Ayat-ayat Alkitab Ternama dari မဿဲ 27

Bagikan

မွန်းလွဲ သုံးချက်တီးချိန်လောက်တွင် ယေသျှုက “ ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမ ရှာဗခသာနိ ” ဟု ကျယ်လောင်သောအသံနှင့် အော်ဟစ်တော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်မှာ “အကျွန်၏ဘုရားသခင်၊ အကျွန်၏ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်သည် အကျွန့်ကို ဇာဖြစ်လို့ စွန့်ပစ်ထားခပါလဲ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။

ထိုအချိန်၌ ဗိမာန်တော်ကန့်လန့်ကာသည် အထက်စွန်းမှ အောက်စွန်းတိုင်အောင် နှစ်ခြမ်း ကွဲလေ၏။ မြီကြီးတုန်လှုပ်သဖြင့် ကျောက်ဆောင်တိ ပြိုကွဲကြ၏။ သင်္ချိုင်းဂူများလည်း ပွင့်ထွက်ကာ သီနိန်ပြီးသော သန့်ယှင်းသူများစွာ၏အလောင်းများသည် ထမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလေ၏။

ထို့နောက် ယေသျှုသည် ကျယ်သောအသံနှင့် နောက်တဖန် အော်ဟစ်ပြီးသောအခါ သူသည် မိမိ၏အသက်ကို စွန့်တော်မူ၏။

ယေသျှုကို စောင့်ကြည့်နိန်ကြသော တပ်မှူးနှင့်တကွ ရောမစစ်သားများသည် ငလျှင်လှုပ်ခြင်းမှစ၍ ဖြစ်ပျက်သမျှအားလုံးကို မြင်တွိ့ကြသည့်အခါ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ကြပြီးလျှင် “ယေသျှုသည် ဘုရားသခင်၏သား အမှန်ပင် ဖြစ်သည်” ဟု ဝန်ခံပြောဆိုကြ၏။

မွန်းတည့်ချိန်မှစ၍ မွန်းလွဲသုံးချက်တီးချိန်ထိတိုင်အောင် မြီကြီးတစ်ပြင်လုံး မှောင်မိုက်အတိ ဖြစ်လားလေ၏။

ထို့နောက် ပိလတ်မင်းက “မေသျှိယဟု ခေါ်သော ယေသျှုကို ငါ ဇာပိုင် လုပ်ရပါဖို့လဲ” ဟု မိန်း၏။ သူရို့အားလုံးက “သူ့ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ တင်၍ အသီသတ်လိုက်ပါ” ဟု တောင်းဆိုကြ၏။ ပိလတ်မင်းက “သူသည် ဇာအပြစ်ကို ကျူးလွန်ထားပါလဲ” ဟု မိန်း၏။ သို့ရာတွင် သူရို့က “ဤသူကို လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ တင်၍ အသီသတ်လိုက်ပါ” ဟူ၍ အသံကုန် ဟစ်အော်လာကြ၏။