انجیل لوقا 8
8
زلیانی که عیسی همراه بنده
1چاوش، عیسی شهر به شهر و دِه به دِه گَرسرده و خدا پادشاهی شاده خبرش اعلام کردرده. اَ دونزده گله شاگرد نی اَوِنه بنده، 2بعضی زلی نی که اَرواح پلید و مریضیان کِشان شفا کَته به آمییَه بنده: مریم معروف به مَجْدَلیّه که اَوک هفت گله پلیده روح بَرشیه به، 3یوآنّا خوزا زَنه، که خوزا هیرودیس مباشر به، و سوسن و علوده پِره زلّیان. اِم زَلّیان اِشتن داراییک، عیسی و چَه شاگردانشان کمک کرده.
کشاورز مَثل
4وختی مردم همه‌ی شهرانک عیسی وینَدَنِه را آمییَردنده و پِره جماعتی بیدا آبنده، عیسی اِم مَثلِشه بیزییا و باتشه: 5«ای روج ایگله کَشاورزی دانَه آشاندنه را برشه وقتی دانَش آشاندرده، بعضی راه دِلَه اَربنده و بیلویندِشانه و پَرنده نی بامنده اَوِشان بِخرده. 6بعضی سِگینه زمینان دِلَک اَربنده، و وختی اَرامندِه، خشک آبنده، چون که اَ زمینه خاک رطوبت نداشتشه. 7بعضی دانَه نی بِران دِلَه اَربنده و بِره نی اَوان نه اَرامنده، و خفه شان بکردنده. 8امّا بعضی دانَه چاکه خاک دِلَک اَربنده و اَرامنده و صد برابر بارشان بوعَرد.» چاوش عیسی بلند صَصِنه باته: «هر کسی گوش اَشنوسنه را داره، بَشنوه!»
9عیسی شاگرده اِم مَثاله معناشان اَوک آپرسس. 10عیسی باته: «خدا پادشاهی اَسراره درک شما آدییَه بییه، امّا خَلکنه گَه مثلنه لاوَه بکرم، تا:
«”دیَسِنده، امّا مَویننده؛
بَشنَوند، امّا مَزاننده.“
11«اِم مثله معنا اِمه: دانه، خدا کلامه. 12دانه آنی که راک اَربنده، اَوه ای اِسنده که خدا کلامه اَشنونده، امّا چاوش شیطان آیه و کلامه چَوان دِلِک دِزه، تا مَتاننده ایمان بوعَرنده و نجات پیدا بکرنده. 13دانه آنی که سِگیه زمینک اَرَبنده اَوه اینده که وختی خدا کلامه اَشنونده، اَوه شادی نه قبول کرنده، امّا کلام اَوانک بِنه نِزَنه. اِمه چند وقت ایمان دارنده، امّا وقتی آزمایشان موقعه آرسه، اِشتن ایمانه از دس دَینده. 14دانه ای که بِران دِلَک اَرَبینده، اَوِاینده که خدا کلامه اَشنونده، امّا دنیا نگرانی و مال و ثروت و دنیا لذت اَ کلامه خفه کره و بار ناوره. 15امّا دانه ای که چاکَه زمینک اَربنده، اَوه ای اِسنده که خدا کلامه اَشنونده، و اَ کلامه چاک و صاف دِلِنه نیا دارنده، و صبوری نه ثمر آوَرنده.
چیرومثَل
16«هیچکس چیروعه آنیگیره تا اَوِک سَر پوش اَنَیه یا تخت جیرک بنَیه! بلکم چیروعه چیرودانه سرک نَیه تا هر کی دِله دیشی، چَه نورِه بینه. 17چون هیچ نویّنَه چی نی که آشکار آمبی و هیچ نویّنه چی نی که معلوم آمَبی. 18پس ویراجین ببا که چِمن لاوَه چنجوره اَشنوا، چون اَ کسی که داره، اَوه پرتر آدیه بی و اَ کسی که نِداره، اَ چی ای نی که ایزه زانسر که داره، اَوک اَرَگیرنده.»
