Rouwen met hoop na een miskraam en verlies, door Adriel BookerVoorbeeld

Dag 6

Een adembenemende belofte

Bijbeltekst: Mattheüs 1:23

Mijn man en ik gaven de dochter van wie ik een miskraam kreeg de naam Scarlett Grace. Scarlett (scharlaken, een rode kleur) was voor de pijn, het lijden, het leven dat werd uitgegoten, vermengd met de hoop van de wederopstanding. Grace (genade) was voor mogelijkheid en doel — de adembenemende verzekering dat God middenin ons lijden gevonden kan worden. Gods belofte voor ons is niet dat er geen slechte dingen zullen gebeuren, maar dat Hij door dat alles heen bij ons is — Immanuel, God met ons. 

We begonnen het te zien. 

De pijn die we voelden na het verlies van Scarlett legde gaten in onze geloofsleer bloot — voornamelijk dat we geen geloofsleer over het lijden hadden. Maar we begonnen beter te begrijpen dat als het lijden komt in onze nog steeds gebroken wereld — en dat zal gebeuren — Hij daarin ook gevonden kan worden.

Theoretisch gezien snapten we dit, maar onze verbijstering aan het begin van die bodemloze pijn bevestigde ons gebrek aan ervaring. Simpel gezegd, we leefden niet wat we geloofden, omdat we er nog nooit de kans toe hadden gehad. 

We waren er zeker van dat God niet de bron was van ons lijden. Maar toch begonnen Ryan en ik toen pas te beseffen dat hetgeen de vijand van onze zielen tegen ons gebruikte, hervormd kon worden door de verlossende hand van God. Deze God van wonderen was bezig om ons vreselijke verlies te veranderen in een uitnodiging tot een beter leven. We konden het nog niet duidelijk onderscheiden, maar God zweefde om ons heen. Hij bereidde Zich voor om iets nieuws te creëren zoals Hij altijd doet, wanneer alles wat wij zien donker, vormloos, en leeg is.

Scarlett nam ons nog meer de diepte in. Maar om daar te komen moesten we bereid zijn om niet toe te geven aan ons reflexmatig instinct om afleiding te zoeken, de pijn te verdoven of te overwinnen. We moesten de impuls weerstaan om ons verdriet af te weren of onze gebrokenheid te bestrijden. We mochten niet toegeven aan de dwang om te proberen dit verhaal te herschrijven naar een succesverhaal. We moesten gewoon komen zoals we waren. 

Het spectaculaire van de hemel is dat het in de diepte ontstaat. Het wordt geopenbaard wanneer Jezus mag binnengaan in de levens van diegenen die weten dat ze Hem nodig hebben: een vrouw betrapt op overspel, een opvliegende herrieschopper, een terrorist, een dief, een wanhopige man en zijn zoon, een zieke buitenstaander…een moeder starend naar een lege echografie. De hemel is niet slechts een bestemming; het is de Geest van God Die een verlossingsverhaal schrijft, hier en nu.

Op welke manieren is jouw verlies je kijk op God aan het veranderen? Heb je Gods aanwezigheid kunnen ervaren ("God met ons"), zelfs toen je pijn leed — waarom wel of niet?