliştirmek için zamanınız varken yakın dostluğundan keyif alın. Sessizliğinin görkeminin tadını çıkarın. Sadece arkanıza yaslanın ve O'nun varlığını hissedin. Bu huzurdur.