Człowiek na środkowym krzyżu: siedmiodniowy wielkanocny plan czytaniaPrzykład

KAMIEŃ ZOSTAŁ ODSUNIĘTY

„Dlaczego szukacie Żywego wśród umarłych? Nie ma Go tu, zmartwychwstał!.” Łukasza 24:5-6

Kiedy myślimy o Jezusie jako Mesjaszu, większość z nas od razu myśli w kategoriach osobistych: Jezus jest moim Mesjaszem. On przebacza moje grzechy. On żyje we mnie. Wszystko to jest oczywiście prawdą. Jednak żydowskie oczekiwania dotyczące mesjaństwa Jezusa w I wieku były znacznie szersze. Gdybyśmy porozmawiali z Żydem z I wieku o jego mesjańskich oczekiwaniach, odkrylibyśmy nadzieje, które w pewnym sensie miały znacznie szerszy zakres.

Żydzi oczekiwali, że ich długo oczekiwany Mesjasz przyjdzie, aby pokonać pogan, którzy sprawowali nad nimi władzę, odbudować świątynię i ustanowić sprawiedliwe rządy Boga na ziemi. Była to nacjonalistyczna nadzieja, że Mesjasz przyjdzie i usprawiedliwi naród izraelski. Przybycie Jezusa wraz z cudami, których dokonał, historiami, które opowiedział i proroctwami, które wypełnił, zbudowało wielkie crescendo oczekiwań wśród Jego naśladowców. Ale właśnie wtedy, gdy zaczęli myśleć, że naprawdę będzie tym, który politycznie odkupi lud Izraela, zobaczyli, że wszystkie ich mesjańskie nadzieje zawisły na rzymskiej szubienicy, na Kalwarii. A kiedy Jezus zawołał: „Wykonało się” (Jana 19:30), wielu z nich musiało się z tym zgodzić (w jęz. ang. można to także zrozumieć, jako „skończyło się” – przyp. tłum.) .

W jaki więc sposób ta grupa wierzących, których mesjańskie nadzieje zostały pogrzebane w palestyńskim grobie, nie tylko nadal wierzyła, że Jezus jest Mesjaszem, ale stanęła na ulicach w pobliżu miejsca, w którym został stracony i bezwstydnie deklarowała Jego mesjaństwo? Odpowiedź, która rozbrzmiewa na kartach Nowego Testamentu, tkwi w cielesnym zmartwychwstaniu Jezusa. Anielskie obwieszczenie skierowane do kobiet, które przyniosły wonności, aby zabalsamować zwłoki, sprowokowało radykalne przewartościowanie tego, czego wierzący byli świadkami w piątek i całkowitą zmianę ich spojrzenia na swoje życie i przyszłość. Kiedy Mesjasz ponownie pojawił się wśród nich, tak żywy jak zawsze, ci wcześniej smutni, zmartwieni, pokonani i załamani uczniowie zostali przemienieni w odważnych, radosnych świadków. Teraz dawali świadectwo realności Chrystusa zmartwychwstałego w ciele, które można było zobaczyć i dotknąć, a jednocześnie posiadało zdolność czynienia tego, czego Jego ciało przed zmartwychwstaniem nie uczyniło. Dzieło zbawienia zostało zakończone; Jego życie i panowanie z pewnością nie!

Dopiero gdy uczniowie rozpoznali Jego zmartwychwstałą obecność, mesjaństwo Chrystusa w końcu nabrało sensu. Rzeczywiście, gdy okazało się, że „kamień zamykający wejście zastały jednak odsunięty” (Łukasza 24:2) i pierwsi żydowscy wierzący zobaczyli, że „sam Jezus stanął pośród nich” (w. 36), to wieczna nadzieja, radość i moc zapłonęły w ich sercach. Pozostają one dostępne dla wszystkich, którzy pokładają ufność w Jezusie, zmartwychwstałym Mesjaszu. Zmartwychwstanie i tylko zmartwychwstanie zmienia smutek, żal i porażkę w nadzieję, radość i moc. To zmartwychwstanie i tylko zmartwychwstanie świadczy o tym, że nasz Mesjasz pokona wrogów, odbuduje swój lud i będzie panował od morza do morza. Zmartwychwstanie Jezusa zmieni wszystko w tym, jak będziesz dziś przeżywać swój dzień.

• W jaki sposób Bóg wzywa mnie do myślenia w inny sposób?
• Jak Bóg porządkuje to, czemu poświęcam swoje serce?
• Do czego wzywa mnie Bóg dzisiaj?

Zaadaptowaliśmy ten plan z innego źródła. Dowiedz się więcej o ,,Truth For Life" Alistaira Begga.