انجیل لوقا 7
7
رومیه افسره نوکره شفا
1وقتی عیسی همه‌ی اِم لاوش مردم نه باتنده، بِشه شهر کَفَرناحوم. 2اَفسری اَگارک نوکریی داشته که چَه نظرک پِر عزیز گرامی به. اِم نوکر مریض آبه و نزدیک به بِمره. 3اَ اَفسر وختی عیسی آمییَنه خبرِش بَشنوس، چند نفر اَز یهودیه شیخانِش بِخِرسانس عیسی وَر، تا اَوِک آخازنده بایه و چَه نوکره شفا بِدیه. 4اَوه بامنده عیسی وَر و مِندَتنه اَوِنه باتشانه: «اِم مردک لایقه ته اِم کاره چَوه را بِکری، 5چون چاما قوم نه خَشه و عبادتگاه ای نی چاما راش رَچ آکرده.» 6پس عیسی اَوان نه بِشه. اَ کییه نزدیکی که آرَسِس، اَ اَفسر چند گله اِشتن رفقِش اِم پیغام نه بِخِرسانسِنده: «ای آقا، اِمِک پرتر اِشتن زحمت مَده، چون اَز لایق نیم ته بایی چِمن کیه. 7چِمه واسه نه، دیمِم اَنِرامیرده که بایم اِشته خِدمت. فقط ته ای چی باجه که چِمَن نوکر شفا گیره. 8چون اَز اِشتن مامورِم. سربازانی نی چِمن تحت فرمانِک دارم. ای نفر نه باجِم، ”بِش“، شی و علوده نفر نه باجِم، ”بور“، آیه. چِمن نوکر نه باجِم، ”اِم کاره بکه“، کَره.» 9عیسی وختی اِمش بَشنَوِس، تعجب بکردشه و جماعتی که چَه پَشدنه آمیردنده دییَشت و اَوانش باته: «شامانه واجم که، اَز حتی همه‌ی قوم یهودِک نی اِنجوره ایمانیمی ویندم نیه.» 10قاصده آگردسنده کییه، بیندشانه که چَه نوکر چاک آبییَه.
ایگله بیوه زلی کوله زنده کردن
11اَندلی پش، عیسی اِشتن شاگردان و پِر جماعتی همراه بِشه، شهری که چَه نام نائین به. 12شهره دروازه نزدیکیک که آرسس، جماعتینه روبه رو بِبه که ایگله میتی شانی بردرده. کسی که مَرده به ایگله ویوه زلی تینا زا به. پره جمعاتی شهر مردِمک اَ زلی همراه بِنده. 13وقتی عیسی خداوند اَ ماشَه بیندا، چوه دِله اَ زلی را بوسوتا و باتشه: «دَ مَبرم.» 14چاوَش عیسی بِشه پَران و اِشتن دَسِشَه اَنایا تابوته سَرِک. اَوه ای که تابوتشانه بردردییَه، بِندَرسنده. عیسی باته: «ای جوان، تِنه واترِم، بیض!» 15اَ مرده دیک بِنِشت و شروعش بکه لاوَه کردن! عیسی اَوِش چَوه مار دِرَسمارد. 16اَوه همه بترسسنده و خدا شکر کردن کردن، باتشانه: «پیله پیغمبری چاما دِلَک ظهورش کَرده.» و ایزه نی واتردشانه: «خدا اِشتن قومه کمکه را آمییَه.» 17عیسی اِم کاره خبر، همه‌ی یهودیه منطقه و چَه اَطرافک اَپیجس.
یحیی قاصدانی خرسانه
18یحیی شاگرده همه‌ی اِم کارِشان یحیی را خبر آدا. یحیی دو نفر اَوانکش صص بکه 19و اِم پیغام نه اَوِش بِخِرسانِسِنده عیسی خداونده وَر تا آپرسنده: «آیا تِه اَ مسیح موعودِش که خدا چَوه آمییَنِه وَعدَش دییَه به، یا علوده نفری منتظر ببام؟» 20اَ دو نَفر عیسی وَر بامنده و باتشانه: «یحیای تعمیددهنده آماش خِرسانسِمان تا تِک آپَرسام آیا تِه اَ مسیح موعودش که خدا چَوه آمینه وَعدش دییَه، یا علوده نفری منتظر ببام؟» 21اَ دَمی، عیسی پِر آدمش چوان مریضیان و دردان و پلید اَرواحِک شفا آدا و پِر کسانی که کور بنده چوان چَشمش شفا آدانده. 22چاوَش عیسی قاصِدنان جوابکش باته: «بِشا و اَ چی که ویندَرانه و اَشنوسرانه یحیی را باجا، که چنجوره کوره ویننده، لَنگه مِجنده، جذامی شفا اَرَگیرنده، کَرِه اَشنونده، مَرده زنده آبییَرِنده و فقیران شاده خَبر آرَسه. 23خسه ببا اَ کسی که چِمن درباره شک مکره.»
