Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ ലൂക്കോശ് 17-ից

Կիսվել

ഏശു അവൻകാക്ക്, “എന്തി മണ്ട്; നിൻ നമ്പിക്കെ നിന്നെ ചുകമായ്‌ക്കിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.

ഒരുനാത്തേക്ക് ഏളുവട്ടം നിൻകാൽ പാപമെ ചെയ്‌കേം ഏളു വട്ടമും നിൻകാൽ വന്ത് ഏൻ മനം തിരുപ്പിനെ ഒൺ ചൊൽകേം ചെയ്യിനതൊണ്ണാ നീ അവനുക്ക് മന്നിപ്പെ കൊടിൻ.

അവറളിൽ ഒരാ തനക്ക് ചുകം കിടച്ചേയെ ഒൺ കണ്ട് തിരുമ്പി ഏശുവുകാക്ക് വന്തോൺ വലിയതാ തെയ്‌വ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ. അവൻ ഏശുവിലെ കാലുക്ക് ബൂന്ത് വണയ്ങ്കി നണ്ണിയെ ചൊല്ലിയെ; അവൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ താൻ.

നിങ്കെ ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ; നിങ്കെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരു ഇണങ്കൻ പാപമെ ചെയ്യതൊണ്ണാ അവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടിൻ. അതെ കേട്ട് അവൻ മനശെ തിരുപ്പിയതൊണ്ണാ അവനുക്ക് മന്നിപ്പാം കൊടിൻ.

“പത്താ താനേ ചുത്തമായത്? ഒണ്ണാ ഒമ്പതാ ഏടനേ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.

അത്തുക്ക് കരുത്താവ് അവറകാക്ക്, “കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം കാട്ടത്തീകാക്ക് വേരോടെ കടലിൽ പോയ് നിൽ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നിങ്കെ ചൊല്ലെ കോക്കും” ഒണ്ണെ.

ആരൊണ്ണാലും ഉടയാ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് നോയ്‌ക്കാ അതെ നാശമായ്‌ക്കാകും; ഒണ്ണാ ഏൻനാലെ ഉടയാ ഉശിരെ വീയൊറീനവനെല്ലാം അതെ കാപ്പാത്തും.

ഒരുനാ ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, പാപമെ ചെയ്‌വേക്കൊള്ളെ ഉശാര് നിങ്കാക്ക് ഒണ്ടാകും; ഒണ്ണാ ഇത്തുക്കുചൂട്ടി ഉശാരേത്തിനവനുക്ക് അമ്മച്ചേ ചരിയാനെ കറുമം താൻ. ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരുവനെ പാപമെ ചെയ്യെ വയ്‌ക്കേക്ക് ഉശാരേത്തിനവൻ കയിത്തിൽ ഒരു തിരികല്ലെ കെട്ടി കടലുക്ക് ഒറീനതാൻ അവനുക്ക് നല്ലത്.

നോകെ എന്നാ പിശച്ചിരുന്തെ കാലത്തിൽ ഒണ്ടായതുവോലെ മനിശൻ മകൻ വരിനെ കാലത്തിലുമൊണ്ടാകും. നോകെ പെട്ടകത്തിൽ ഓറിയനാ വരേക്ക് മനിശെ മാനടവൻകാട് മുച്ചൂടും തുണ്ണും കുടിച്ചും ആൺപെൺ എടുത്തും കിടത്തി കൊടുത്തും വന്തെ; അതോഞ്ച് വലിയെ തണ്ണി വന്ത് പെട്ടകത്തിൽ ഓറാത്തവേരാളെ മുച്ചൂടാം നാശമെ ചെയ്യെ.