Podnoś tych, którzy upadają

Poszukiwanie skarbu 1

Poszukiwanie skarbu 2

The Chosen + Bibleproject | Plan Czytania Do Sezonu 1

Jak przestać się martwić?

Trzymaj się Bożego planu

Poszukiwanie skarbu 3

Zasady zdrowej konfrontacji

Uwolnij się od hazardu

Postaw na miłość!

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch37" data-usfm="GEN.37">
 <div class="label">37</div><div class="cl">Rodzaju 37</div><div class="s1">Dzieje rodu Jakuba J&#243;zef i jego bracia</div><div class="p"> 1Jakub natomiast mieszka&#322; w ziemi Kanaan, gdzie go&#347;ci&#322; tak&#380;e jego ojciec.</div><div class="p"> 2Oto dzieje rodu Jakuba:</div><div class="p">Gdy J&#243;zef mia&#322; siedemna&#347;cie lat i by&#322; jeszcze ch&#322;opcem, pasa&#322; owce ze swoimi bra&#263;mi, z synami Bilhy i z synami Zilpy, &#380;on swojego ojca. J&#243;zef donosi&#322; ojcu o r&#243;&#380;nych post&#281;pkach swoich braci.</div><div class="p"> 3Izrael za&#347; kocha&#322; J&#243;zefa bardziej ni&#380; pozosta&#322;ych syn&#243;w, poniewa&#380; urodzi&#322; mu si&#281; na staro&#347;&#263;. Sprawi&#322; mu te&#380; d&#322;ugi, pi&#281;knie zdobiony p&#322;aszcz.#37:3 Lub: szat&#281; z r&#281;kawami. 4Bracia byli &#347;wiadomi, &#380;e ich ojciec kocha go bardziej ni&#380; ich i nienawidzili go za to. Nie byli nawet w stanie przyja&#378;nie z nim porozmawia&#263;.</div><div class="p"> 5Pewnego razu J&#243;zefowi przy&#347;ni&#322; si&#281; sen. Gdy opowiedzia&#322; go braciom, znienawidzili go tym bardziej. 6Pos&#322;uchajcie, prosz&#281; &#8212; powiedzia&#322; &#8212; co za sen mi si&#281; przy&#347;ni&#322;. 7Ot&#243;&#380; wi&#261;zali&#347;my snopy na polu. Nagle m&#243;j snop podni&#243;s&#322; si&#281;, stan&#261;&#322; prosto, a wasze snopy otoczy&#322;y go i pok&#322;oni&#322;y si&#281; mojemu snopowi.</div><div class="p"> 8Czy naprawd&#281; chcia&#322;by&#347; kr&#243;lowa&#263; nad nami? &#8212; zapytali bracia. &#8212; Czy&#380;by&#347; tak bardzo chcia&#322; nami rz&#261;dzi&#263;? Z powodu takich sn&#243;w i innych podobnych wypowiedzi tym bardziej go nienawidzili.</div><div class="p"> 9Potem mia&#322; jeszcze jeden sen. Ten r&#243;wnie&#380; wyjawi&#322; braciom: Pos&#322;uchajcie, zn&#243;w mia&#322;em sen. Tym razem k&#322;ania&#322;o mi si&#281; s&#322;o&#324;ce, ksi&#281;&#380;yc i jedena&#347;cie gwiazd! 10Gdy opowiedzia&#322; o tym ojcu i braciom, ojciec upomnia&#322; go nawet: Co te&#380; znowu ci si&#281; przy&#347;ni&#322;o?! Czy ja, twoja matka i bracia mamy przyj&#347;&#263; i pok&#322;oni&#263; ci si&#281; do ziemi? 11Braci trawi&#322;a zazdro&#347;&#263;, ojciec jednak zachowa&#322; sobie te sprawy w pami&#281;ci.</div><div class="p"> 12Kiedy&#347; bracia J&#243;zefa poszli pa&#347;&#263; owce swego ojca a&#380; do Sychem. 13Wtedy Izrael przywo&#322;a&#322; swego syna: Twoi bracia &#8212; powiedzia&#322; &#8212; pas&#261; owce w Sychem. Chcia&#322;bym ci&#281; do nich pos&#322;a&#263;. Ch&#281;tnie p&#243;jd&#281; &#8212; zgodzi&#322; si&#281; J&#243;zef. 14Dobrze. Id&#378; tam &#8212; m&#243;wi&#322; dalej ojciec. &#8212; Zobacz, jak si&#281; maj&#261; twoi bracia, dowiedz si&#281;, czy ze stadami wszystko w porz&#261;dku, i wracaj z wiadomo&#347;ciami. Wyprawi&#322; J&#243;zefa od siebie, z doliny Hebronu, i J&#243;zef przyby&#322; do Sychem.</div><div class="p"> 15Gdy szukaj&#261;c braci, b&#322;&#261;dzi&#322; po okolicznych polach, spotka&#322; go jaki&#347; cz&#322;owiek. Czego szukasz? &#8212; zapyta&#322;. 16Szukam moich braci &#8212; wyja&#347;ni&#322; J&#243;zef. &#8212; Powiedz, prosz&#281;, gdzie oni pas&#261;? 17A ten mu odpowiedzia&#322;: St&#261;d ju&#380; odeszli. S&#322;ysza&#322;em, jak m&#243;wili: Chod&#378;my do Dotanu! J&#243;zef poszed&#322; wi&#281;c dalej i znalaz&#322; swych braci w Dotanie.</div><div class="p"> 18Bracia zobaczyli go ju&#380; z daleka. Zanim zbli&#380;y&#322; si&#281; do nich, zm&#243;wili si&#281; ju&#380;, by go zabi&#263;. 19Patrzcie! Nadchodzi nasz mistrz od sn&#243;w! &#8212; pokpiwali. &#8212; 20Dalej, zabijmy go i wrzu&#263;my do jakiej&#347; studni. Potem powiemy, &#380;e go rozszarpa&#322;o jakie&#347; dzikie zwierz&#281;. I zobaczymy, co wyjdzie z jego sn&#243;w.</div><div class="p"> 21Ruben jednak chcia&#322; uchroni&#263; J&#243;zefa przed bra&#263;mi. Nie odbierajmy mu &#380;ycia &#8212; powiedzia&#322;. &#8212; 22Nie przelewajcie krwi! Wrzu&#263;cie go do tej pustynnej studni, ale nie podno&#347;cie na niego r&#281;ki. Ruben pr&#243;bowa&#322; w ten spos&#243;b uchroni&#263; J&#243;zefa przed nimi, aby nast&#281;pnie odprowadzi&#263; go do ojca.</div><div class="p"> 23Gdy J&#243;zef w ko&#324;cu dotar&#322; do braci, ci zdarli z niego szat&#281;, t&#281; pi&#281;kn&#261;, kt&#243;r&#261; mia&#322; na sobie, 24i wrzucili go do studni. Studnia ta by&#322;a wyschni&#281;ta. Nie by&#322;o w niej wody. 25Wtem, kiedy bracia zasiedli do posi&#322;ku, dostrzegli karawan&#281;! To Ismaelici ci&#261;gn&#281;li z Gileadu. Wielb&#322;&#261;dy nios&#322;y wonno&#347;ci, balsam oraz mirr&#281; &#8212; zmierzali do Egiptu.</div><div class="p"> 26Wtedy Juda podsun&#261;&#322; braciom pomys&#322;: Co za po&#380;ytek, &#380;e zabijemy brata i zatrzemy &#347;lady jego krwi? 27Nie podno&#347;my na niego r&#281;ki. Ostatecznie to nasz brat, nasza krew.#37:27 Lub: nasze cia&#322;o. Sprzedajmy go Ismaelitom. I bracia go pos&#322;uchali. 28Gdy kupcy midia&#324;scy ich mijali, bracia wyci&#261;gn&#281;li J&#243;zefa ze studni i sprzedali go Ismaelitom za dwadzie&#347;cia srebrnik&#243;w.#37:28 Tj. za 130 g srebra. Ci za&#347; zabrali J&#243;zefa do Egiptu.</div><div class="p"> 29Kiedy Ruben wr&#243;ci&#322; do studni, J&#243;zefa ju&#380; w niej nie by&#322;o. Ruben rozdar&#322; swoje szaty. 30Poszed&#322; do braci: Nie ma ch&#322;opca! &#8212; wybuchn&#261;&#322;. &#8212; A ja? Dok&#261;d ja p&#243;jd&#281;?</div><div class="p"> 31Wzi&#281;li wi&#281;c szat&#281; J&#243;zefa i poplamili j&#261; krwi&#261; ko&#378;l&#261;tka, kt&#243;re uprzednio zabili. 32Potem t&#281; pi&#281;kn&#261; szat&#281; pos&#322;ali swemu ojcu. Oto, co znale&#378;li&#347;my &#8212; kazali powiedzie&#263;. &#8212; Przyjrzyj si&#281;, prosz&#281;, czy to szata twego syna, czy te&#380; nie?</div><div class="p"> 33Ojciec przyjrza&#322; si&#281; i rozpozna&#322;: Tak, to p&#322;aszcz mojego syna. Napad&#322;o go dzikie zwierz&#281;. Na pewno rozszarpa&#322;o J&#243;zefa. 34Jakub rozdar&#322; swoje szaty. W&#322;o&#380;y&#322; na biodra w&#322;osiennic&#281; i przez wiele dni op&#322;akiwa&#322; swojego syna. 35Wszyscy, synowie i c&#243;rki, starali si&#281; go pocieszy&#263;. By&#322; jednak niepocieszony. Op&#322;akiwa&#322; go i powtarza&#322;: Pogr&#261;&#380;ony w &#380;alu zejd&#281; do mego syna do grobu.</div><div class="p"> 36Tymczasem Midianici sprzedali J&#243;zefa w Egipcie Potyfarowi, dworzaninowi faraona, dow&#243;dcy stra&#380;y przybocznej.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
 