24چَوه پش یحیی قاصده بِشنده، و عیسی یحیی درباره لاوَش بکه، جماعتنه باتشه: «چیه ویندَنه را شییَه بِران بیابان؟ نِیی ویندَنِه واسِنه که باهاد نه لرزه؟ 25چیه وینَدَنِه را شیَه بران؟ مَردکی که گِران خلوان و لطیفه خلوان دِکَره؟ اَوه ای که گِرانه خلوع دِکرنده و تجمّلاتیه زندگی دارنده، پادشا قصران دِلَک زندگی کرنده. 26پس چیه وینَدَنِه را شییه بران؟ ایگله پیغمبری ویندَنه واسِنه؟ آها، بزانا یحیی پیغمبَرک نی کفاتره. 27اَ هه کسیه که چَوه درباره مقدس نیوشته هانک نیویشته بیه:
«”ام چِمن قاصده که اِشته پرانتر خرسانم
که اِشته راه حاضر آکره.“
28شامانه واجم که کسی یحییک پیله تر دونیا آمیه نی؛ ایزه نی، ویلی ترین شخص خدا پادشاهیک، اَوک پیله تره.»
29همه‌ی مردم و حتی باجگیران وقتی که اِم لاوَه شان بَشنوس، تاییدشان بکه که خدا عادله، چون یحیی دَسِنه غسل تعمیدشان کته به. 30امّا فَریسی فرقه علما و شریعت قاضیان که یحیی دَسِنه غسل تعمیدشان کته نِبه، خدا اِرادشان قبول نکه.
31عیسی ادامه بدا: «اِم نسله مَردم چیه شوار اِسنده؟ اَوه چیه آشینده؟ 32خُوردنانی شوار که بازارک نِشِنده و هَندیگر را غِیض کرنده و واجنده:
«شاما رامان نی بیزی، دوشِران نِکه؛
مرثیه مان بخواند، نبرَمِسران.“
33چون که یحیای تعمیددهنده بامِه که نه غذاش خَرده و نه شراب آخردِشه؛ باترانه، ”دیو داره.“ 34اِنسانه زا، آمییه که هم خَره و هم آخره؛ واجا، ”دیَسا ایگله تِرنَینَه آدم و عرق آخر آدم، و باجگیران و گناهکاران رفقه. 35اَ چیی که شاما واترا آمانه که هیچ عقل و حکمتی شاماک نی.»
ایگله گناهکاره زلی بخشِسن
36ایگله فَریسی ای عیسیش غذا خَردنه را دعوت بِکه. عیسی بشه اَ فَریسی کییه و چَه سفره سَرک بِنشت. 37اَ شهرک، ایگله بدکاره زَلی ای زندگی کرده وختی اَ زلی بِشنَوِسشه عیسی اَ فَریسی کییَک میهمانه، ایگله مرمریه عطر یاگایی، عطرِنه فِت، اِشتننش بوعَرد. 38بِرَمسن بِرَمسن عیسی پِشتِک، چه لنگان وَرِک بِنِشتا. وقتی چوه اَسِرگه عیسی لِنگش تَر آکردنده، اَوش اِشتن گیسَه نه خشک آکردنده. چاوَش عیسی لنگش ماچ بکردنده و اَوِش عطریه روعن آسو. 39وختی اَ فَریسی که عیسیش دعوت کرده به اِمش بینده، اِشتن دِلِکش باته: «اگم اِم مَردک واقعا پیامبر به، زانسِشه که اِم زَلیه که اَوه دس آسویَریه کیا و چنجوره زلییا. اَوَه ایگله بدکاره زلییا.» 40عیسی اَوِنه باتشه: «شَمعون، گَمه تِنه چی باجم.» شمعونه باته: «باجه، استاد!» 41عیسی باته: «اینفری به دو نفرکش طلب داشته: ای نفر ایگله کارگره بیست ماه حقوق قَدَر قرضار به، اَدَرین دو ماه قَدَر. 42چون اَ دو نفر چیشان نداشته اَوه آدَینده، طلبکار هر دو نَفره قرضِش ببخشس. اِسا کامین گِله اَ دو نفرک اَونه پِرتَر خش بینده؟» 43شَمعونه جواو بدا: «گمان بِکَرم، اَ کسی که پِرتر اَوش ببخشسه.» عیسی باته: «اِشته جواب درسته.» 44چاوَش اَ زلی دیشته و شمعوننه باتشه: «اِم زلی ویندری؟ از بامم اِشته کییَه، اَجوره که رسمه ته چِمن لنگان شوسنه را اُور ناوَه، امّا اِم زلی اِشتن چَشمان اَسِرگانه چِمن لنگِش بوشوسنده و اِشتن گیسَنه خشکش آکردنده! 45تِه منر ماچ نِکَردم، امّا اِم زلی اَ لحظه ای نه که آمییم، چِمن لِنگان ماچ کردنک دس اَکَتش نیه. 46تِه چِمن سَرِر روعَن آنِسو، امّا اَ زلی چِمن لنگکِش عطریه روعن آسونده. 47چِمه واسِنه تِنه واجم، چَوه پِره محبت چِمه واسِنَیه که چَوه گناه که پِر بنده بخشسه بییَنده. امّا اَ کسی که کمتر بخشسه بییه، کمتر محبت کره.» 48چاوَش عیسی اَ زلی نه باتشه: «اِشته گناه بَخشِسه ببنده!» 49میهمانان هَندیگرکشان آپرسرده: «اِم کیه که حتی گناهان نی بَخشسر؟» 50عیسی اَ زلی نه باته: «اِشته ایمان تش نجات دییِش، ساقینه بِشه!»
Currently Selected:
انجیل لوقا 7: TIT
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
