Worsteling met Gods genade — het verhaal van de profeet JonaVoorbeeld

God is genadig

Jona’s boodschap aan de Ninevieten was kristalhelder: “Nog veertig dagen en Ninevé wordt ondersteboven gekeerd!” De Ninevieten namen deze boodschap heel serieus, maar ze gaven de hoop nog niet op. Alle mensen trokken rouwgewaden aan als teken van bekering en ootmoediging en de koning gaf bevel dat iedereen moest vasten en “met kracht tot God roepen”. Want, zei hij, “Wie weet zal God Zich omkeren, berouw hebben en zijn brandende toorn laten varen, zodat wij niet omkomen!”

En dat deed God inderdaad.

De Ninevieten waren niet Gods volk. Ze wisten niet veel over Hem. Maar kennelijk hadden ze toch begrepen dat de Heere “barmhartig en genadig, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw” is en dat Hij “goedertierenheid blijft bewijzen aan duizenden, […] ongerechtigheid, overtreding en zonde vergeeft, maar [...] de schuldige zeker niet voor onschuldig houdt” (Exodus 34:6-7).

Zowel het gedrag van de Ninevieten, als Gods reactie op hun bekering waren een geweldig voorbeeld voor Jona en voor de Israëlieten. En deze tijdloze waarheid is ook voor hedendaagse christenen belangrijk: hoe slecht mensen zich ook gedragen hebben, als ze zich van harte bekeren, wil God hen vergeven. Dat geldt niet alleen voor de Israëlieten als Gods speciale volk, maar ook voor hun vijanden. En het geldt ook voor ons, hedendaagse zondaren. Prijs God voor zijn oneindige liefde!