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch38" data-usfm="GEN.38">
 <div class="label">38</div><div class="cl">Rodzaju 38</div><div class="s1">Juda i Tamar</div><div class="p"> 1W tym czasie Juda od&#322;&#261;czy&#322; si&#281; od swoich braci. Przysta&#322; do niejakiego Adullamity imieniem Chira. 2W jego otoczeniu spotka&#322; c&#243;rk&#281; pewnego Kananejczyka, Szuy,#38:2 Szua, hbr. &#1513;&#1473;&#1493;&#1468;&#1506;&#1463; (szua&#8216;), czyli: rz&#261;dca. o&#380;eni&#322; si&#281; z ni&#261; i wsp&#243;lnie zamieszka&#322;.#38:2 Lub: obcowa&#322;. 3Wkr&#243;tce &#380;ona Judy pocz&#281;&#322;a i urodzi&#322;a syna, a on nada&#322; mu imi&#281; Er.#38:3 Er, hbr. &#1506;&#1461;&#1512; (&#8216;er), czyli: obro&#324;ca. 4Potem zn&#243;w zasz&#322;a w ci&#261;&#380;&#281; i urodzi&#322;a syna. Temu nada&#322;a imi&#281; Onan.#38:4 Onan, hbr. &#1488;&#1493;&#1465;&#1504;&#1464;&#1503; (&#8217;onan), czyli: &#380;ywotny. 5Trzeciemu za&#347; synowi, kt&#243;rego urodzi&#322;a, nada&#322;a imi&#281; Szela.#38:5 Szela, hbr. &#1513;&#1461;&#1473;&#1500;&#1464;&#1492; (szela), czyli: (1) cichy; (2) pro&#347;ba. W czasie, gdy go rodzi&#322;a, Juda przebywa&#322; w Kezibie.</div><div class="p"> 6Kiedy Er, pierworodny Judy, dor&#243;s&#322;, ojciec wzi&#261;&#322; mu za &#380;on&#281; kobiet&#281; imieniem Tamar.#38:6 Tamar, hbr. &#1514;&#1464;&#1468;&#1502;&#1464;&#1512; (tamar), czyli: palma. 7Er jednak, pierworodny Judy, by&#322; w oczach PANA niegodziwy. Dlatego PAN go u&#347;mierci&#322;.</div><div class="p"> 8W&#243;wczas Juda powiedzia&#322; do Onana: Zacznij wsp&#243;&#322;&#380;y&#263; z &#380;on&#261; swego brata. Jeste&#347; jej szwagrem. Wzbud&#378; potomstwo swojemu bratu. 9Onan, &#347;wiadomy, &#380;e potomstwo to nie b&#281;dzie nale&#380;a&#322;o do niego, nie chcia&#322; jednak tego uczyni&#263;. Ilekro&#263; wsp&#243;&#322;&#380;y&#322; z &#380;on&#261; swego brata, ko&#324;czy&#322; stosunek poza jej &#322;onem, tak &#380;e Tamar nie mog&#322;a zaj&#347;&#263; w ci&#261;&#380;&#281;. 10To, co czyni&#322;, PAN uzna&#322; za z&#322;e, st&#261;d jego r&#243;wnie&#380; u&#347;mierci&#322;.</div><div class="p"> 11Wtedy Juda poradzi&#322; swojej synowej, Tamar: Zamieszkaj jako wdowa w domu swego ojca. Poczekajmy, a&#380; doro&#347;nie m&#243;j syn Szela. Bo pomy&#347;la&#322;: Oby on te&#380; nie umar&#322; jak jego bracia. Tamar zatem odesz&#322;a i zamieszka&#322;a w domu swego ojca.</div><div class="p"> 12Min&#261;&#322; d&#322;u&#380;szy czas. Zmar&#322;a c&#243;rka Szuy, &#380;ona Judy. Po odbyciu &#380;a&#322;oby po niej Juda postanowi&#322; wybra&#263; si&#281; do Timny, do tych, kt&#243;rzy strzygli jego owce. Mia&#322; tam i&#347;&#263; razem z Chir&#261;, swoim przyjacielem z Adullam. 13W&#243;wczas kto&#347; doni&#243;s&#322; Tamar: Pos&#322;uchaj, tw&#243;j te&#347;&#263; udaje si&#281; do Timny na strzy&#380;enie owiec. 14Wtedy ona zdj&#281;&#322;a z siebie szaty wdowy, odpowiednio okry&#322;a si&#281; chust&#261; i usiad&#322;a u wej&#347;cia do Enaim,#38:14 Lub: u uj&#347;cia dw&#243;ch &#378;r&#243;de&#322;. kt&#243;re le&#380;y przy drodze do Timny. Wiedzia&#322;a, &#380;e Szela ju&#380; dor&#243;s&#322;, a nie dano mu jej za &#380;on&#281;!</div><div class="p"> 15Juda, gdy j&#261; zobaczy&#322;, pomy&#347;la&#322;, &#380;e jest nierz&#261;dnic&#261;, gdy&#380; jej twarz by&#322;a zakryta. 16Zboczy&#322; wi&#281;c ku niej z drogi i poprosi&#322;: Prze&#347;pij si&#281; ze mn&#261;. Nie wiedzia&#322;, &#380;e to jego synowa. A co mi za to dasz? &#8212; zapyta&#322;a. 17Po&#347;l&#281; ci za to ma&#322;&#261; k&#243;zk&#281; ze stada &#8212; obieca&#322;. Ona na to: Dobrze. Lecz zanim po&#347;lesz k&#243;zk&#281;, musisz mi da&#263; co&#347; w zastaw. 18Jaki zastaw by ci&#281; zadowoli&#322;? &#8212; zapyta&#322;. Piecz&#281;&#263;, sznur oraz laska, kt&#243;r&#261; trzymasz w r&#281;ku &#8212; powiedzia&#322;a. Da&#322; jej wi&#281;c, czego sobie &#380;yczy&#322;a, zbli&#380;y&#322; si&#281; do niej, a ona pocz&#281;&#322;a. 19Potem wsta&#322;a i posz&#322;a, zdj&#281;&#322;a swoj&#261; zas&#322;on&#281; i odzia&#322;a si&#281; zn&#243;w w szaty wdowy.</div><div class="p"> 20Juda pos&#322;a&#322; jej m&#322;od&#261; k&#243;zk&#281;. Uczyni&#322; to za po&#347;rednictwem swego przyjaciela z Adullam, kt&#243;ry mia&#322; tak&#380;e odebra&#263; od kobiety zastaw. Przyjaciel ju&#380; jednak jej nie znalaz&#322;. 21A gdy rozpytywa&#322; okolicznych m&#281;&#380;czyzn: Gdzie jest ta kap&#322;anka#38:21 Lub: kobieta &#347;wi&#261;tynna, hbr. &#1511;&#1456;&#1491;&#1461;&#1513;&#1464;&#1473;&#1492; (kedesza&#688;) by&#263; mo&#380;e eufemizm okre&#347;laj&#261;cy kobiet&#281; nierz&#261;dn&#261;; wg G: nierz&#261;dnica, gr. &#960;&#972;&#961;&#957;&#951;. z drogi do Enaim? &#8212; ci odpowiadali: Nie by&#322;o tu &#380;adnej kap&#322;anki.</div><div class="p"> 22Chira wr&#243;ci&#322; w ko&#324;cu do Judy: Nie znalaz&#322;em jej, a okoliczni m&#281;&#380;czy&#378;ni twierdzili, &#380;e nie by&#322;o tam &#380;adnej kap&#322;anki. 23Trudno &#8212; westchn&#261;&#322; Juda &#8212; niech sobie zatrzyma zastaw. Byleby&#347;my sami nie stali si&#281; po&#347;miewiskiem. Ko&#378;l&#261;tko pos&#322;a&#322;em. Nic nie poradzimy na to, &#380;e jej nie znalaz&#322;e&#347;.