Известные библейские стихи из لوقا 8

Поделиться

امّا دانه‌هایی که در خاک خوب افتادند بر کسانی دلالت دارد که کلام خدا را با قلبی صاف و پاک می‌شنوند و آن‌ را نگه می‌دارند و با صبر و پایداری، ثمر می‌آورند.

دانه‌هایی که در میان خارها افتادند بر کسانی دلالت می‌کند که کلام خدا را می‌شنوند امّا با گذشت زمان، نگرانی‌های دنیا و مال و ثروت و خوشی‌های زندگی آن کلام را در آن‌ها خفه می‌کند و میوۀ آن‌ها هرگز به ثمر نمی‌رسد.

دانه‌های کاشته شده در سنگلاخ به کسانی می‌ماند که وقتی کلام را می‌شنوند، با شادی می‌پذیرند امّا کلام در آنان ریشه نمی‌دواند. مدّتی ایمان دارند امّا در وقت آزمایش‌های سخت از میدان بدر می‌روند.

عیسی از آنان پرسید: «ایمانتان کجا است؟» آنان با حالت ترس و تعجّب به یکدیگر می‌گفتند: «این مرد کیست که حتّی به باد و آب فرمان می‌دهد و آن‌ها از او اطاعت می‌کنند؟»

دانه‌هایی که در گذرگاه افتادند کسانی هستند که آن‌ را می‌شنوند و سپس ابلیس می‌آید و کلام را از دل‌هایشان می‌رباید تا مبادا ایمان بیاورند و نجات یابند.

«زیرا چیزی نیست که پنهان باشد و آشکار نشود، و نه چیزی مخفی که نمایان و برملا نگردد.

وقتی آن زن دید که شناخته شده است، با ترس‌ولرز آمد و پیش پای‌های او افتاد و در برابر همۀ مردم شرح داد که چرا او را لمس کرده و چگونه فوراً شفا یافته است. عیسی به او فرمود: «دخترم، ایمانت تو را شفا داده است؛ به‌سلامت برو.»

پس نزد عیسی رفتند و بیدارش کرده گفتند: «ای استاد، ای استاد، چیزی نمانده از بین برویم.» او از خواب برخاست و به باد و موج‌های سهمگین نهیب زد. توفان فرونشست و همه‌جا آرام شد.