Верно е словото: тежнее ли некој кон епископство, тој сака добра работа. Епископот треба да е непорочен, маж само на една жена, разбран, разумен, уреден, гостољубив, способен да поучува; не пијаница, ни насилник, ни алчен, туку кроток, мирољубив и не среброљубив; својата куќа добро да ја управува и да ги држи чедата во послушност со сета сериозност. Зашто, кој не умее да ја управува својата куќа, како тогаш ќе се грижи за Црквата Божја? Да не е новопокрстен, за да не се возгордее и да падне под осуда, како ѓаволот. Тој треба уште да има и добар углед кај надворешните за да не биде укоруван и да не падне во стапицата на ѓаволот.
Ѓаконите, исто така, треба да бидат чесни, не дволични, да не се страсни за вино, ниту алчни за гнасна печалба; да ја пазат тајната на верата со чиста совест. И тие треба најнапред да бидат испитани, та после, ако се непорочни, да станат служители. Исто така и нивните жени треба да бидат чесни, да не се клеветнички, туку трезвени и верни во сѐ. Ѓаконите треба да бидат мажи на една жена, добро да управуваат со децата свои и куќата своја. Зашто оние што служат добро како ѓакони, се здобиваат со угледна положба и голема смелост во верата што ја имаат во Исус Христос.