</div><div class="p"> 24Po up&#322;ywie oko&#322;o trzech miesi&#281;cy Juda otrzyma&#322; wiadomo&#347;&#263;: Twoja synowa, Tamar, dopu&#347;ci&#322;a si&#281; nierz&#261;du i zasz&#322;a przy tym w ci&#261;&#380;&#281;. Wyprowad&#378;cie j&#261; wi&#281;c i spalcie! &#8212; zadecydowa&#322; Juda.</div><div class="p"> 25A gdy j&#261; wyprowadzano, pos&#322;a&#322;a wiadomo&#347;&#263; do te&#347;cia: Zasz&#322;am w ci&#261;&#380;&#281; z m&#281;&#380;czyzn&#261;, do kt&#243;rego nale&#380;&#261; te rzeczy. Rozpoznaj, prosz&#281; &#8212; kaza&#322;a zapyta&#263; &#8212; czyja to piecz&#281;&#263;, sznur oraz laska?</div><div class="p"> 26Juda rozpozna&#322; swe rzeczy. Sprawiedliwo&#347;&#263; jest po jej stronie, nie mojej &#8212; uzna&#322;. &#8212; Przyznaj&#281;, nie da&#322;em jej mojemu synowi, Szeli. Potem Juda ju&#380; wi&#281;cej z ni&#261; nie wsp&#243;&#322;&#380;y&#322;.</div><div class="p"> 27W czasie porodu okaza&#322;o si&#281;, &#380;e w &#322;onie Tamar s&#261; bli&#378;ni&#281;ta! 28Gdy jedno z dzieci wysun&#281;&#322;o r&#261;czk&#281;, po&#322;o&#380;na przewi&#261;za&#322;a j&#261; szkar&#322;atn&#261; nitk&#261;, aby zaznaczy&#263;, &#380;e wyszed&#322; pierwszy. 29Lecz bli&#378;niak cofn&#261;&#322; r&#261;czk&#281; i wyszed&#322; jego brat! Jak&#380;e&#347; ty sobie utorowa&#322; drog&#281;? &#8212; zawo&#322;a&#322;a po&#322;o&#380;na. Nadano mu wi&#281;c imi&#281; Peres.#38:29 Peres, hbr. &#1508;&#1464;&#1468;&#1512;&#1462;&#1509; (perets), czyli: przej&#347;cie, wy&#322;om. 30Potem wyszed&#322; z &#322;ona jego brat ze szkar&#322;atn&#261; nitk&#261; na r&#261;czce &#8212; i nadano mu imi&#281; Zerach.#38:30 Zerach, hbr. &#1494;&#1462;&#1512;&#1463;&#1495; (zerach), czyli: (1) szkar&#322;atna nitka, od bab. i aram.; (2) b&#322;yszcz&#261;cy.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch39" data-usfm="GEN.39">
 <div class="label">39</div><div class="cl">Rodzaju 39</div><div class="s1">J&#243;zef na s&#322;u&#380;bie u Potyfara</div><div class="p"> 1J&#243;zef tymczasem przyby&#322; z karawan&#261; do Egiptu. Tam kupi&#322; go od Ismaelit&#243;w Potyfar, Egipcjanin, dworzanin faraona, dow&#243;dca jego stra&#380;y przybocznej.</div><div class="p"> 2A PAN by&#322; z J&#243;zefem i czyni&#322; go cz&#322;owiekiem sukcesu, a s&#322;u&#380;y&#322; on w domu swego pana, Egipcjanina. 3Potyfar widzia&#322; jasno, &#380;e PAN jest z J&#243;zefem i zapewnia powodzenie wszystkiemu, czego dotknie jego r&#281;ka.#39:3 Lub: wszystkiemu, co mu si&#281; powierzy. 4Okazywa&#322; zatem J&#243;zefowi przychylno&#347;&#263;. Ustanowi&#322; go nawet zarz&#261;dc&#261; swego domu. Wszystko, co posiada&#322;, podda&#322; jego w&#322;adzy. 5A z chwil&#261;, gdy ustanowi&#322; go zarz&#261;dc&#261; swego domu oraz mienia, PAN &#8212; z powodu J&#243;zefa &#8212; b&#322;ogos&#322;awi&#322; domowi Egipcjanina. B&#322;ogos&#322;awie&#324;stwo PANA spoczywa&#322;o na wszystkim, czym rozporz&#261;dza&#322; Potyfar w domu i poza domem. 6Wkr&#243;tce zatem Egipcjanin powierzy&#322; J&#243;zefowi piecz&#281; nad wszystkim. Przesta&#322; dba&#263; o cokolwiek opr&#243;cz spraw osobistych. Trzeba przy tym doda&#263;, &#380;e J&#243;zef by&#322; bardzo przystojnym m&#281;&#380;czyzn&#261;.</div><div class="p"> 7Kiedy J&#243;zef stan&#261;&#322; na tak wa&#380;nym stanowisku, zwr&#243;ci&#322;a na niego uwag&#281; &#380;ona jego pana. Prze&#347;pij si&#281; ze mn&#261;! &#8212; kusi&#322;a. 8Ale J&#243;zef odmawia&#322;. Powiedzia&#322; jasno &#380;onie swego pana: Maj&#261;c mnie, m&#243;j pan nie wie, co dzieje si&#281; w domu. Ca&#322;e swoje mienie powierzy&#322; mojej pieczy. 9W&#322;a&#347;ciwie on sam nie jest w tym domu wi&#281;kszy ode mnie. Nie odm&#243;wi&#322; mi niczego &#8212; opr&#243;cz ciebie. Bo ty jeste&#347; jego &#380;on&#261;. Jak&#380;e mia&#322;bym pope&#322;ni&#263; tak wielk&#261; niegodziwo&#347;&#263; i jednocze&#347;nie zgrzeszy&#263; przeciw Bogu? 10I mimo &#380;e co dnia namawia&#322;a J&#243;zefa, on by&#322; nieugi&#281;ty &#8212; nie chcia&#322; si&#281; przy niej po&#322;o&#380;y&#263; ani z ni&#261; przebywa&#263;.</div><div class="p"> 11Przyszed&#322; jednak dzie&#324;, kiedy dom by&#322; pusty. Nie by&#322;o w nim nikogo z domownik&#243;w. J&#243;zef wszed&#322; do &#347;rodka, by wykona&#263; sw&#261; prac&#281; 12i wtedy ona wczepi&#322;a si&#281; w jego szat&#281;. Prze&#347;pij si&#281; ze mn&#261;! &#8212; prosi&#322;a. On jednak wyrwa&#322; si&#281;, zostawi&#322; szat&#281; w jej r&#281;kach i wybieg&#322; czym pr&#281;dzej na zewn&#261;trz. 13Kiedy dotar&#322;o do niej, &#380;e uciek&#322; zostawiaj&#261;c sw&#261; szat&#281;, 14zwo&#322;a&#322;a domownik&#243;w i zacz&#281;&#322;a wykrzykiwa&#263;: Patrzcie! Sprowadzi&#322; nam tu jakiego&#347; Hebrajczyka! Zachcia&#322;o mu si&#281; mnie uwie&#347;&#263;! By&#322; tu u mnie! Chcia&#322; si&#281; ze mn&#261; przespa&#263;! Ale zacz&#281;&#322;am krzycze&#263;! 15Gdy us&#322;ysza&#322;, &#380;e krzycz&#281;, zostawi&#322; szat&#281; i uciek&#322;! Wybieg&#322; z domu!