Лука 6:1-26

Еднаш во сабота, додека минуваше низ посевите, учениците Негови кинеа класје и, триејќи ги со раце, јадеа. А некои од фарисеите им рекоа: „Зошто го правите тоа што не е до­пуш­тено да се прави во сабота?“ Исус им одговори и рече: „Зар не сте читале што направи Давид кога огладне, тој и оние што беа со него? Како влезе во домот Божји, ги зеде лебовите од жртвеникот, што не тре­ба­ше да ги јаде никој освен свештениците, па јадеше, и им даде на оние што беа со него!“ И им рече: „Синот Човечки е господар и на саботата.“ Подоцна, пак, и другата сабота влезе во синагогата и поучуваше; а таму има­ше еден човек, кому десната рака му бе­ше исушена. Книжниците и фарисеите внимаваа на Него, дали ќе го излекува во сабота, за да најдат причина да Го обвинат. Но Тој, знаејќи ги нивните помисли, му рече на човекот со исушената рака: „Дигни се и застани насреде!“ И тој се дигна и застана. Тогаш им рече Исус: „Ќе ве за­пра­шам: што е дозволено да прави човек во сабота – добро или зло? Да спаси една душа или да ја погуби?“ А тие молчеа. Па, откако ги изгледа сите, му рече на човекот: „Протегни ја раката своја!“ Тој направи така; и раката му стана здрава како другата. А тие се разгневија многу и се советуваа меѓу себе што да Му направат на Исус. Тие денови се искачи на една гора за да се помоли, и ја помина целата ноќ во молитва кон Бога. А кога настана ден, ги повика уче­ниците Свои и од нив избра дванаесет, кои ги нарече апостоли: Симон, кому што му даде име Пе­тар, и брат му Андреј, Јаков и Јован, Филип и Вартоломеј, Матеј и Тома, Јаков Алфеев и Си­мон, наречен Зилот. Јуда Јаковов и Јуда Искариот, кој Го предаде. Па откако слезе заедно со нив, Тој се задржа на едно рамно место; беа та­му и мнозина Негови ученици и многу луѓе од цела Јудеја и Ерусалим и од приморјето Тирско и Сидонско. Тие беа дојдени да Го слушаат и да се исцелат од болестите свои, а и оние што страдаа од нечисти духови беа из­лечени. И сиот народ сакаше да се допре до Него, зашто од Него излегуваше сила и ги лекуваше сите. А Тој, откако ги подигна очите кон учениците Свои, им говореше: „Бла­же­ни сте вие, сиромашните, зашто ваше е царството Божјо! Блажени сте вие, што сега гладува­те, зашто ќе се наситите! Блажени сте вие, кои сега плачете, зашто ќе се сме­ете! Блажени ќе бидете кога ќе ве намразат луѓето и ќе ве отфрлат и ќе ви нанесат срам, и ќе го разгласат името ваше како лошо, заради Синот Чо­вечки! Зарадувајте се во оној ден и заиграј­те од радост, зашто голема е наградата ваша на небото. Зашто и нив­ните татковци така постапуваа со пророците! Но тешко вам богати, зашто веќе сте ја примиле својата утеха! Тешко вам презаситени сега, зашто ќе огладните! Тешко вам што се смеете сега, зашто ќе заридате и ќе заплачете! Тешко вам кога ќе почнат сите луѓе да зборуваат добро за вас. Зашто и нив­ните татковци така им правеа на лаж­ните пророци!