انجیل لوقا 9
9
دونزده گله حواری ماموریت
1عیسی اَ دونزده گِلَه حواریش داد بکَه اِشتَن وَر و اَوانِش قُدرت و اِقتدار آدا کِه ارواح پلید و دیوهان بَرکنده و مریضان شَفا آدَینده؛ 2و اَوِش بِخِرسانِسنده تا خدا پادشاهی موعَظه بِکرنده و مریضان شَفا آدَینده. 3اَوانَش باته: «هیچی سفر شیَنه را اِشتنه اَمَگیرا، نه دست چو، نه کوله بار، نه نان، نه پول و هیچ اضافه شِی ای. 4هر کییه ای دِله که دِشا، تا اَ موقَعی که رایرانه اَ شهرک بندرا اَ کییک بمانا. 5اَگم مردم شاما شان قبول نِکه، وقتی اَ شهرِنه شییرا، شاما لِنگان خاکِه نی تَکان بدَیا تا چوان را اخطاری بیبی.» 6پس اَوه راه دگسنده، دِه به دِه شییردنده هر یاگا زَ آرسردنده، چاکه خبرشان مردمنه واترده و مریضه شان شفا دیرده.
7وقتی که اِم کاران خبر هیرودیسه حاکمه گوش آرسس. هیرودیس نگران و پَریشان آبه، چون که بعضیان واتردَه عیسی هَ یحیی اِسه که مَردَنه پش زنده آبییه. 8بَعضی نی واتَردشانه ایلیا پیغمبر ظُهورش کردَه، بَعضی نی واتردشانِه ایگله اَ قدیمیه پیامبرانک زنده آبییه. 9امّا هیرودیسِه باته: «من اِشتن دَستور بِدا یحیی سَر آبرنده. پس اِم کیه که اِم چیان چه درباره اَشنوسرم؟» تَقَلاش کردرده که عیسی بینه.
پنج هزار نفره غذا دییَن
10وَقتی شاگرده آگردسنده، هر چی که کردشان به عیسی راشان باته. اَدمی عیسی اَوِش اِشتن نه ببردنده به شهری که چه نام بِیت‌صِیْدا به، تا وا تَینا بیبیندِه. 11امّا مردمه بزانسِه و چَه پَشدَنه بِشنده. عیسی نی اَوش قبول بِکردنده و چَوان را خدا پادشاهیکِش لاوَه بِکه و اَوه ای که مریض بنده نی، شفاش بدانده.
12نِمِسیره دم، اَ دونزده گله حَواری بامِنده عیسی وَر و باتشانِه: «اِم مردمه بِخَرسان تا بیشینده دِهانک و بِجارانک اِشتن را غذا و یاگایی پیدا بِکرنده، چون آما دوره یاگایی کی اِسِمان.» 13امّا عیسی اَواننه باتِه: «شاما اِشتن اَوان غذا آدَیا.» اَوه باتشانه: «آما پَنج گِله نان و دو گِله ماهی غیراض چی ای ندارام، مگم اِم که بِشام و همه‌ی اِم مردمه را غذا بِخِرام.» 14اَگارک حدود پنج هزار گله مردک وندرسه بِه. عیسی اِشتن شاگردانش باته: «مردمِه پنجاه نفر یه دسته آنک بنشانا.» 15شاگردان نی ایزه بِکه و همه شان بِنِشانسِنده. 16چاوش عیسی اَ پنج گِله نان و دو گِله ماهیش اَکَت، آسمانه دیشته و غذا واسِنَش شُکر بِکه، نانه و ماهیش پاره بِکه و آداشه شاگردان تا مردمه پَرانک بِنَینده. 17همه بِخردشانه و سیر آبنده و دونزده گله سبد نی اَ نان و ماهیه تیکه‌هانک اضافه بامه.
پِطرُسه شهادت، عیسی درباره
18ای روج عیسی ایگله خلوته یاگایی کی تَینا اِشتن شاگردان نه دعاش کردرده. اَوانکش آپَرسس: «مردم واترنده اَز کی ام؟» 19اَوان جَواو بِدا: «بَعضی واترندِه ته یحیای تعمیددهنده اش، بَعضی نی واتَرنده ته ایلیا پیغمبرش، و بَعضی نی ایزه زانسرنده تِه ایگله اَ قدیمیه پیامبرانکش که زِندَه آبیِش.» 20عیسی اَوانکِش آپَرسس: «شاما چِه؟ شاما واترا اَز کییِم؟» پِطرُسِه جواو بدا: «مسیحِ خدا.»