</div><div class="p"> 16Szat&#281;, kt&#243;r&#261; zostawi&#322; J&#243;zef, zatrzyma&#322;a przy sobie a&#380; do powrotu m&#281;&#380;a. 17Kiedy wr&#243;ci&#322; do domu, opowiedzia&#322;a mu dok&#322;adnie to samo: Przyszed&#322; do mnie ten niewolnik, Hebrajczyk, kt&#243;rego nam sprowadzi&#322;e&#347;. Chcia&#322; si&#281; ze mn&#261; zabawi&#263;. 18Lecz gdy zacz&#281;&#322;am krzycze&#263;, zostawi&#322; przy mnie sw&#261; szat&#281; i uciek&#322;.</div><div class="p"> 19Pan, kiedy us&#322;ysza&#322; z ust &#380;ony, czego dopu&#347;ci&#322; si&#281; jego niewolnik, strasznie si&#281; rozgniewa&#322;. 20Kaza&#322; schwyta&#263; J&#243;zefa i wtr&#261;ci&#322; go do wi&#281;zienia,#39:20 do wi&#281;zienia, hbr. &#1489;&#1461;&#1468;&#1497;&#1514; &#1492;&#1463;&#1505;&#1465;&#1468;&#1492;&#1463;&#1512; (bet hassohar), lub: do okr&#261;g&#322;ego pa&#322;acu, do okr&#261;g&#322;ej basztyl. wie&#380;y. Miejsce to by&#322;o te&#380; pod zarz&#261;dem Potyfara, zob. Rdz 40:3, 7; 41:10. tam, gdzie byli trzymani wi&#281;&#378;niowie kr&#243;lewscy.</div><div class="p"> 21 PAN jednak by&#322; z J&#243;zefem. Zapewni&#322; mu &#322;ask&#281; i &#380;yczliwo&#347;&#263; prze&#322;o&#380;onego wi&#281;zienia. 22Wkr&#243;tce ten odda&#322; pod nadz&#243;r J&#243;zefa wszystkich osadzonych. Wolno im by&#322;o czyni&#263; tylko to, na co zezwala&#322; J&#243;zef. 23Prze&#322;o&#380;ony nie musia&#322; ju&#380; dogl&#261;da&#263; niczego, co przekaza&#322; J&#243;zefowi, a PAN zapewnia&#322; powodzenie wszystkim przedsi&#281;wzi&#281;ciom J&#243;zefa.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch40" data-usfm="GEN.40">
 <div class="label">40</div><div class="cl">Rodzaju 40</div><div class="s1">J&#243;zef i sny wsp&#243;&#322;wi&#281;&#378;ni&#243;w</div><div class="p"> 1Kiedy J&#243;zef doszed&#322; do tych funkcji w wi&#281;zieniu, trafili tam podczaszy i piekarz kr&#243;la Egiptu. Obaj narazili si&#281; swojemu panu. 2Faraon rozgniewa&#322; si&#281; na obu swych dworzan, na prze&#322;o&#380;onego podczaszych i prze&#322;o&#380;onego piekarzy, 3i odda&#322; ich pod stra&#380; w budynku wi&#281;ziennym dow&#243;dcy stra&#380;y przybocznej, tam, gdzie przetrzymywany by&#322; r&#243;wnie&#380; J&#243;zef. 4Dow&#243;dca przydzieli&#322; im J&#243;zefa do pos&#322;ugiwania i tak przez pewien czas pozostawali w wi&#281;zieniu.</div><div class="p"> 5Pewnego razu, tej samej nocy, podczas pobytu w wi&#281;zieniu, obaj, podczaszy i piekarz, mieli sen. Ich sny by&#322;y r&#243;&#380;ne i ka&#380;dy mia&#322; w&#322;asne znaczenie. 6Gdy rano przyszed&#322; do nich J&#243;zef, zauwa&#380;y&#322;, &#380;e s&#261; przygn&#281;bieni. 7Zapyta&#322; wi&#281;c tych dworzan faraona, wi&#281;zionych w budynku zarz&#261;dzanym przez jego pana:#40:7 Lub: w domu jego pana. Sk&#261;d u was dzisiaj ten ponury wyraz twarzy? 8Mieli&#347;my sen &#8212; wyja&#347;nili &#8212; i nie ma kto nam go wy&#322;o&#380;y&#263;. Czy wyk&#322;ad nie jest spraw&#261; Boga? &#8212; zauwa&#380;y&#322; J&#243;zef. &#8212; Opowiedzcie mi, prosz&#281;, wasze sny!</div><div class="p"> 9Wtedy sw&#243;j sen opowiedzia&#322; J&#243;zefowi prze&#322;o&#380;ony podczaszych: Widzia&#322;em we &#347;nie winoro&#347;l. 10Wyrasta&#322;y z niej trzy p&#281;dy. Pu&#347;ci&#322;a p&#261;ki, zakwit&#322;y kwiaty, w ko&#324;cu dojrza&#322;y ki&#347;cie winogron. 11Mia&#322;em w r&#281;ku puchar faraona. Si&#281;gn&#261;&#322;em po winogrona, wycisn&#261;&#322;em z nich sok do pucharu i poda&#322;em puchar faraonowi.</div><div class="p"> 12Oto wyk&#322;ad &#8212; zacz&#261;&#322; J&#243;zef. &#8212; Trzy p&#281;dy to trzy dni. 13Za trzy dni faraon podniesie tw&#261; g&#322;ow&#281;,#40:13 Idiom: (1) wyr&#243;&#380;ni ci&#281;; (2) zajmie si&#281; tob&#261;. przywr&#243;ci ci dawne stanowisko i zn&#243;w jako podczaszy b&#281;dziesz podawa&#322; mu puchar. 14Pami&#281;taj, prosz&#281;, o mnie, gdy b&#281;dzie ci si&#281; dobrze wiod&#322;o. Wy&#347;wiadcz mi &#322;ask&#281; i wspomnij o mnie przed faraonem. Wydosta&#324; mnie st&#261;d. 15Bo podst&#281;pnie zosta&#322;em porwany z ziemi Hebrajczyk&#243;w, a tu tak&#380;e nie zrobi&#322;em nic z&#322;ego, nic, co zas&#322;ugiwa&#322;oby na umieszczenie mnie w tym lochu.</div><div class="p"> 16Gdy prze&#322;o&#380;ony piekarzy us&#322;ysza&#322; ten trafny wyk&#322;ad, sam opowiedzia&#322; sw&#243;j sen: Ja w moim &#347;nie mia&#322;em na g&#322;owie trzy kosze bia&#322;ego pieczywa. 17W koszu najwy&#380;szym by&#322;y przer&#243;&#380;ne wypieki, po kt&#243;re si&#281;ga faraon, lecz wyjada&#322;o je ptactwo z tego kosza nad moj&#261; g&#322;ow&#261;.</div><div class="p"> 18J&#243;zef na to: Oto wyk&#322;ad: Trzy kosze, to trzy dni. 19Za trzy dni faraon podniesie r&#243;wnie&#380; twoj&#261; g&#322;ow&#281;, lecz wy&#380;ej ni&#380; reszt&#281; cia&#322;a. Zawi&#347;niesz na drzewie i ptaki b&#281;d&#261; dzioba&#263; twe zw&#322;oki.</div><div class="p"> 20Min&#281;&#322;y trzy dni. Faraon mia&#322; urodziny. Tego dnia wyprawi&#322; uczt&#281; dla ca&#322;ego dworu. Przy tej okazji, wobec zgromadzonych, zaj&#261;&#322; si&#281; spraw&#261; prze&#322;o&#380;onego podczaszych oraz spraw&#261; g&#322;&#243;wnego piekarza. 21Pierwszego przywr&#243;ci&#322; na dawne stanowisko, tak &#380;e zn&#243;w podawa&#322; kr&#243;lowi puchar, 22a drugiego powiesi&#322;, zgodnie z wyk&#322;adem J&#243;zefa. 23Lecz prze&#322;o&#380;ony podczaszych zapomnia&#322; o J&#243;zefie, wypad&#322; mu on z pami&#281;ci.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch41" data-usfm="GEN.41">
