2 Царевите 14:1-14

Во втората година од владее­њето на Јоас, синот на израелскиот цар Јоахаз, стана цар Амасија, син на јудејскиот цар Јоас: тој беше на дваесет и пет години, кога стана цар, и царуваше дваесет и девет години во Ерусалим. Мајка му се викаше Јоадана, од Ерусалим. И го правеше тој она што беше пра­вилно пред очите на Господ, но не така, како неговиот предок Давид; тој во сѐ постапуваше како својот татко Јоас. Само идолските светилишта не беа урнати: народот уште принесуваше жртви и кадеше по тие свети­лишта. Кога се зацврсти царството во ра­цете негови, тој ги уби слугите свои што беа го убиле царот, неговиот татко. Но децата на убијците не ги уби, зашто е напишано во книгата на Мој­сеевиот закон, каде Господ запо­веда, велејќи: „Татковците да не бидат казнувани со смрт заради децата, и децата не треба да бидат казнувани со смрт заради татковците, туку секој треба да се казнува со смрт за својот престап.“ Тој порази десет илјади Едомци во Солената Долина, и го зеде градот Сала со војна, и му даде име Јоктеел, кое си остана и до денес. Тогаш Амасија испрати пратеници до Јоас, израелскиот цар, син на Јоахаз, Јехуевиот син, да кажат: „Излези да се видиме лице в лице!“ Тогаш израелскиот цар Јоас испрати до Амасија, јудејскиот цар, да кажат: „Трнот леванонски испра­тил кај кеда­рот леванонски да кажат: ‚дај ја ќерката своја за жена на синот мој. Но мина­ле диви леванонски ѕверови и го изга­зиле тој трн.‘ Ти ги порази Едомците, и срцето твое се возгордеа. Биди задоволен со својата слава и остани во домот свој. Што ти треба да предизвикуваш распра­вија за зло? Ќе паднеш ти и Јудеја со тебе.“ Но Амасија не послуша. Тогаш Јоас, царот израелски, излезе, и се ви­доа лице в лице, тој и Амасија, царот јудејски, во Ветсамис што е во Јудеја. Јудејците беа разбиени од Израел­ците, и се разбегаа по шаторите свои. Израелскиот цар Јоас го фати во Ветсамис јудејскиот цар Амасија, синот на Јоас, Ахазиевиот син, дојде во Ерусалим и урна четиристотини лакти од ерусалимскиот ѕид – од Ефремовата Порта до Аголната Порта. И го зеде сето злато и сребро и сите садови, какви што се најдоа во домот Господов и во сокровиштата на царски­от дом, и заложниците, и се врати во Самарија.