Ewangelia według św. PawłaPrzykład

Podstawowe elementy ewangelii

Ewangelia Jezusa Chrystusa jest przesłaniem o Bożym dziele. Jest to wiadomość, że Chrystus zwyciężył grzech i śmierć w imieniu pozbawionych nadziei grzeszników, którzy przez wiarę uchwycili się Jego odkupienia. Jest to religia oparta na łasce. W centrum ewangelii jest to, co Bóg już uczynił dla grzeszników.

Aby jednak docenić, w jaki sposób takie przesłanie jest dobrą nowiną, człowiek musi zdać sobie sprawę z tego, że jest nieszczęsnym grzesznikiem, niezdolnym do dokonania odpowiedniego zadośćuczynienia, a zatem bezsilnym, aby zapracować na sprawiedliwą zasługę — a tym bardziej uzyskać odkupienie dla samego siebie. Grzesznik musi poczuć ciężar swojej winy i wiedzieć, że Bóg jest sprawiedliwym Sędzią, który nie aprobuje grzechu. Grzesznik musi być rzeczywiście przygotowany, aby wyznać, że doskonała sprawiedliwość wymaga potępienia winnych dusz.

Oznacza to, że jasna wiadomość o rzeczywistości grzechu i beznadziejnym stanie upadłej ludzkości jest niezbędnym punktem wyjścia dla dobrej nowiny ewangelii. Dlatego ewangelia według Pawła zaczyna się od wyroku winy, który dotyczy całej ludzkości. „Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej”. Ludzie oddzieleni od Chrystusa są „już potępieni”. Każdy człowiek, „który nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży ciąży na nim”. Albo, jak mówi Paweł we wstępie do swojego znakomitego podsumowania ewangelii w Liście do Efezjan, nieodkupieni ludzie są „umarli w upadkach i grzechach”, chodzący „według trendów tego świata, według księcia, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa”, postępując według pożądliwości ciała, „spełniając pragnienia ciała i umysłu”.

Ale oto dobra nowina: prawdziwi wierzący są zjednoczeni z Chrystusem „przez wiarę”, a zatem oni również są „w Chrystusie”. Bóg ich przyjmuje i błogosławi im na tej podstawie. W ten sposób „usprawiedliwia bezbożnych”. Przypisuje im sprawiedliwość, która nie jest ich własną — obcą sprawiedliwość, zaliczoną na ich rachunek.

Paweł wyraźnie przedstawia tę prawdę w swoim własnym świadectwie. Pragnieniem jego serca, jak powiedział, jest to, że należy „znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej, która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę”.