 <div class="label">41</div><div class="cl">Rodzaju 41</div><div class="s1">J&#243;zef i sen faraona</div><div class="p"> 1Po up&#322;ywie dw&#243;ch pe&#322;nych lat faraon mia&#322; sen. &#346;ni&#322;o mu si&#281;, &#380;e sta&#322; nad Nilem. 2Z Nilu wysz&#322;o siedem kr&#243;w pi&#281;knych i t&#322;ustych &#8212; i pas&#322;o si&#281; w zaro&#347;lach. 3Za nimi wysz&#322;o z Nilu kolejnych siedem kr&#243;w. Te wygl&#261;da&#322;y strasznie, by&#322;y wychudzone, a stan&#281;&#322;y obok kr&#243;w, kt&#243;re wysz&#322;y wcze&#347;niej i pas&#322;y si&#281; nad Nilem. 4Po chwili te straszne, wychudzone krowy po&#380;ar&#322;y krowy pi&#281;kne i t&#322;uste. Tu faraon obudzi&#322; si&#281;.</div><div class="p"> 5Gdy zasn&#261;&#322;, zn&#243;w mia&#322; sen. Tym razem &#347;ni&#322;o mu si&#281;, &#380;e z jednej &#322;odygi wyrasta&#322;o siedem k&#322;os&#243;w. By&#322;y pe&#322;ne i dorodne. 6Za nimi pi&#281;&#322;o si&#281; w g&#243;r&#281; siedem k&#322;os&#243;w lichych i wysuszonych przez wschodni wiatr. 7Po chwili te liche k&#322;osy wch&#322;on&#281;&#322;y siedem k&#322;os&#243;w dorodnych i pe&#322;nych &#8212; i tu zn&#243;w faraon obudzi&#322; si&#281;, by stwierdzi&#263;, &#380;e to by&#322; tylko sen.</div><div class="p"> 8Rano trawi&#322; go niepok&#243;j. Pos&#322;a&#322; wi&#281;c i wezwa&#322; wszystkich wr&#243;&#380;bit&#243;w Egiptu, wszystkich jego m&#281;drc&#243;w, i opowiedzia&#322; im swoje sny. Nikt jednak nie potrafi&#322; mu ich wy&#322;o&#380;y&#263;. 9Wtedy odezwa&#322; si&#281; prze&#322;o&#380;ony podczaszych: Przypominam dzi&#347; sobie moje grzechy, 10gdy faraon rozgniewa&#322; si&#281; na swoich s&#322;u&#380;&#261;cych. Kaza&#322;e&#347; mnie wtedy, panie, zamkn&#261;&#263; w budynku dow&#243;dcy stra&#380;y przybocznej &#8212; mnie i g&#322;&#243;wnego piekarza. 11Tam jednej nocy obaj mieli&#347;my sen. Ka&#380;demu z nas &#347;ni&#322;o si&#281; co innego. 12By&#322; tam z nami m&#322;ody Hebrajczyk, s&#322;uga#41:12 Lub: niewolnik. dow&#243;dcy stra&#380;y przybocznej. Opowiedzieli&#347;my mu nasze sny i on nam je wy&#322;o&#380;y&#322;, ka&#380;dy sen stosownie do jego znaczenia. 13Potem rzeczywi&#347;cie sta&#322;o si&#281; tak, jak nam zapowiedzia&#322;: Mnie przywr&#243;cono na urz&#261;d, a g&#322;&#243;wnego piekarza powieszono.</div><div class="p"> 14Faraon pos&#322;a&#322; zatem i wezwa&#322; J&#243;zefa. Czym pr&#281;dzej wyprowadzono go z lochu. Gdy si&#281; ogoli&#322; i przebra&#322;, stan&#261;&#322; przed faraonem. 15Mia&#322;em sen &#8212; zacz&#261;&#322; faraon &#8212; i nie ma mi kto go wy&#322;o&#380;y&#263;. O tobie natomiast m&#243;wi&#261;, &#380;e gdy us&#322;yszysz sen, potrafisz go wyja&#347;ni&#263;. 16Nie w mojej to mocy &#8212; wyja&#347;ni&#322; J&#243;zef. &#8212; Tylko B&#243;g mo&#380;e odpowiedzie&#263; faraonowi.#41:16 Lub: Poza Bogiem nikt nie mo&#380;e da&#263; w tej sprawie pokoju faraonowi.</div><div class="p"> 17Faraon opowiedzia&#322; wi&#281;c J&#243;zefowi sw&#243;j sen: &#346;ni&#322;o mi si&#281;, &#380;e sta&#322;em nad brzegiem Nilu. 18Wtedy z Nilu wysz&#322;o siedem kr&#243;w. By&#322;y t&#322;uste, o pi&#281;knych kszta&#322;tach, i zacz&#281;&#322;y pa&#347;&#263; si&#281; w zaro&#347;lach. 19Za nimi wysz&#322;o siedem innych kr&#243;w. Te by&#322;y bardzo chude, niezgrabne, strasznie zabiedzone. Tak wycie&#324;czonych kr&#243;w nie widzia&#322;em jeszcze w Egipcie. 20I te w&#322;a&#347;nie krowy, chude i nie&#322;adne, po&#380;ar&#322;y siedem kr&#243;w t&#322;ustych, kt&#243;re wysz&#322;y wcze&#347;niej. 21A cho&#263; je po&#380;ar&#322;y, nikt by tego nie pozna&#322;, bo nadal by&#322;y chude, tak jak na pocz&#261;tku. Wtedy obudzi&#322;em si&#281;. 22Gdy zasn&#261;&#322;em, &#347;ni&#322;em dalej. Tym razem siedem k&#322;os&#243;w wyrasta&#322;o z &#322;odygi. By&#322;y pe&#322;ne i dorodne. 23Za nimi pi&#281;&#322;o si&#281; w g&#243;r&#281; siedem k&#322;os&#243;w lichych, wysuszonych przez wschodni wiatr. 24Po chwili te liche k&#322;osy poch&#322;on&#281;&#322;y siedem k&#322;os&#243;w dorodnych. W&#322;a&#347;nie to opowiedzia&#322;em wr&#243;&#380;bitom, lecz nikt mi nic nie wyja&#347;ni&#322;.</div><div class="p"> 25Wtedy J&#243;zef odezwa&#322; si&#281; do faraona: Sny faraona oznaczaj&#261; to samo. B&#243;g oznajmia faraonowi to, co zamierza uczyni&#263;. 26Siedem kr&#243;w pi&#281;knych, to siedem lat. Siedem k&#322;os&#243;w dorodnych, to te&#380; siedem lat &#8212; bo znaczenie obu sn&#243;w jest to samo. 27Siedem kr&#243;w chudych, nie&#322;adnych, kt&#243;re wysz&#322;y potem, to siedem lat. Siedem k&#322;os&#243;w lichych, wysuszonych przez wschodni wiatr, oznacza te&#380; siedem lat &#8212; z tym &#380;e g&#322;odu. 28W&#322;a&#347;nie dlatego powiedzia&#322;em faraonowi, &#380;e B&#243;g oznajmia mu to, co zamierza uczyni&#263;. 29Ot&#243;&#380; nadchodzi w Egipcie siedem lat wielkiego dostatku. 