عیسی ما و براره
19هه موقعک، عیسی ما و چه بِراره بامنده تا عیسی بیننده، امّا چون جماعت پِر به نتانسشانه عیسی نزدیک آبینده. 20پس عیسی نه باتشانه: «اِشته ما و اِشته براره بَرک وِندَرسنده و گَشانه تِه بیننده.» 21عیسی جواو بدا: «چِمن ما و چِمن بِراره اَوِیننده که خدا کلامه اَشنونده و اَوه انجام دَینده.»
عیسی طوفانه آرام آکره
22ای روج عیسی اِشتن شاگردانَش باته: «دریاچَه اَ دیمه را بِشام.» پس دِنشتنده قایقک. 23وقتی شیردننده، عیسی خون آشه. ایرادَن دریاک تند باهادی دمسرده، اییَنده تند به که قایقه اُونه فِت آبیا و چوان جان خطرک دِگس. 24شاگرده بِشنده عیسی وَر و اَوشان بیزانسِه و باتشانه: «ای استاد، ای استاد، چی ای مانده نی غرق آبام!» عیسی بهشته و باهاد و کولاکینه موجان را غِیضِش بکه. توفان اُوجَرس و همه یاگا آرام ببه. 25عیسی اَوان نه باتشه: «شاما ایمان کاریه؟» شاگرده بترسِسنده و تعجبنه هَندیگرکشان آپرسرده: «اِم کیه که حتی باهاد و اُو فرمان دَیه و اَوه نی اَوک فرمان بَرنده.»
ایگله دَلویی شفا
26اَوه آرسسنده جَدَریانه ناحیه که دریاچه اَ طرف، جلیله منطقه وَرک به. 27وختی عیسی ساحلک قدم اَنا، ایگله مردکی نه که دیو زده به و اَ شهره آدَمانک به، روبه رو ببه که خیلی وقت بِه خلوش دِکرده نبه و کییه ای کی زندگیش کرده نبه، بَلکم قبرستانان کش زندگی کردرده. 28وختی عیسیش بیند، نارَش بکه و چه دست و پا دِگس و بلنده صَصنش باته: «ای عیسی، خدای متعال زا، تِه مَنه چه کار؟ ته مندَت کَرم من عذاب مَده!» 29چون عیسی پلیده روحش دستور دیه بِه اَ مردکک بر بایه. اَ روح چند را اَوِش کته به و با اِم که چه دست و پاشان قُل و زنجیرک دِوسته و چه ویراجین بِسنده، زنجیرش پارَه آکردنده و دیوه اَ مَردکش برده بیابان را. 30عیسی اَوک آپرسس: «اِشته نام چیه؟» جواوش بدا: «قُشُون،» چون خیلی دیوِه چَه دِله دیشییه بِنده. 31دیوه مِندتنه عیسی کشان آخاشته اَوان دستور مَدیه که آگردنده جهندمه دله.
32اَ نزدیکیک، یَکه خوعه سوری اِس به که تَپه سَرک غذا شان خردرده. دیوه عیسیشان مِنت بکه که اجازه بدیه خوان دِلَه دیشینده، و عیسی نی اجازه بدا. 33چَوه پش، دیوه اَ مردکک بَر برشنده و دِشنده خوان دِلک، و خوعه نی اَ تپه اَشنیوه ای نَه دِشنده دریاچه دِله و غرق آبنده.
