Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Сығыу 2-ից

Կիսվել

Алла уларҙың ялбарыуын ишетте, Ибраһим, Исхаҡ һәм Яҡуп менән булған килешеүен иҫенә төшөрҙө. Алла Исраил халҡына баҡты – уларҙың хәлдәрен аңланы.

Йылдар үтте. Мысыр батшаһы вафат булды. Исраил халҡы ауыр эштән иңрәне, ярҙам һорап ялбарҙы – һәм уларҙың һыҡтауы Аллаға барып етте.

Бала ҙурайғас, уны фирғәүен ҡыҙына алып килеп бирҙе. Уны фирғәүен ҡыҙы улы һымаҡ күрҙе, Муса тип исем ҡушты. – Мин уны һыуҙан тартып сығарҙым, – тине.

Фирғәүен ҡыҙы уға: – Бынау баланы ал да миңә имеҙеп үҫтереп бир. Хаҡын түләрмен, – тине. Ҡатын сабыйҙы алды ла ҡарап үҫтерҙе.

Бына фирғәүен ҡыҙы йылғаға һыу инергә төштө. Хеҙмәтсе ҡыҙҙары яр буйында ҡалды. Фирғәүен ҡыҙы ҡамыш араһында кәрзин күреп ҡалды ла ҡолиәһенә уны алып килергә ҡушты.

Байтаҡ йылдар үтте. Муса үҫеп егет булды. Ул бер ваҡыт ҡан-ҡәрҙәштәре янына килде, уларҙың ауыр эштән интегеүҙәрен күрҙе. Ҡараһа, бер мысыр кешеһе ғивриҙе туҡмап ята. Муса ян-яғына ҡарап алды ла, бер кем дә күренмәгәс, теге мысырҙы үлтереп, мәйетен ҡомға күмде.