30Po nich jednak nast&#261;pi siedem lat g&#322;odu. Zapomni si&#281; w&#243;wczas w tej ziemi, &#380;e by&#322;o w niej kiedy&#347; dostatnio. G&#322;&#243;d wyniszczy kraj. 31Ludzie nie b&#281;d&#261; pami&#281;ta&#263;, co to znaczy dostatek. G&#322;&#243;d b&#281;dzie wyj&#261;tkowo dotkliwy. 32To natomiast, &#380;e sen powt&#243;rzy&#322; si&#281; faraonowi dwukrotnie, oznacza, &#380;e rzecz zosta&#322;a postanowiona przez Boga i B&#243;g j&#261; niezw&#322;ocznie wykona.</div><div class="p"> 33Teraz wi&#281;c niech si&#281; faraon rozejrzy za rozs&#261;dnym i m&#261;drym cz&#322;owiekiem. Niech mu powierzy w zarz&#261;d ca&#322;&#261; ziemi&#281; egipsk&#261;. 34Niech mu nast&#281;pnie zleci, by ustanowi&#322; niezw&#322;ocznie namiestnik&#243;w nad krajem. Niech ka&#380;e odk&#322;ada&#263; pi&#261;t&#261; cz&#281;&#347;&#263; plon&#243;w zebranych w ziemi egipskiej przez siedem lat obfito&#347;ci. 35Niech w tych nadchodz&#261;cych dobrych latach nagromadz&#261; wszelkiej &#380;ywno&#347;ci i nask&#322;adaj&#261; ziarna pod zarz&#261;d faraona &#8212; &#380;ywno&#347;ci we wszystkich miastach &#8212; i niech j&#261; tam przechowuj&#261;. 36&#379;ywno&#347;&#263; ta b&#281;dzie zapasem dla kraju na siedem lat g&#322;odu, kt&#243;re nastan&#261; w ziemi egipskiej. Dzi&#281;ki temu kraj nie zostanie zniszczony przez g&#322;&#243;d.</div><div class="s1">J&#243;zef namiestnikiem Egiptu</div><div class="p"> 37Rozwi&#261;zanie to spodoba&#322;o si&#281; faraonowi i wszystkim jego podw&#322;adnym. 38Czy znajdziemy cz&#322;owieka podobnego temu &#8212; zapyta&#322; faraon &#8212; w kt&#243;rym by&#322;by Duch Bo&#380;y, jak w nim? 39Potem zwr&#243;ci&#322; si&#281; do J&#243;zefa: Skoro B&#243;g oznajmi&#322; ci to wszystko, nie ma nikogo, kto by by&#322; tak rozs&#261;dny i m&#261;dry jak ty. 40Ty zatem b&#281;dziesz zarz&#261;dza&#322; moim domem i twoim poleceniom b&#281;dzie bezwzgl&#281;dnie pos&#322;uszny ca&#322;y m&#243;j lud. Tylko tronem b&#281;d&#281; ciebie przewy&#380;sza&#322;. 41I dalej powiedzia&#322; faraon J&#243;zefowi: Zobacz, oddaj&#281; ci w zarz&#261;d ca&#322;&#261; ziemi&#281; egipsk&#261;. 42Po tych s&#322;owach faraon zdj&#261;&#322; sygnet ze swej r&#281;ki i w&#322;o&#380;y&#322; go na r&#281;k&#281; J&#243;zefa. Nast&#281;pnie kaza&#322; go odzia&#263; w szaty z delikatnego p&#322;&#243;tna i zawiesi&#322; z&#322;oty &#322;a&#324;cuch na jego szyi. 43Kaza&#322; go te&#380; obwozi&#263; swoim drugim rydwanem &#8212; i wo&#322;ano przed nim: Na kolana! Tak ustanowi&#322; faraon J&#243;zefa namiestnikiem ziemi egipskiej.</div><div class="p"> 44P&#243;&#378;niej faraon powiedzia&#322; J&#243;zefowi: Ja jestem faraonem, lecz bez ciebie nikt, w ca&#322;ym Egipcie, nie podniesie r&#281;ki ani nogi. 45I nada&#322; faraon J&#243;zefowi imi&#281; Safenat-Paneach.#41:45 Safenat-Paneach, czyli: b&#243;g m&#243;wi i on &#380;yje. Da&#322; mu za &#380;on&#281; Asenat,#41:45 Asenat, czyli: nale&#380;&#261;ca do bogini Net. c&#243;rk&#281; Poti-Fery,#41:45 Poti-Fera, czyli: ten, kt&#243;rego da&#322; b&#243;g Ra. kap&#322;ana z On, i tak rozpocz&#261;&#322; J&#243;zef swe rz&#261;dy w Egipcie.</div><div class="p"> 46J&#243;zef mia&#322; trzydzie&#347;ci lat, gdy stan&#261;&#322; przed faraonem, kr&#243;lem Egiptu. Gdy wyszed&#322; od faraona, zacz&#261;&#322; obje&#380;d&#380;a&#263; ca&#322;y kraj.</div><div class="p"> 47Przez siedem lat ziemia rodzi&#322;a obficie. 48W tych latach J&#243;zef gromadzi&#322; wszelk&#261; &#380;ywno&#347;&#263;. To, co zebrano na polach, sk&#322;adano w najbli&#380;szych im miastach. 49W ten spos&#243;b J&#243;zef nagromadzi&#322; zbo&#380;a jak piasku morskiego, tak wiele, &#380;e w ko&#324;cu przestano je mierzy&#263; &#8212; nie mia&#322;o bowiem miary.</div><div class="p"> 50A zanim nasta&#322; pierwszy rok g&#322;odu, Asenat, c&#243;rka Poti-Fery, kap&#322;ana z On, urodzi&#322;a J&#243;zefowi dw&#243;ch syn&#243;w. 51Pierworodnemu da&#322; na imi&#281; Manasses,#41:51 Manasses, &#1502;&#1456;&#1504;&#1463;&#1513;&#1462;&#1468;&#1473;&#1492;, czyli: zapomnienie. bo &#8212; jak powiedzia&#322; &#8212; B&#243;g mi pozwoli&#322; zapomnie&#263; o wszelkiej mej udr&#281;ce i o ca&#322;ym domu mojego ojca. 52Drugiemu za&#347; da&#322; na imi&#281; Efraim,#41:52 Efraim, czyli: podw&#243;jny urodzaj. bo &#8212; jak powiedzia&#322; &#8212; B&#243;g sprawi&#322;, &#380;e wyda&#322;em owoce w kraju mej niedoli.</div><div class="p"> 53Gdy w ziemi egipskiej min&#281;&#322;o siedem lat urodzaju, 54rozpocz&#281;&#322;o si&#281; &#8212; jak zapowiedzia&#322; J&#243;zef &#8212; siedem lat g&#322;odu. G&#322;&#243;d dotkn&#261;&#322; wszystkie okoliczne kraje, tymczasem w ca&#322;ym Egipcie nie brakowa&#322;o chleba. 55A gdy mieszka&#324;com Egiptu te&#380; zacz&#261;&#322; doskwiera&#263; g&#322;&#243;d, prosili o chleb faraona. Wtedy faraon og&#322;osi&#322; w ca&#322;ym kraju: Kierujcie si&#281; z tym do J&#243;zefa i czy&#324;cie, co wam powie. 56Gdy g&#322;&#243;d zapanowa&#322; we wszystkich zak&#261;tkach kraju, J&#243;zef otworzy&#322; spichlerze ze wszystkim, co w nich by&#322;o, i zacz&#261;&#322; sprzedawa&#263; ziarno, g&#322;&#243;d bowiem w Egipcie si&#281; wzmaga&#322;. 57Po zakup ziarna &#347;ci&#261;gali te&#380; do J&#243;zefa mieszka&#324;cy okolicznych kraj&#243;w, poniewa&#380; g&#322;&#243;d ogarnia&#322; r&#243;wnie&#380; ich ziemie.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="JHN.20">
