Het LoofhuttenfeestVoorbeeld

De zevende dag van het Loofhuttenfeest eindigt in groot gejuich, maar dan… is er nóg een dag. De achtste dag: Sjemini Atseret. In Leviticus 23:36 wordt hij genoemd als een extra rustdag, een heilige samenkomst. Geen hutten meer, geen processies – alleen rust, ontmoeting, stilheid.

Acht is in de Bijbel het getal van nieuw begin. Deze dag wijst profetisch vooruit naar het eeuwige Koninkrijk van Jesjoea – na de feesten, na de oogst, als alles volbracht is. In Openbaring 21 zien we het eindbeeld: een nieuwe hemel, een nieuwe aarde, en een nieuwe woning van JHWH bij de mensen. Geen tent meer – maar een eeuwige stad.

Hebreeën 4 spreekt over de sabbatsrust die nog overblijft voor het volk van God. Sjemini Atseret symboliseert die komende rust. Niet meer leven op reis, in kwetsbaarheid, maar thuiskomen bij de Vader.

Op de achtste dag wordt ook Simchat Tora gevierd – de vreugde om de Tora. De boekrol wordt teruggerold en in de synagoge leest men zowel het slot van Deuteronomium als het begin van Genesis, als teken dat Gods Woord doorgaat tot de komst van de Messias. Zoals Openbaring 21 beschrijft, zien we uit naar het moment dat JHWH bij de mensen zal wonen. Daarom leven we in verwachting – uitziend naar de terugkomst van Jesjoea. Maranatha!

Reflectie:
Verlang jij naar die dag dat Jesjoea alles zal voltooien en we mogen wonen op een nieuwe aarde in de aanwezigheid van JHWH voor eeuwig? Hoe beïnvloedt die hoop je leven nu?

Gebed:
Vader, ik verlang naar Uw rust. Dank U voor de hoop die U geeft – dat U alles nieuw maakt. Laat mij leven met het oog op Uw eeuwige dag. Amen.