Żelazo ostrzy się żelazem: Mentoring międzypokoleniowy w Starym TestamenciePrzykład

Dzień 1: Abraham i Lot

W Starym Testamencie życie Abrahama stanowi jeden z najwcześniejszych przykładów sprawowania pieczy. Trzymał się blisko siostrzeńca, Lota, który wraz z nim opuścił rodzinną miejscowość Ur, udając się do nowej ziemi - ziemi obiecanej przez Boga. 

Od początku Abraham był mentorem przez dawanie przykładu. Lot przyglądał się Abrahamowi, gdy ten spotykał się z Bogiem, słyszał Go i rozmawiał z Nim. Oglądał ołtarze budowane przez Abrahama - na cześć Pana, który mu się objawiał. Widział, jak Abraham niezwykle polegał na Bogu, jak pokładał w Nim nadzieję.

Jako że Pan im obydwu sprzyjał, przyszedł czas, gdy ziemia nie była w stanie wykarmić ich trzód, stad, namiotów itd., więc musieli się rozdzielić. Abraham wspaniałomyślnie zachęcił Lota, by jako pierwszy wybrał sobie ziemię do zasiedlenia, po czym Abraham osiadł gdzie indziej.

Zwróć uwagę, jak Abraham uważał na swojego siostrzeńca. Przybył Lotowi na ratunek, gdy znalazł się w opałach i intensywnie udzielał pomocy jemu oraz jego rodzinie przy kolejnym kryzysie.  

Jaką możemy wyciągnąć praktyczną lekcję z ich relacji pod kątem mentoringu życia? Po pierwsze, żeby nie lekceważyć wpływu osobistego przykładu! Dając przykład, stajesz się mentorem dla wielu osób, szczególnie tych, z którymi jesteś w bliskiej relacji. 

Pod drugie, osobom, którym patronujemy, musimy pozwolić wyznaczać własny kurs. Jesteśmy z nimi tylko do określonego czasu, a potem - na dłuższą metę - zawierzamy ich Bożej opiece. Czasem będą podejmować niemądre, a nawet tragiczne w skutkach decyzje (Rodzaju 19:8, 33, 34). Z drugiej jednak strony, nigdy ich całkowicie nie zostawiamy. Pozostajemy w gotowości, by Bóg mógł nas użyć w przekazywaniu prawdy do ich życia, byśmy robili wszystko, co możemy, aby żyli długim i owocnym życiem w Panu.