21چاوَش عیسی اَوش قدِغَن بِکَردِنده و دَستورش آدا که اِمه هیچ کینه مَواجنده، 22و باتشه: «انسانه زا، گه پِر رنج بینه و یهوده شیخان و سران کاهنان که معبده علما اِسنده و تورات معلمین گه اَوه رَد آکرنده و اَوه بوکوشندِه و سومین روجِک زنده آبی.»
23چاوش همانَش باته: «اگم کسی بِگَوشه چِمن پیرو بیبی، اِشتن جانِک گه دس اَگیره، هر روج اِشتن عذاب و مرگه صلیبه اَگیره و چِمن پشدنه بایه. 24چون هر کی بِگَوه اِشتن جانه نجات آدَیه اَوه اَز دست دیه؛ امّا هر کی چِمن واسنه اِشتن جانه فدا بکره، اَوه نِجات دَیه. 25انسانه را چه فایده داره که تمان دنیا بداره، امّا اِشتن جانه از دست بِدَیه، و اَوه نابود بِکره. 26چون هر کی منک و چِمن لاوانک عار بِداره، انسانه زا نی اَدمی که اِشتن جلال و اِشتن پییَر جلال و مقدسه فرشته آنه بایه، اَوک عار داره. 27امّا حقیقتا، شاما نه واجم، بَعضی که اِنگا وِندرسنده تا خدا پادشاهی مَویننده، نمرنده.»
شاگرده عیسی جلاله ویننده
28عیسی، تقریبا هشت روج اِم لاوانه پَش، پِطرُس و یوحنا و یعقوبش اَکته و دُعا کردنه را اَشه کوهی کفا سَر. 29ایزه که زَه دُعاش کَردرده، ایرادن چَه دیم آگردس و خلوعش سیبی و نورانی ببه. 30ایرادَن دو گله مردک، یعنی موسی پیغمبر و ایلیای پیغمبر، آشکار آبنده، عیسی نشان لاوَه بکه. 31اَوه شکوه و جلالِنه آشکار آبِنده و درباره آزادی و رهایی که گَسه عیسی به وجود بوعره لاوَه شان کردرده که هِم زودیان گَسه اورشلیم شهرک اتفاق دگنه. 32اَدمی پِطرُس و چَه همراهه پینَکیشان زیَرده اَمّا وَقتی کامِلاً آگا آبنده، عیسی جلال و اَ دو گِله مردَکین که چه وَرک وِندَرسه بِنده بیندِشانه. 33وقتی اَ دو نفر عیسی وَرنه بشنده، پِطرُس بی اِم که بزانه چِه واتر عیسی نش باته: «استاد، چِه چاکه که آما یاریمان! بدا سُه گِله کومَه رَچ آکرام ایگله اِشته را ایگله موسی را و ایگله نی ایلیا را.» 34پطرسه لاوَه هَلا اُوجرسه نِبه که مهی آشکار آبه و چَوان سرکش سادیمه دِرنده، وقتی مه دله دیشیردنده، شاگرده بترسسنده. 35اَ موقع صصی مهک بامه که: «اِم چِمن زایه که اَوِم انتخاب کَرده؛ چَه لاوان گوش آکرا!» 36وختی صَص قطع آبه، اَوه عیسی شان تینا بینده. اَ سُه نفر اِم ماجَراشان اِشتن وَرک نیا بِداشت، اَوه چیانی که ویندشان بِه درباره کسی نَشان چیی نوات.
