Ayat-ayat Alkitab Ternama dari Matthew Lefi 10

Bagikan

Wele! yr wyf yn eich anfon allan fel defaid yn nghanol bleiddiaid. Byddwch, gàn hyny, gall fel y seirff, a diniwaid fel y colomenod. Ond ymogelwch rhag y dynion hyn; canys hwy á’ch rhoddant i fyny i gynghorau, ac á’ch fflangellant chwi yn eu cynnullfëydd; a chwi á ddygir gèr bron llywiawdwyr a breninoedd, o’m hachos i, i ddwyn tystiolaeth iddynt hwy, ac i’r Cenedloedd. Ond pan roddant chwi i fyny, na phryderwch pa fodd, neu pa beth á lefaroch; canys pa beth á lefaroch á roddir yn eich meddwl yn y meidyn hwnw. Canys nid chwi fydd yn llefaru; ond Ysbryd fy Nhad, yr hwn á lefara drwyddoch. Yna y brawd á rydd y brawd i fyny i farwolaeth; a’r tad, y plentyn; a phlant á godant yn erbyn eu rhieni, ac á berant eu marwolaeth. A chwi á gasêir yn gyffredinol èr mwyn fy enw i. Ond y neb à barâo hyd y diwedd, á fydd cadwedig.

Na thybiwch fy nyfod i i ddwyn heddwch àr y ddaiar. Ni ddaethym i ddwyn heddwch, ond cleddyf. Canys daethym i beri annghydfod rhwng tad a mab, rhwng mam a merch, rhwng mam‐yn‐nghyfraith a merch-yn‐nghyfraith; fel mai gelynion gŵr á geir yn ei deulu ei hun. Yr hwn sydd yn caru tad neu fam yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y sawl sydd yn caru mab neu ferch yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y neb ni chymero ei groes a’m canlyn i, nid yw deilwng o honof fi. Y neb sydd yn cadw ei einioes, á’i cyll; ond y neb sydd yn colli ei einioes, o’m hachos i, á’i ceidw hi.

Am hyny, nac ofnwch hwynt, canys nid oes dim cuddiedig, a’r nas dadguddir; dim dirgel, a’r nas gwybyddir. Yr hyn á ddywedwyf wrthych yn y tywyllwch, dadgenwch yn y goleuni; a’r hyn sydd yn cael ei sisial yn eich clust, cyhoeddwch oddar benau y tai. A nac ofnwch y rhai à laddant y corff, ond nid allant ladd yr enaid; yn hytrach ofnwch yr hwn à ddichon ddystrywio enaid a chorff yn uffern. Oni werthir dau aderyn y tô èr ceiniog? Eto nid yw yr un o honynt yn syrthio i ’r llawr heb eich Tad chwi. Na, y mae hyd yn nod holl wallt eich pen yn gyfrifedig. Nac ofnwch, gàn hyny; yr ydych chwi yn werthfawrocach na llawer o adar y tô. Pwybynag, gàn hyny, á’m haddefo i gèr gwydd dynion, hwnw hefyd á addefaf finnau gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd. Ond pwybynag á’m gwado i gèr gwydd dynion, hwnw á wadaf finnau hefyd gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd.

Na thybiwch fy nyfod i i ddwyn heddwch àr y ddaiar. Ni ddaethym i ddwyn heddwch, ond cleddyf. Canys daethym i beri annghydfod rhwng tad a mab, rhwng mam a merch, rhwng mam‐yn‐nghyfraith a merch-yn‐nghyfraith; fel mai gelynion gŵr á geir yn ei deulu ei hun. Yr hwn sydd yn caru tad neu fam yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y sawl sydd yn caru mab neu ferch yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y neb ni chymero ei groes a’m canlyn i, nid yw deilwng o honof fi. Y neb sydd yn cadw ei einioes, á’i cyll; ond y neb sydd yn colli ei einioes, o’m hachos i, á’i ceidw hi.

