Psalteri 2

2
1Përse shfryitnë kombetë, edhe popujtë shkuenë ndër mend punë të kota?
2Mbëretënit e dheut ndenjnë, edhe të parët’ u mbëlothnë bashkë kundrë Zotit, edhe kundrë të lyemit ati,
3 tue thanë: Le të këpusim lidhëjet’ e atyne, edhe le të hedhim tej prei nesh vargjet’ e atyne.
4Ai qi rri ndë qillt ka me qeshunë: Zoti ka me përqeshun’ ata.
5Atëherë ka me u folunë ndë mëni të vet, edhe ka me i trubulluem ndë zemërim të vet.
6Por unë,ka me thanë, Leva mbëretinë t’em mbi Sionë, malin e shenjtënisë s’eme.
7Unë kam me diftuem urdhëniminë; Zoti më tha: Ti je biri em, unë sot të kam piellë.
8Lyp prei meje, edhe kam me të dhanë kombetë për trashigiminë tand, edhe kantet’ e dheut për të përmbaitunitë tat.
9Ke me kullotun’ ata me shkop të hekurtë; ke me thyem ata porsi enë tiegullari.
10Tashti pra urtësohi, o mbëretënë; mësohi, o gjykatësit’ e dheut.
11Shërbeni Zotit me frikë, edhe gëzohi me të dridhunë.
12Puthni birinë, mos zemërohetë ndonji herë, edhe keni me hupunë prei udhësë, kur të ndizetë së shpeiti zemërimi i ati. Lum gjith’ ata qi kanë shpëryem mb’atë.

Märk

Dela

Kopiera

None

Vill du ha dina höjdpunkter sparade på alla dina enheter? Registrera dig eller logga in

YouVersion använder cookies för att anpassa din upplevelse. Genom att använda vår webbplats accepterar du vår användning av cookies enligt beskrivningen i vår Integritetspolicy