 <div class="label">20</div><div class="cl">Jana 20</div><div class="s1">Zmartwychwstanie Jezusa</div><div class="p"> 1Pierwszego dnia tygodnia, wczesnym rankiem, gdy jeszcze by&#322;o ciemno, do grobowca przysz&#322;a Maria Magdalena. Zobaczy&#322;a, &#380;e kamie&#324; zamykaj&#261;cy jego wej&#347;cie jest odsuni&#281;ty. 2Pobieg&#322;a wi&#281;c do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, do tego, kt&#243;rego Jezus kocha&#322;, i m&#243;wi do nich: Wzi&#281;li Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie Go po&#322;o&#380;yli. 3Wyszed&#322; wi&#281;c Piotr oraz ten drugi ucze&#324; i ruszyli do grobu. 4Biegli razem. Jednak ten drugi ucze&#324; pobieg&#322; przodem, wyprzedzi&#322; Piotra i pierwszy dotar&#322; na miejsce. 5Zajrza&#322; do wn&#281;trza, zobaczy&#322; le&#380;&#261;ce p&#322;&#243;tna, ale nie wszed&#322;. 6Zaraz za nim nadbieg&#322; Szymon Piotr. Wszed&#322; do grobowca i zobaczy&#322; le&#380;&#261;ce p&#322;&#243;tna. 7Zobaczy&#322; te&#380; chust&#281;, kt&#243;ra okrywa&#322;a Mu g&#322;ow&#281;, le&#380;&#261;c&#261; nie razem z p&#322;&#243;tnami, lecz z&#322;o&#380;on&#261; obok. 8Za nim wszed&#322; i ten drugi ucze&#324;, kt&#243;ry pierwszy przybieg&#322; do grobowca. Zobaczy&#322; &#8212; i uwierzy&#322;. 9Wci&#261;&#380; do nich nie dociera&#322;o, &#380;e wed&#322;ug Pisma Jezus ma powsta&#263; z martwych. 10Obaj zatem wr&#243;cili do siebie.</div><div class="p"> 11Maria tymczasem stan&#281;&#322;a przy grobowcu i p&#322;aka&#322;a. P&#322;acz&#261;c nachyli&#322;a si&#281;, zajrza&#322;a do &#347;rodka 12i zobaczy&#322;a dw&#243;ch anio&#322;&#243;w w bieli. Jeden siedzia&#322; u wezg&#322;owia, a drugi u n&#243;g, w miejscu, gdzie le&#380;a&#322;o cia&#322;o Jezusa. 13Kobieto! &#8212; zapytali. &#8212; Dlaczego p&#322;aczesz? A ona: Wzi&#281;li mojego Pana i nie wiem, gdzie Go po&#322;o&#380;yli. 14Gdy to powiedzia&#322;a, odwr&#243;ci&#322;a si&#281; i zobaczy&#322;a stoj&#261;cego Jezusa. Z pocz&#261;tku Go jednak nie rozpozna&#322;a. 15W&#243;wczas Jezus zwr&#243;ci&#322; si&#281; do niej: Kobieto! Dlaczego p&#322;aczesz? Kogo szukasz? Ona natomiast, w przekonaniu, &#380;e to ogrodnik, powiedzia&#322;a: Panie! Je&#347;li to ty Go przenios&#322;e&#347;, powiedz mi, gdzie Go z&#322;o&#380;y&#322;e&#347;, a ja Go zabior&#281;. 16Mario! &#8212; przem&#243;wi&#322; Jezus. Ona za&#347; obr&#243;ci&#322;a si&#281; i zawo&#322;a&#322;a po hebrajsku: Rabbuni! co znaczy: Nauczycielu! 17Nie trzymaj Mnie ju&#380; &#8212; zwr&#243;ci&#322; si&#281; do niej &#8212; bo jeszcze nie wst&#261;pi&#322;em do Ojca. Id&#378; raczej do moich braci i powiedz im: Wst&#281;puj&#281; do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. 18Posz&#322;a wi&#281;c Maria Magdalena i oznajmi&#322;a uczniom, &#380;e widzia&#322;a Pana. Przekaza&#322;a im te&#380; Jego s&#322;owa.</div><div class="s1">Przywilej przebaczania grzech&#243;w</div><div class="p"> 19Nasta&#322; ju&#380; wiecz&#243;r tego w&#322;a&#347;nie dnia, pierwszego po szabacie. Uczniowie zeszli si&#281; razem, lecz w obawie przed &#379;ydami zaryglowali drzwi. I wtedy zjawi&#322; si&#281; Jezus. Stan&#261;&#322; po&#347;r&#243;d nich i powiedzia&#322;: Pok&#243;j wam! 20Po tych s&#322;owach pokaza&#322; im r&#281;ce i bok. Uczniowie ucieszyli si&#281;, &#380;e zobaczyli Pana. 21A Jezus zn&#243;w im powiedzia&#322;: Pok&#243;j wam! Jak Mnie pos&#322;a&#322; Ojciec, tak i Ja was posy&#322;am. 22Nast&#281;pnie tchn&#261;&#322; na nich i powiedzia&#322;: Przyjmijcie Ducha &#346;wi&#281;tego. 23Grzechy tych, kt&#243;rym je przebaczycie, s&#261; im przebaczone, a tych, kt&#243;rym je zatrzymacie, s&#261; zatrzymane.</div><div class="s1">Jezus i Tomasz</div><div class="p"> 24W czasie tego spotkania z Jezusem nie by&#322;o w&#347;r&#243;d nich Tomasza, jednego z Dwunastu, zwanego Dydymos.#20:24 Lub: zwanego Bli&#378;niak. 25Uczniowie przekazali mu zatem: Widzieli&#347;my Pana. On za&#347; odpowiedzia&#322;: Je&#347;li na Jego r&#281;kach nie zobacz&#281; &#347;lad&#243;w gwo&#378;dzi i ich nie dotkn&#281;, i je&#347;li w Jego bok nie w&#322;o&#380;&#281; mojej r&#281;ki &#8212; nie uwierz&#281;!</div><div class="p"> 26Po o&#347;miu dniach uczniowie zn&#243;w byli razem, i Tomasz w&#347;r&#243;d nich. Wtem, mimo zamkni&#281;tych drzwi, zjawi&#322; si&#281; Jezus, stan&#261;&#322; po&#347;rodku i powiedzia&#322;: Pok&#243;j wam! 27Potem zwr&#243;ci&#322; si&#281; do Tomasza: Zbli&#380; tu sw&#243;j palec i obejrzyj moje r&#281;ce; zbli&#380; swoj&#261; r&#281;k&#281; i w&#322;&#243;&#380; w m&#243;j bok, i nie b&#261;d&#378; bez wiary, ale wierz. 28Tomasz wyzna&#322;: M&#243;j Pan i m&#243;j B&#243;g! 29Wtedy Jezus powiedzia&#322;: Uwierzy&#322;e&#347; dlatego, &#380;e Mnie zobaczy&#322;e&#347;? Szcz&#281;&#347;liwi, kt&#243;rzy nie zobaczyli, a jednak uwierzyli.</div><div class="s1">Zaproszenie do wiary</div><div class="p"> 30Wielu te&#380; innych znak&#243;w dokona&#322; Jezus wobec swoich uczni&#243;w. Nie zosta&#322;y one opisane w tej ksi&#281;dze. 31Te natomiast zosta&#322;y opisane po to, aby&#347;cie wierzyli, &#380;e Jezus jest Chrystusem, Synem Boga,#20:31 Lub: &#380;e Chrystusem, Synem Boga, jest Jezus. i aby&#347;cie, wierz&#261;c, mieli &#380;ycie w Jego imieniu.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="JHN.21">