Am hyny, nac ofnwch hwynt, canys nid oes dim cuddiedig, a’r nas dadguddir; dim dirgel, a’r nas gwybyddir. Yr hyn á ddywedwyf wrthych yn y tywyllwch, dadgenwch yn y goleuni; a’r hyn sydd yn cael ei sisial yn eich clust, cyhoeddwch oddar benau y tai. A nac ofnwch y rhai à laddant y corff, ond nid allant ladd yr enaid; yn hytrach ofnwch yr hwn à ddichon ddystrywio enaid a chorff yn uffern. Oni werthir dau aderyn y tô èr ceiniog? Eto nid yw yr un o honynt yn syrthio i ’r llawr heb eich Tad chwi. Na, y mae hyd yn nod holl wallt eich pen yn gyfrifedig. Nac ofnwch, gàn hyny; yr ydych chwi yn werthfawrocach na llawer o adar y tô. Pwybynag, gàn hyny, á’m haddefo i gèr gwydd dynion, hwnw hefyd á addefaf finnau gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd. Ond pwybynag á’m gwado i gèr gwydd dynion, hwnw á wadaf finnau hefyd gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd.

Nac ewch ymaith at y Cenedloedd, nac i fewn i ddinas Samariaidd; ond ewch yn uniawn at ddefaid colledig cyff Israel. Ac wrth fyned, cyhoeddwch, gàn ddywedyd, Y mae Teyrnasiad y Nefoedd yn agosâu. Iachewch y cleifion, cyfodwch y meirw, glanewch y gwahangleifion, bwriwch allan gythreuliaid; yn rad y derbyniasoch, rhoddwch yn rad. Na ddodwch aur, neu arian, neu efydd, yn eich gwregysau; na chariwch ysgrepan teithio, na pheisiau dros bèn digon, esgidiau na ffon; canys y mae y gweithiwr yn deilwng o’i gynnaliaeth.

Am hyny, nac ofnwch hwynt, canys nid oes dim cuddiedig, a’r nas dadguddir; dim dirgel, a’r nas gwybyddir. Yr hyn á ddywedwyf wrthych yn y tywyllwch, dadgenwch yn y goleuni; a’r hyn sydd yn cael ei sisial yn eich clust, cyhoeddwch oddar benau y tai. A nac ofnwch y rhai à laddant y corff, ond nid allant ladd yr enaid; yn hytrach ofnwch yr hwn à ddichon ddystrywio enaid a chorff yn uffern. Oni werthir dau aderyn y tô èr ceiniog? Eto nid yw yr un o honynt yn syrthio i ’r llawr heb eich Tad chwi. Na, y mae hyd yn nod holl wallt eich pen yn gyfrifedig. Nac ofnwch, gàn hyny; yr ydych chwi yn werthfawrocach na llawer o adar y tô. Pwybynag, gàn hyny, á’m haddefo i gèr gwydd dynion, hwnw hefyd á addefaf finnau gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd. Ond pwybynag á’m gwado i gèr gwydd dynion, hwnw á wadaf finnau hefyd gèr gwydd fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd.

Na thybiwch fy nyfod i i ddwyn heddwch àr y ddaiar. Ni ddaethym i ddwyn heddwch, ond cleddyf. Canys daethym i beri annghydfod rhwng tad a mab, rhwng mam a merch, rhwng mam‐yn‐nghyfraith a merch-yn‐nghyfraith; fel mai gelynion gŵr á geir yn ei deulu ei hun. Yr hwn sydd yn caru tad neu fam yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y sawl sydd yn caru mab neu ferch yn fwy na myfi, nid yw deilwng o honof fi. Y neb ni chymero ei groes a’m canlyn i, nid yw deilwng o honof fi. Y neb sydd yn cadw ei einioes, á’i cyll; ond y neb sydd yn colli ei einioes, o’m hachos i, á’i ceidw hi.