Дела 13:1-25

Во Антиохиската црква имаше некои пророци и учители: Вар­нава, Симеон, наречен Нигер, Луциј Киринеецот и Манаин, кој беше воспитан заедно со Ирод четворовласникот, и Савле. Еднаш кога Му служеа на Господ и постеа, Духот Свети рече: „Одвојте ми ги Варнава и Савле за дело, за кое ги повикав!“ Тогаш тие, откако постеа и се по­мо­лија, положија раце над нив и ги пушти­ја. И така, испратени од Светиот Дух, тие слегоа во Селевкија, и оттаму от­пловија за Кипар. И кога стигнаа во Саламин, тие го проповедаа словото Божјо во јудејските синагоги, а го имаа со себе и Јован како помошник. А кога го поминаа островот сѐ до Пафос, наидоа на еден човек маѓесник и лажен пророк, Јудеец, по име Вари­сус, кој беше со намесникот Сергиј Пав­ле, човек умен. Тој ги повика Варнава и Савле, и посака да го слушне словото Божјо. Но им се спротивстави Елима – ма­ѓесникот, така всушност се преведува неговото име, настојувајќи намесникот да го одврати од верата. Но Савле, наречен Павле, исполнет со Дух Свети, го впери погледот на не­го, и рече: „О, ти кој си полн со секакво лукавство и злоба, сине ѓаволски, не­пријателу на секоја праведност, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта? И еве сега, раката Господова е врз тебе; ќе бидеш слеп и за некое време не­ма да го гледаш сонцето!“ И наеднаш над него падна мрак и темнина, и џба­рајќи, бараше водач. Тогаш намесникот, откако виде што се случи, поверува, восхитен од учењето Господово. Павле и неговите придружници от­пловија од Пафос и пристигнаа во Пер­гија Памфилиска. Тука Јован се одвои од нив и се врати во Ерусалим. А тие тргнаа од Пергија и пристигнаа во Антиохија Писидиска. Тука во сабота влегоа во синагогата и седнаа. По читањето на Законот и на Про­роците, старешините на синагогата пра­тија луѓе да им кажат: „Мажи браќа, ако имате зборови за утеха на народот, зборувајте!“ И тогаш стана Павле, мавна со ра­ката и рече: „Луѓе Израелци, и вие, што имате страхопочит кон Бога, послушај­те! Бог на овој народ, Израел, ги избра татковците наши, и го подигна овој народ кога тие пребиваа во земјата еги­петска, и со раката Своја силна ги из­ве­де од неа; и околу четириесет години ги хра­неше во пустината; а потоа откако уништи седум народи во земјата хананска, со ждрепка им ја раздели земјата во нивно наследство. За околу четиристотини педесет го­дини им даваше судии до пророкот Са­моил. А потоа бараа цар, и Бог им го даде Саул, Кисовиот син, човек од Венијами­новото колено, за четириесет години. Кога го отстрани него, за цар им го подигна Давид, за кого и рече, све­до­чеј­ќи: ‚Најдов маж по срцето Свое, Давид, синот Јесеев. Тој ќе ги исполни сите Мои барања.‘ Од неговото потомство Бог, според ветувањето, Го издигна за Израел Спасителот Исус. Пред Неговото доаѓање Јован како предгласник му проповедаше на сиот израелски народ покајно крштавање. А кога Јован го завршуваше своето дело, прашуваше: ‚За кого ме сметате? Јас не сум Тој, но, ете, по мене иде Оној, Кому не сум достоен да Му ги од­врзам ни обувките на Неговите нозе.‘