 <div class="label">21</div><div class="cl">Jana 21</div><div class="s1">Spotkanie nad Jeziorem</div><div class="p"> 1Potem Jezus zn&#243;w ukaza&#322; si&#281; uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim. Sta&#322;o si&#281; to tak: 2Byli razem: Szymon Piotr, Tomasz zwany Dydymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza i dwaj inni spo&#347;r&#243;d Jego uczni&#243;w. 3Szymon Piotr powiedzia&#322;: Id&#281; &#322;owi&#263; ryby. A oni mu na to: My te&#380; idziemy z tob&#261;. Wyszli wi&#281;c, wsiedli do &#322;odzi, lecz tej nocy nic nie z&#322;owili. 4A gdy nasta&#322; wczesny ranek, Jezus stan&#261;&#322; na brzegu. Z pocz&#261;tku jednak Go nie rozpoznali. 5Wtem Jezus zawo&#322;a&#322; w ich stron&#281;: Ch&#322;opcy! Nie z&#322;owili&#347;cie czego&#347; do zjedzenia? Odpowiedzieli: Nie. 6W&#243;wczas Jezus zawo&#322;a&#322;: Zarzu&#263;cie sie&#263; z prawej strony &#322;odzi, a z&#322;owicie. Zarzucili wi&#281;c i z powodu mn&#243;stwa ryb nie mogli jej ju&#380; wyci&#261;gn&#261;&#263;. 7Wtedy ukochany ucze&#324; Jezusa powiedzia&#322; do Piotra: To Pan! A gdy Szymon Piotr us&#322;ysza&#322;, &#380;e to Pan, przepasa&#322; si&#281; szat&#261; &#8212; bo by&#322; rozebrany jak do pracy &#8212; i skoczy&#322; do wody. 8Pozostali uczniowie przyp&#322;yn&#281;li &#322;&#243;dk&#261;, ci&#261;gn&#261;c sie&#263; z rybami, byli bowiem niedaleko od brzegu, oko&#322;o stu metr&#243;w. 9A gdy wyszli na brzeg, zobaczyli rozniecone ognisko wraz z u&#322;o&#380;on&#261; na nim ryb&#261; oraz chleb. 10Jezus zwr&#243;ci&#322; si&#281; do nich: Przynie&#347;cie kilka ryb z tych, kt&#243;re przed chwil&#261; z&#322;owili&#347;cie. 11Szymon Piotr podszed&#322; wi&#281;c i wyci&#261;gn&#261;&#322; na brzeg sie&#263; pe&#322;n&#261; wielkich ryb. By&#322;o ich sto pi&#281;&#263;dziesi&#261;t trzy. Ale pomimo tak wielkiej ich liczby, sie&#263; si&#281; nie porwa&#322;a. 12Chod&#378;cie na &#347;niadanie &#8212; zaprosi&#322; Jezus. A &#380;aden z uczni&#243;w nie odwa&#380;y&#322; si&#281; Go zapyta&#263;: Kim Ty jeste&#347;? Nie mieli &#380;adnych w&#261;tpliwo&#347;ci, &#380;e to Pan. 13Tymczasem Jezus podszed&#322;, wzi&#261;&#322; chleb i da&#322; im &#8212; podobnie ryb&#281;. 14By&#322; to ju&#380; trzeci raz, jak Jezus ukaza&#322; si&#281; uczniom po swoim zmartwychwstaniu.</div><div class="s1">Pytanie o mi&#322;o&#347;&#263;</div><div class="p"> 15Gdy wi&#281;c zjedli &#347;niadanie, Jezus zapyta&#322; Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie bardziej ni&#380; pozostali? Odpowiedzia&#322;: Tak, Panie! Ty wiesz, &#380;e Ci&#281; kocham. Pan na to: Dbaj o moje jagni&#281;ta. 16Lecz zapyta&#322; go zn&#243;w, po raz drugi: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Odpowiedzia&#322;: Tak, Panie! Ty wiesz, &#380;e Ci&#281; kocham. Pan na to: Pa&#347; moje owce. 17W ko&#324;cu zapyta&#322; go po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Piotr zasmuci&#322; si&#281;, &#380;e go Pan zapyta&#322; ju&#380; po raz trzeci: Czy kochasz Mnie? I odpowiedzia&#322;: Panie! Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, &#380;e Ci&#281; kocham. Jezus na to: Dbaj o moje owce. 18R&#281;cz&#281; i zapewniam, gdy by&#322;e&#347; m&#322;odszy, sam si&#281; przepasywa&#322;e&#347; i chodzi&#322;e&#347;, dok&#261;d chcia&#322;e&#347;. Lecz gdy si&#281; zestarzejesz, wyci&#261;gniesz swoje r&#281;ce, a kto inny ci&#281; przepasze i poprowadzi, dok&#261;d nie chcesz. 19W tych s&#322;owach chcia&#322; zaznaczy&#263;, jak&#261; &#347;mierci&#261; Piotr uwielbi Boga. Potem doda&#322;: Chod&#378; za Mn&#261;.</div><div class="s1">Ka&#380;demu inna droga</div><div class="p"> 20A gdy Piotr si&#281; odwr&#243;ci&#322;, zobaczy&#322;, &#380;e idzie za nim ukochany ucze&#324; Jezusa, ten, kt&#243;ry podczas wieczerzy, spoczywaj&#261;c przy Jezusie, zapyta&#322;, kto b&#281;dzie Jego zdrajc&#261;. 21Piotr, widz&#261;c go, zwr&#243;ci&#322; si&#281; do Jezusa: Panie, a co z nim? 22Jezus odpowiedzia&#322;: A gdybym chcia&#322;, by on pozosta&#322;, a&#380; przyjd&#281; &#8212; co ci do tego? Ty chod&#378; za Mn&#261;! 23Rozesz&#322;a si&#281; wi&#281;c mi&#281;dzy bra&#263;mi pog&#322;oska, &#380;e ten ucze&#324; nie umrze. Jezus jednak nie powiedzia&#322;, &#380;e nie umrze, lecz: A gdybym chcia&#322;, by on pozosta&#322;, a&#380; przyjd&#281; &#8212; co ci do tego?</div><div class="s1">Zako&#324;czenie</div><div class="p"> 24Uczniem, o kt&#243;rym mowa, jest pisz&#261;cy t&#281; ksi&#281;g&#281;. On jest &#347;wiadkiem tych wszystkich wydarze&#324;, a jego &#347;wiadectwo jest &#8212; jak wiemy &#8212; wiarygodne. 25Jezus dokona&#322; te&#380; wielu innych rzeczy. Gdyby je spisa&#263; jedn&#261; po drugiej, my&#347;l&#281;, &#380;e ca&#322;y &#347;wiat nie pomie&#347;ci&#322;by ksi&#261;g pisanych na ten temat.</div>
 </div>
 </div>
</div>

To The Word 2020Przykład

Pismo Święte

O tym planie

Podobne plany