Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Башланмыш 27-ից

Կիսվել

Күктән төшөр ысыҡты ла, ерҙә үҫер емеште лә, Игенен дә, шарабын да мулдан бирһен Алла. Ҡәүемдәр һиңә хеҙмәт итһендәр, Баш эйһен һиңә ырыуҙар. Ағай-энеләреңә лә хаким булырһың һин, Әсәң уландары һиңә баш эйер. Һине ҡәһәрләгән кеше ҡәһәр алыр, Һиңә фатиха биргән үҙе фатихалы булыр!

Әйтте Ғаяз: – Уның исеме юҡҡа ғына Яҡуп түгел – ул мине ике тапҡыр отто инде! Тәүҙә ул минең баш бала булыу хоҡуғымды тартып алды, ә хәҙер миңә тейешле фатиха ла юҡ! – Шулай итеп, минең өсөн бер ниндәй ҙә фатиха ҡалманымы ни инде? – тип һораны Ғаяз атаһынан.

ә атаһы Исхаҡ уға былай тине: – Йәшәгән төйәгең күктең ысығы һуғарған, Уңдырышлы ерҙән алыҫ булыр. Ҡылысың ни тапһа, йәшәүең шунан булыр, Хеҙмәт итерһең һин ҡустыңа. Әммә килер бер көн – һин ярһырһың, Елкәңдәге ҡамыттан ҡотолорһоң.

– Атай, һинең фатихаң берәү генәме ни һуң? – тип һораны Ғаяз Исхаҡтан. – Мине лә бәхиллә, атай! Ғаяз илап ебәрҙе