Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 17-ից

Կիսվել

Соң оған: – Орныңнан тур да, кете бер, исенимиң сени қутқарды, – деди.

Егер ол саған қарсы бир күнниң ишинде жети рет гүна ислесе, жети рет те саған келип: «Гүнамды мойынлайман» десе, оны кешир.

Олардың ишиндеги биреўи өзиниң шыпа тапқанын көрип, бәлент даўыс пенен Қудайды алғыслап, қайтып келди де, Ийсаның аяғына жығылып, Оған миннетдаршылық билдирди. Бул адам самариялы еди.

Абайлы болыңлар! Егер туўысқаның саған қарсы гүна ислесе, оған ескертиў жаса. Егер гүнасын мойынласа, оны кешир.

Сонда Ийса: – Шыпа тапқан он адам емес пе еди? Қалған тоғызы қаяқта?

Ийемиз былай деди: – Егер исенимиңиз қышқыл туқымындай ғана болса да, бул тут ағашына: «Тамырың менен қопарылып, теңизге отырғызыл», – десеңлер, ол сөзиңизди тыңлайды.

Ким де ким өз жанын сақламақшы болса, оны набыт қылады, ал ким де ким өз жанын набыт қылса, оны сақлайды.

Ийса Өз шәкиртлерине және былай деди: – Адамларды гүнаға азғырыўшы нәрселердиң келиўи сөзсиз. Бирақ олар ким арқалы келсе, сол адам ҳәсирет шегеди! Ол адамның мына кишкенелердиң биреўин азғырғанынан гөре, мойнына дигирман тасы байланып, теңизге тасланғаны оған жақсырақ болар еди.

Нухтың заманында қалай болған болса, Адам Улының күнлеринде де солай болады. Нух кемеге минген күнге дейин адамлар ишип-жеди, үйленди, турмысқа шықты. Соңынан топан суўы басып, ҳәммени набыт қылды.