Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лк 17-ից

Կիսվել

Вара тудлан каласен: «Кынел да кае, тыйым ӱшанымашет утарен».

Тыйын ваштареш кечылан шым гана титакыш пура да кечылан шым гана ”вуеш ит нал, языкем деч кораҥам” манеш гын, титакшым кудалте».

Нунын кокла гыч иктыже, пареммыжым ужмеке, мӧҥгеш пӧртылын, уло йӱкын Юмым чапландарен. Иисусын йолжо ончылан тудо кумык возын да таум ыштен. Тиде еҥ Самарий гыч лийын.

Тугеже шкендам шекланен шогыза! Тыйын лишылет тыйын ваштареш языкым ышта гын, тудым шылтале. Языкше деч кораҥеш гын, титакшым кудалте.

Иисус йодын: «Чыла лу еҥ огыл мо эрнен? Индешыже кушто улыт?

Господь каласен: «Тендан ӱшанымашда кеч горчице нӧшмӧ кугыт лиеш да теве тиде смоква пушеҥгылан ”Вожге лек да теҥызыш кусно!” маныда ыле гын, тудо тендам колыштеш ыле.

Кӧ шке чонжым арален кодаш тӧча, тудо чонжым йомдара. А кӧ тудым йомдара, тудо чонжым утарен кода.

А шке тунемшыж-влаклан Иисус каласен: «Алгаштарымаш толде огеш керт, но кӧн гоч толеш, тудлан ойго! Айдеме ик тыгай изиракшым чын корно гыч кораҥда гын, тудлан пеш уда лиеш. Шӱйышкыжӧ вакшкӱм сакат да теҥызыш шуат гын, тудлан сайрак лиеш ыле.

Ной годым кузе лийын, Айдеме Эрге годымат тугак лиеш. Нойын ковчегыш шичме кечыже марте кочкыныт, йӱыныт, ӱдырым налыныт, марлан лектыныт. Тудо кечын вӱд ташлымаш тӱҥалын да чылам пытарен.