Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ مزامیر ۹۱-ից

Կիսվել

خوداوندٚ جَا گم: «اون می پناه و قلعه ایسه، می خودا کی اونَ توکل دأرم.»

او کسی کی مخفیگاهٚ خودایٚ متعالٚ دورون بِیسه بَزین هو قادرٚ مطلقٚ سایه جیرم ساکن به،

اون مرَ دوخوأنه و من اونٚ جوابَ دهم؛ من سختی‌یأنٚ موقع اونٚ اَمرأ ایسم و اونَ نجات دهم و سربولندَ کونم.

چونکی تی وسی خو فرشته‌یأنَ دستور دهه تا تومامٚ رایأنٚ دورونی کی شوئون دری، ترَ بپأیید.

اون خو پر و بالٚ مره ترَ جیگا دهه و اونٚ بالأنٚ جیر پناه گیری؛ اونٚ وفاداری تی سپرٚ موحافظ به.

چونکی خوداوندَ تی جان پناه قرار بدَیی و او متعالَ تی پوشت و پناه چأکودی، هیچ بدی‌یی ترَ فُتُرکه و هیچ بلایی تی جاجیگایَ نزدیکَ نیبه

راس راسی اونه کی ترَ صیادٚ دامٚ جَا نجات دهه و هَطویی طاعونٚ جَایم کی ترَ هلاکَ کونه.

اگه هیزار نفر تی ورجه جان بدید و ده هیزار نفر تی راستٚ دسٚ ورجه، او بلایأن ترَ نزدیکَ نیبید.

شبٚ بلایأنٚ جَا نترسی و نه جٚه تیری کی روزٚ دورون کمانٚ جَا رها به؛ طاعونٚ جَا کی تاریکی میأن رأ شه، نترسی و نه جٚه بلایی کی ظهرٚ موقع هلاکَ کونه.