دیوزده کوله شفا
37صَبایینَه روج وختی که کوهِنه جیر آمیردِنده پِره جماعتی عیسی ویندَنه را بامِنده. 38ایرادَن ایگله مَردکی جماعته دِلَنه جِرَش بِکه: «استاد، ته مِندت کرم بور چِمن کوله لطف بِکه، چون چِمن تینا خوردنه. 39ایگله روحی اَوه گیره و اَ ایرادَن ناره زنه و ایزه تشنج دِگنه، که چَوه گرنه کف برایه. اَوه داغان آکره و بَرک چتین اَوه ول آکره. 40اِشته شاگردم مِندت بکردنده که اَ روحه اَوک بَرکرنده امّا نتانسشانه.» 41عیسی جواو بدا: «ای بی ایمان و منحرفه نسل، تا کِی گه اَز شامانه ببیم و شاما توع بوعَرم؟ بِش اِشته کوله بوعَه یا.» 42وقتی اَ کوله‌شان آوردرده عیسی وَر، دیو اوِش گِل اَرَکوسه و تشنجش درنده عیسی اَ پلید روحه را غیضش بکه و کولش شفا بِدا و چَوه پییَرش دِرسمارد. 43مردم هَمبِلنه خدا پیله بینک مات آبنده، ایزه که مردم همه عیسی کارانک مات آبییه بنده،
عیسی اِشتن شاگردانه باته: 44«اَ چی که رایمه شامانه باجِم دَقت نه گوش آدَیا: «انسانه زا مردمه دَسنه تسلیم بی.» 45امّا چَه منظورشان نزانس؛ بَلکم اَوانک نویّن بِماند تا اَوه درک مَکرنده؛ و ترسردنده اِم چیان درباره اَوک آپرسنده.
کی همانک پیله تره؟
46ای روج شاگردان میانَک بحثی دِگس که کی همانک پیله تره. 47عیسی که چَوان فکرش زانسرده، ایگله خُوردنیش اَکته و اِشتن وَرک بِنشانس، 48چاوش اَوانش باته: «هر کی اِم خوردنه چِمن نامِنه قبول بکره، مَنش قبول کَردم؛ و هر کی من قبول بکره، چِمن خرسانارش قبول کَرده. چون شاما میانک اَ کسی پیله تره که همانک ویلی تر بیبی.»
49یوحنا باته: «استاد، ای نفرمان بینده اِشته نامه آوردَنِنَه دیوِش اِخراج کردرده، اَمّا چون آماک نِبه، چَوه پَرانمان بِکت.» 50عیسی باته: «اَوِنه کاری مَدارا، چون هر کی که شاما ضِد مَبی، شامانیه.»
سامره دهِه اهالی نامهربانی
51عیسی راه دِگِس اورشلیمه طرفه را چون چَوه آسمانه آگردِسَنِه وقت نزدیک به. 52پس اِشتن پَرانتر قاصدانشی بخرسانسه که ایگِلَه دِهی که سامره شهر کین به بیشنده تا چرا تدارک بیننده. 53اَمّا ده مردم عیسی شان قبول نِکه، چون معلوم به که عیسی رایِشه بیشی شهر اورشلیم. 54وَقتی چَه شاگرده یعقوب و یوحنا، اِم ماجرا شان بینده، باتشانه: «ای آقا، رایره باجام آسماننه آتش بِواره و اَوان نابود بکره؟» 55امّا عیسی آگردس و چوان را غیضش بکه و باتشه: «شاما نِزانسرا کامین روح کِران! 56چون انسانه زا آمییَه نییِه تا مردمه هلاک بِکره بَلکم آمییَه تا اَوان نجات بدیه.» چاوَش بِشنده علوده ده ای را.
عیسی پیروی کردنه بها
57را دِلَک ای نَفر عیسی نه باته: «هر یاگا که بیشی، از اِشته پَشدنه آیِم.» 58عیسی جواو بدا: «تولْکی لانه دارنده و پرنده نی خومَه دارنده، اَما اِنسانه زا، یاگایی اِشتن سر اَنییَنه را نداره.» 59عیسی عَلوده نفر نه باته: «مَنه بوره.» امّا اَوه جواو بدا: «ای آقا، اوّل اجازه آده تا بیشیم چِمن پییَر نیا بدارِم و وقتی بِمرده و اَوِم دِخَشارد بایم.» 60عیسی اَوه نه باته: «بِدا مَرده اِشتن مَرده دِخشارنده؛ امّا ته بش و خدا پادشاهی همه یاگاک اِعلام بکه.» 61علوده نفری باته: «ای آقا، از تِنه آیم اَمّا بِدا اوّل آگردم و چِمن خانوادَنه خدافظی بکرم.» 62عیسی چه جوابک باتشه: «اَجوره اَ کسی که یِت کرده چوه هوش و حواص پرانِکه هَجوره نی اَ کسی که چه هوش و حواص چِمن خدمتک نی، خدا پادشاهی خدمته لیاقته نداره.»
Currently Selected:
انجیل لوقا 9: TIT
Highlight
Share
ਕਾਪੀ।
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
