Ruth 2

2
1Ora cc’ era un parenti di lu maritu Elimelech, ca era un omu assai riccu e potenti, e si chiamava Booz.
2E Rut di Moab dissi a so soggira: Si vuoi, jirrò ’n campagna a cogghiri li spichi, ca sfuinu di li manu di li mitituri. Qualunqui patri di famigghia di bon cori mi lu cuncidirrà. E chidda cci rispunniu: Va, figghia mia.
3Cci jiu dunca e cugghieva spichi appressu a li mitituri. Ora successi, ca lu patruni di ddu tirrenu si chiamava Booz, ca era parenti di Elimelech.
4Ed eccu ca iddu, vinennu di Bettelemmi, dissi a li mitituri: Lu Signuri sia cu vuautri. E chiddi cci rispusiru: Lu Signuri ti binidica.
5E Booz dissi a lu suprastanti di li mitituri: Di cui è sta picciotta?
6Lu quali rispusi: Chista è la Moabita, ca vinni cu Noemi, di lu paisi di Moab,
7E dumannau di cugghiri li spichi arristati, jennu appressu a li mitituri: e di lu matinu sinu a st’ ura stà ’ntra lu locu, e nun è juta a la casa mancu un mumentu.
8E Booz dissi a Rut: Senti, figghia, nun jiri a spiculiari ’ntra nudd’ autru locu, nè ti nni jiri di stu tirrenu: ma junciti cu li mei picciotti,
9E vacci appressu unni avrannu mitutu. Giacchì aju ordinatu a li me garzuni, ca nuddu ti molestassi: e si anchi tu avissi siti, va unni su li visazzi, e vivi di l’ acqua, ca vivinu li garzuni.
10Ed idda ’nchinannusi facci pri terra e salutannulu, cci dissi: D’ unni mi veni, ca iu avissi truvatu grazia avanti a li to occhi, e ca ti fussi dignatu d’ arricanusciri a mia, ca sugnu strania?
11Ed iddu cci rispusi: M’ è statu dittu tuttu chiddu, c’ hai fattu a to soggira doppu la morti di to maritu: e c’ hai lassatu li to parenti, e lu paisi unni nascisti, e sì vinuta ’mmenzu a genti, ca prima nun canuscivi.
12Lu Signuri t’ arrenna chiddu, chi tu hai fattu, e accussì putissi riciviri tu ogni ricumpenza di lu Signuri Diu d’ Isdraeli, a lu quali tu vinisti, c sutta li di cui ali t’ arriparasti.
13Ed idda dissi: Aju truvatu grazia avanti a l’ occhi toi, o patruni miu, ca m’ hai cunsulatu, ed hai parratu a lu cori di mia serva tua, ca nun sugnu simili a nudda di li to picciotti.
14E Booz cci dissi: Quannu è ura di manciari, veni ccà, manciati lu pani, e assuppati lu vuccuni ’ntra l’ acitu. Idda s’ assittau ’ncostu di li mitituri, si tirau avanti la pulenta, manciau, si saziau, e si purtau l’ avanzu.
15E dipoi si susiu, pri cogghiri li spichi a lu solitu. E Booz cumannau a li so garzuni, dicennucci: Ancurchì idda vulissi metiri cu vuautri, nun cci lu ’mpiditi:
16E di li vostri mannuzzi facitinni puru cadiri a posta, e lassatili, acciocchì si li cugghissi senza affruntu, e nuddu la rìprinnissi.
17Spiculiau dunca ’ntra lu locu ’nfinu a la sira: e chiddu, chi avia cugghiutu, mazzuliannulu cu na virga e scutulannulu, si truvau quasi la misura di un efi, cioè, tri moggia.
18E purtannusillu, turnau a la cità, e lu mustrau a so soggira: di cchiù cci nisciu, e cci detti l’ avanzu di lu so manciari doppu ca s’ era saziata.
19E so soggira cci dissi: Unni sì stata a cogghiri, ed a travagghiari oggi? Sia binidittu cu’ appi pietà di tia. Idda cci ammuntuau a chiddu unni avia travagghiatu, e cci dissi lu so nomu, ca era Booz.
20E Noemi cci rispusi: Sia binidittu di lu Signuri: giacchì la stissa carità, ca ha avutu pri li vivi, l’ ha avutu pri li morti. E di cchiù dissi: Chiddu è parenti nostru.
21E Rut dissi: Iddu puru m’ ordinau, ca m’ arristassi cu li so mitituri, finu ca si finissi tutta la messi.
22A cui dissi la soggira: E megghiu, o figghia mia, ca jissi a metiri cu li so picciotti, acciocchì ’ntra un locu straniu nuddu ti lu ’mpidissi.
23Si junciu adunca cu li picciotti di Booz: e sicutau a metiri cu iddi, ’nfinu a chi s’ arricugghieru ’ntra li magaseni, l’ orzi e li furmenti.

Nu markerat:

Ruth 2: SCN

Märk

Dela

Kopiera

None

Vill du ha dina höjdpunkter sparade på alla dina enheter? Registrera dig eller logga in

YouVersion använder cookies för att anpassa din upplevelse. Genom att använda vår webbplats accepterar du vår användning av cookies enligt beskrivningen i vår Integritetspolicy