Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ അപ്പോശ്‌ത്തലര് തെയ്‌വ വേലെ 5-ից

Կիսվել

അത്തുക്ക് പത്തിരോശും അപ്പോശ്‌ത്തലരുകാടും ഇകനെ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ, മനിശെ മാനടവനവുടെ തെയ്‌വം ചൊന്നതതാൻ കോക്കോണും.

പിന്നെ അവറെ ഒവ്വൊരുനാളും തെയ്‌വ ആലയത്തിലും കൂരകൂരേലും ഓറി ഉവതേശമെ കൊടുത്തും ഏശുകിരിശ്ത്തു താൻ രച്ചകനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ പടിയ്‌ക്കെ വച്ചും വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടുമിരുന്തെ.

അന്നേരം പത്തിരോശ്, “അനന്നിയാശേ, തെയ്‌വ ആത്തുമാവുകാൽ കളവെ ചെയ്‌വച്ചൂട്ടി ഇടമെ വിത്തത്തിലെ അണേൽ ഒരുത്തിനേ എടുത്തു വയ്‌പ്പേക്ക് നിൻ ഇതയമെ പിശാശ് കയ്യടയ്‌ക്കേയതീ? അവ്വിടമെ വിലുക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ അത് നിൻ പങ്കുതാനേ? ഇടമെ വിത്തോഞ്ചത്തുക്ക് പുറകോട് അത്തിലെ അണേം നിൻകാൽ താനേ ഇരുന്തത്? പിന്നെ എന്തുക്ക് നീ ഇകത്തെ വേലയെ ചെയ്‌വായെ? മനിശൻകാലല്ലെ കളവെ ചെയ്യത് തെയ്‌വത്തുകാക്കുതാൻ നീ കളവെ ചെയ് ഇരുക്കിനത്.” ഇപ്പേച്ചെ കേട്ടതും അനന്നിയാശ് അപ്പണേ ബൂന്ത് ചത്തെ; ഇം ചേതിയെ കേട്ടവനുക്കെല്ലാം മതെ ചരിയാനത്തിൽ അരളി പുടിച്ചേയെ.

അതുനാലെ ഇം കാരിയത്തുക്കു ഏൻ എന്തെ ചൊന്നതൊണ്ണാ, ചേരെ കാരിയത്തിൽ നിങ്കെ ഒരു തീര്‌പ്പയാം എടാതേൻ; അവറളെ തങ്കെ വാട്ടിൽ വുട്ടാൻ; ഇത് മനിശെ മാനടവൻ പുത്തീലോ നിനപ്പിലോ ആനതൊണ്ണാ ഏടേം നാതെ നാശമാതാൻ പോകും. ഇല്ലെ തെയ്‌വത്തുകാൽ നുൺ ഒണ്ണാ അവറളെ നാശമെ ചെയ്‌കേക്ക് നിങ്കനാലെ മുടിയാത്ത്; നിങ്കെ തെയ്‌വ വുറോതികെ ഒൺ വരുവാനില്ലെ ഒൺ നിനച്ചുതാൻ ഏനിതെ ചൊന്നത്.