34وختی خوعِه شوآنه اِمشان بینده، دِوَشتنده و بِشنده شهر و روستاک، همان را اِم قضیه شان باته. 35مردم بَر برشنده تا اَ چِه که اتفاق دگسه به بیننده، و وقتی عیسی وَر آرسسنده و بیندشانه که اَ مردک که دیوه اَوک برشیه بنده، عسیی لنگان وَر نِشتَه، بِتَرسِسنده. اَ مردک خَلوش دِکرده به و عقلمند به. 36اَوِیی که ماجراشان اِشتن چَشمان نه وینده به، چَوان راشان باته که اَ دیوزده مردک چنجوره شفاش وینده. 37پس همه‌ی مردمِه جَدَریان منطقه عیسی کشان آخاشت که چَوان وَرنه بیشی، چون ترسه بنده. پس عیسی قایقک دِنشته و بشه. 38اَ مردکی که دیوه اَوک برشیه بنده، عیسیش مِندت بکه که اَونه بیشی، امّا عیسی اَوش بخرسانس و باتشه: 39«آگرد اِشته کییَه و اَ چه که خدا اِشته را کردشه، همان را باج.» پس اَ مردک بشه و سرتاسر شهرکش اعلام بکه که عیسی چَه را چِه کردشه.
ایگله زلی شفا و یایروسه کیلی زنده آکردن
40وختی عیسی آگَردِسه، مردم چاک چَه پَران برشنده، چون همه چَه منتظر بنده. 41اَدمی، مَردکی که چه نام یایروس به، و یهودیان عبادتگاه رئیس به، بامه و عیسی دست و پا دِگس، و مِندتش بِکه بیشی چَه کییه. 42چون چَوه کیلیه که دُونزده ساله بیا، مردَردِعَه.
وقتی که عیسی راه دلَک به، جمعیت هر طرفینه اَوشان سِخ دیرده. 43مردمه دلَک، ایگله زلی بییا که دُونزده سال به خون ریزیش داشته و با اِم که اِشتن تمام داراییش دکتران را خرج کردش به، ولی هیچ کس نتانسش به اَوه علاج بکره. 44اَ زلیه پِشت نه عیسی نزدیک آبییا و چَوه اَبا پَرش دس آسو. و البَحل چَه خونریزی بند بامه. 45عیسی آپرسس: «کی مَنِش دَس آسو؟» وختی همان هاشا بکه، پِطرُس باته: «ای اُستاد، مردم هر طرفینه اِشته دویره بیدا آبینده و ته سِخ دیرنده!» 46امّا عیسی باته: «ای نفره مَن دَس آسویم! چون بزانسمه که قُوتی مَنک بَرشه!» 47اَ زلی وختی بینده که نتانیه نویّن آبییه، ترس و لرز نه بامیا پَران و عیسی دس و پا دِگسا و همان چَشمه پرانکش باته که چیه را عیسیش دس آسویه و چُنجوره البحل شفاش وینده. 48عیسی اَونه باته: «چِمن دِت، اِشته ایمانه ته شفا دیش. ساقینه بِش.»
49عیسی حلا لاوَه کردرده که ای نفر یایروس، که یهودیان عبادتگاه رئیس به، کییه نه بامه و باتشه: «اِشته دتَه بِمردا، دَ استادِ زحمت مَده.» 50عیسی وختی اِمش بَشنَوِس، یایروسِنش باته: «مترس! فقط ایمان بدا! اِشته دتَه چاک آبییه.» 51اَدَمی که آرَسِس یایروس کییه، عیسی نشتشه کسی پِطرُس و یوحنا و یعقوب و اَ کیلی پییَر و مار غیراز اَونه کییه دِله دیشی. 52همه‌ی مردم اَ کیلی واسنه بِرَمسردنده و زاریشان کردرده. عیسی باته: «دَ مَبرَما، چون اَ کیلیه مَرده نیا، بلکَم خوتا.» 53اَوه عیسی را بوخورِسِنده، چون که زانسَردِشانه اَ کیلیه مَردا. 54امّا عیسی اَ کیلی دَسشه بِکَتا و باتِشه: «چِمن دِت، بیز!» 55اَ کیلیه زنده آبیا و هه لحظه اِشتَن یاگاک بِهِشتا. عیسی باته که اَوه غذا بدَینده. 56اَ کیلی پِه و ما نی تعجبک مات آبیه بِنده، امّا عیسی اَوانه باتشه که اِم ماجرا کسی را مواجنده.
Currently Selected:
انجیل لوقا 8: TIT
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
